Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη*

Οχι, ο διακεκριμένος Ελληνας επιστήμονας δεν μιλά εκ μέρους κανένα κόμματος, ας μην του χρεώσει κανείς κομματικό πρόσημο, διότι δεν είναι αυτό το θέμα. Ας μείνουμε στο προφανές των όσων λέει: στη ζημιά που έχει κάνει στη χώρα μια χούφτα ανθρώπων που βρέθηκε από τα κόκκινα αμφιθέατρα στην κυβέρνηση, ανέτοιμη και ανίκανη να διαχειριστεί και να ξεπεράσει τις ιδεοληψίες της. Αν το κόστος που πληρώνουμε από την πολιτική αδυναμία τους ήταν μόνο οικονομικό, ίσως και να υπήρχε τρόπος να το διορθώσουμε.

Ομως η αδυναμία τους να αντιληφθούν τι σημαίνει αριστεία και καινοτομία και η συνειδητή συμπόρευσή τους με ό,τι πιο γερασμένο, αρτηριοσκληρωτικό και οπισθοδρομικό κομμάτι διαθέτει ο συνδικαλισμός σκοτώνουν κάθε ελπίδα για επιστροφή στη χώρα εκείνων που έφυγαν.

«Επιτυχημένοι επιστήμονες και επιχειρηματίες που βρίσκονται στο εξωτερικό και -συζητώντας μαζί τους- θέλουν πραγματικά να βοηθήσουν τη χώρα θα γυρνούσαν, αρκεί να μη γινόταν δύσκολη η ζωή τους κάνοντάς το αυτό. Είδαμε κάποια παραδείγματα πρόσφατα με τα συμβούλια καθηγητών στα πανεπιστήμια. Είδαμε πώς μπορεί το σύστημα να κάνει δύσκολη τη ζωή κάποιου, ο οποίος έρχεται πραγματικά για να βοηθήσει τη χώρα και βρίσκεται τελικά, όπως, ας πούμε, ο συνάδελφός μου ο Δημήτρης Μπερτσιμάς, σε έναν πόλεμο μηνύσεων με καθηγητές μέσα στη χώρα. […]Να έρθουμε χωρίς να έχουμε αποτέλεσμα, δεν υπάρχει λόγος», λέει στη συνέντευξή του, θυμίζοντάς μας μια από τις πιο σκοτεινές σελίδες που γράφτηκαν στην ανώτατη εκπαίδευση με τη διαπόμπευση από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ των κορυφαίων καθηγητών που είχαν έρθει απ’ όλο τον κόσμο για να βοηθήσουν τα ελληνικά πανεπιστήμια.

Αντί να τους ανοίξουν το δρόμο, τους λοιδόρησαν και μάλιστα από το βήμα της Βουλής. Ηταν ο ίδιος ο πρωθυπουργός που έλεγε ότι τα συμβούλια των ΑΕΙ δημιουργήθηκαν για «να αναλάβουν να κάνουν τη βρόμικη δουλειά» και ότι αυτοί θα καταργήσουν τα συμβούλια διοίκησης για να «αποκατασταθεί η δημοκρατία και το αυτοδιοίκητο των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων»! Δηλαδή για να επαναφέρουν τους αιώνιους φοιτητές, τους φοιτητοπατέρες, να διαστρεβλώσουν την έννοια του ασύλου και να μετατρέψουν τα πανεπιστήμια σε χώρους όπου για να επιβιώσει κανείς πρέπει να διαπραγματεύεται με τους καταληψίες.

Αλλά δεν είναι μόνο το θεάρεστο έργο του υπουργείου Παιδείας. Ολοι έβαλαν το χεράκι τους για να διώξουμε ό,τι καλό δημιούργησε η οικονομική κρίση: τις νεοφυείς επιχειρήσεις. «Υπάρχει μια start up “σκηνή” στην Αθήνα, παρ’ όλα αυτά βλέπω ότι πολλοί που άρχισαν τις start ups, πιο πρόσφατα, λόγω του μακρού μήκους αυτής της κρίσης, έχουν απογοητευθεί και έχουν φύγει στο εξωτερικό», διαπιστώνει ο Κ. Δασκαλάκης. Οι αναφορές του δε για εφαρμογές όπως το Taxi beat και το Uber απλά θυμίζουν τις ημέρες που οι συνδικαλιστές του Θύμιου Λυμπερόπουλου συμμαχούσαν -και νικούσαν- με τον Χρήστο Σπίρτζη στο πλευρό τους. Και ενισχύουν την εθνική μας μελαγχολία…

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]