Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης*

ΟΙ γραφειοκράτες της Ευρωπαϊκής Ενωσης βρίσκονται αντιμέτωποι με τους λαϊκιστές της ακροδεξιάς Λέγκας του Σαλβίνι και του πολιτικού συνονθυλεύματος των «5 Αστέρων» του Ντι Μάιο. Η λογική απουσιάζει ένθεν κακείθεν. Τη θέση του ρεαλισμού έχει πάρει από τη μια πλευρά ο εγωισμός και από την άλλη ο εθνικισμός. Η συζήτηση έχει διολισθήσει σε καφενειακό επίπεδο, ίσως και ακόμα πιο χαμηλά. Ο Σαλβίνι είπε πως δεν μιλάει με άτομα που πίνουν, κατηγορώντας τους Γιούνκερ – Μοσκοβισί ότι έχουν καταστρέψει την Ευρώπη, ενώ ο πρόεδρος της Κομισιόν απάντησε ειρωνικά πως ελπίζει να μην χρειαστεί ποτέ ο αρχηγός της Λέγκας να μετακινήσει το σωρό των ερειπίων.

ΤΟ γελοίο και συγχρόνως επικίνδυνο είναι πως όλη αυτή η πολεμική ατμόσφαιρα έχει προκληθεί από τη διαφωνία αν ο στόχος του ελλείμματος της Ιταλίας για το 2019 θα είναι 2% ή 2,4%! Πιστεύει κανείς ότι θα καταστραφεί η ιταλική οικονομία όπως ισχυρίζονται οι Βρυξέλλες ή ότι θα ακυρωθούν μέτρα στήριξης της κοινωνίας όπως ισχυρίζονται οι Σαλβίνι – Νι Μάιο και όλα αυτά για μια διαφορά 0,4% στο έλλειμμα; Προφανώς ούτε θα καταστραφεί ούτε θα σωθούν οι Ιταλοί πολίτες ό,τι και από τα δυο ενδεχόμενα συμβεί.

ΤΟ πρόβλημα εξάλλου είναι πολύ μεγαλύτερο από το 0,4% του ΑΕΠ της Ιταλίας. Στην κουβέντα όπως ήταν αναμενόμενο μπήκε και η Ελλάδα, βέβαια ως παράδειγμα προς αποφυγήν. Την ίδια ώρα ο Ντι Μάιο απείλησε τις Βρυξέλλες πως όλα θα αλλάξουν στις επερχόμενες κάλπες τον ευρωεκλογών στις 26 Μαΐου. Τότε, σύμφωνα με τον ίδιο θα έχουν θριαμβεύσει σε όλες τις χώρες οι λαϊκιστές συναγωνιστές του. Πιθανότατα δεν τον νοιάζει και πολύ αν θα πρόκειται για ακροδεξιά ή αριστερά κόμματα. Το ζήτημα είναι η μπαχαλοποίηση μέσω του λαϊκισμού.

ΚΑΙ αυτή η άνοδος του λαϊκισμού και του ευρωσκεπτικισμού προήλθε από μια παρτίδα πινγκ πονγκ που παίχτηκε με λάθος όρους και κανόνες. Επί δεκαετίες αρκετά κράτη υπερδανείζονταν για να διατηρήσουν μια ανάπτυξη – φούσκα και να ικανοποιήσουν τους πολίτες τους. Μόλις ξεκίνησε η οικονομική κρίση, οι αδύναμοι κρίκοι βρέθηκαν στο ξέφωτο. Και πάλι για εσωτερικούς πολιτικούς λόγους οι ισχυρές χώρες, αυτή τη φορά, αντί να δείξουν πραγματική αλληλεγγύη αποφάσισαν να δράσουν τιμωρητικά. Οι πολιτικές λιτότητας βύθισαν το βιοτικό επίπεδο και έτσι οι λαϊκιστές άδραξαν την ευκαιρία να δράσουν υποσχόμενοι φαντασιακές λύσεις.

ΤΩΡΑ το πινγκ πονγκ παίζεται μεταξύ των λαϊκιστών και μιας ξεπερασμένης γραφειοκρατίας των Βρυξελλών. Αν δεν δράσουν άμεσα οι παραδοσιακές πολιτικές δυνάμεις της Ευρώπης για να αλλάξουν τη λογική και το μίγμα των πολιτικών που εφαρμόζονται, τότε όλα θα θυμίζουν διαρκώς όλο και περισσότερο τη δεκαετία του 1930…

*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]