Γράφει ο Μιχάλης Μαρδάς*

Οταν οι κυβερνώντες έλεγαν «μην σας νοιάζει έρχονται για να λιαστούν» υπήρχαν και κάποιοι που γνώριζαν ότι αυτό το πρόβλημα όσο θα περνά ο καιρός θα γίνεται μεγαλύτερο και θα δημιουργήσει πρωτόγνωρες καταστάσεις.

Ετσι, η αλληλεγγύη μετατράπηκε σε ανοχή και στην συνέχεια η ανοχή έγινε οργή γιατί πολύ απλά όλες οι υποσχέσεις που δόθηκαν δεν τηρήθηκαν και στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου οι άνθρωποι ζουν καθημερινά κάτω από τραγικές συνθήκες.

Οχι μόνο οι κάτοικοι των νησιών αλλά και οι χιλιάδες των ανθρώπων που έφυγαν από την πατρίδα τους για να αναζητήσουν ένα καλύτερο μέλλον στην Δύση. Αυτοί που ρίσκαραν την ζωή την δική τους και των παιδιών τους για να περάσουν τα θαλάσσια και τα χερσαία σύνορα και να έρθουν στην είσοδο της Ευρώπης, χωρίς όμως να θέλουν να μείνουν στην πόρτα αλλά να προχωρήσουν τα ενδότερα.

Δεν είναι μυστικό ότι η ελληνική κοινωνία αρέσκεται σε αφορισμούς και σε ανόητες κατατάξεις των πολιτών σε κατηγορίες. Οσοι μιλήσουν με θετικά λόγια για τον πόνο αυτών των ανθρώπων που ξεριζώθηκαν από την χώρα τους θα χαρακτηριστούν προδότες του έθνους.

Από την άλλη πλευρά, εκείνοι που θα φανερώσουν την αγωνία τους για το τι θα συμβεί από εδώ και πέρα και την απογοήτευσή τους για την κατάσταση που επικρατεί θα τους κρεμάσουν την ταμπέλα του ρατσιστή. Και όμως και οι δύο αυτές απόψεις δεν είναι αντίθετες και θα έπρεπε να εκφράζονταν από όλους.

Αυτό φανερώθηκε και σε έρευνα ανάμεσα στους πολίτες των χωρών της νότιας Ευρώπης και της Γερμανίας. Η συντριπτική τους πλειοψηφία συμφώνησε ότι είναι σωστό να φιλοξενηθούν οι πρόσφυγες αλλά επίσης το μεγαλύτερο ποσοστό διαφώνησε με την στάση και την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης σε αυτό το μεγάλο θέμα.

Η προσφυγική κρίση δεν αντιμετωπίστηκε όπως θα έπρεπε και δόθηκε η δυνατότητα σε κραυγές σαν του Ορμπαν και του Σαλβίνι αλλά και σαν των «αλληλέγγυων» και κάποιων μελών από τις ΜΚΟ να κάνουν κουμάντο αδιαφορώντας ο καθένας από την δική του σκοπιά για το ότι μιλάμε για ανθρώπους.

Ανθρωποι είναι και αυτοί που ψάχνουν ένα καλύτερο μέλλον αλλά και όσοι τους υποδέχτηκαν στον τόπο τους και πίστεψαν τα fake news για γρήγορη λύση όχι από τα ΜΜΕ αλλά από τους κυβερνώντες.

Καθημερινά αθώες ψυχές πνίγονται στην Μεσόγειο, άλλες προσπαθούν να αυτοκτονήσουν στις δομές φιλοξενίας που έχουν μετατραπεί σε κολαστήρια και άλλες βλέπουν τι γίνεται έξω από την αυλή τους και ψάχνουν απεγνωσμένα βοήθεια.

Ο Μυτιληνιός, ο Χιώτης, ο Σαμιώτης αλλά και ο Αφγανός, ο Σύρος και ο Ιρακινός αντιμετωπίζουν τον ίδιο… εχθρό που είναι η άτολμη, διχασμένη και νωθρή Ευρώπη! Και αυτός ο εχθρός φαίνεται ότι δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί!

*Ο Μιχάλης Μαρδάς είναι αρχισυντάκτης στο EleftherosTypos.gr

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]