Γράφει ο Κωνσταντίνος Χαλιορής

Η ατμόσφαιρα μύριζε μπαρούτι μεταξύ των υποστηρικτών της δεξιάς και της αριστεράς. Δεν τολμούσε να περάσει υποψήφιος ή υποστηρικτής με αντίθετα πολιτικά φρονήματα μπροστά από το αντίπαλο καφενείο. Η ακραία αυτή κατάσταση διήρκησε και επηρέασε την ελληνική κοινωνία για πολλά χρόνια.

Σήμερα, μετά από αγώνες πολλών πνευματικών δυνάμεων της χώρας, παρά τις προσπάθειες κάποιων να συντηρούν με τη διχαστική ρητορική τους την ύπαρξη τους, ο κόσμος συμφιλιώθηκε με την ιδέα ότι είμαστε όλοι μία γροθιά και βράζουμε στο ίδιο καζάνι.  Τα προβλήματα μας δεν έχουν χρώμα και οι λύσεις τους επίσης. Κατά τη γνώμη μου αυτό το κεκτημένο αποτελεί μία ιστορική συγκυρία και θα μπορούσε να θεωρηθεί η απαρχή μίας νέας σελίδας για τη χώρα μας.

Το μοναδικό πρόβλημα που δημιούργησε η απότομη προσγείωση του Έλληνα όταν συνειδητοποίησε ότι ο φανατισμός και ο διχασμός μόνο κακό προκάλεσε στη χώρα μας, είναι το γεγονός ότι ο μετακινήθηκε απότομα στο άλλο άκρο. Αυτό της  πολιτικής απαξίωσης.

Η ενασχόληση με τα κοινά ή έστω το πρότυπο ενός ενημερωμένου σε βάθος για τα τεκταινόμενα πολίτη, πρέπει να αποτελέσει συνδυαστικά με την εναντίωση του απέναντι σε διχαστικές αντιλήψεις, το προφίλ του Έλληνα στη νέα εποχή. Η εικόνα των σημερινών καφενείων με πολίτες να αποστρέφουν το βλέμμα τους από της τηλεοράσεις την ώρα των δελτίων ειδήσεων και να δηλώνουν ότι δεν θα συμμετάσχουν στις εκλογές, δεν τιμά τους απογόνους του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη. Εξάλλου «όσοι αδιαφορούν για τα κοινά είναι καταδικασμένοι να εξουσιάζονται πάντα από ανθρώπους κατώτερούς τους».

Θα πει κάποιος βέβαια, ότι η πολιτική εξαπάτηση που υπέστη ο πολίτης από καιροσκόπους πολιτικούς ειδικότερα τα τελευταία χρόνια, δεν του αφήνουν πολλά περιθώρια με το δεδομένο ότι η όποια ενασχόληση με την πολιτική θα βλάψει την υστεροφημία του.  Την απάντηση και την ελπίδα έρχεται να δώσει η διαφορετική νοοτροπία του συντριπτικού ποσοστού των νέων ανθρώπων που ξεκινούν να ασχολούνται με την πολιτική αλλά και των υφιστάμενων πολιτικών δυνάμεων που δείχνουν τη διάθεση να μεταρρυθμίσουν την πολιτική τους κουλτούρα.

Ένα διαφορετικό μείγμα πολιτικής που θα δώσει προτεραιότητα στην ιδιωτική πρωτοβουλία και η πολιτική στάση που βασίζεται στην αλήθεια και αναπτύσσει μια ειλικρινή σχέση με τους πολίτες, θα μας πάει αργά και σταθερά απέναντι. Δεν είμαστε λίγοι αυτοί που πάντα οραματιζόμασταν μία Ελλάδα με έναν πρωθυπουργό που όταν συζητάει με εκπροσώπους στο περίπτερο νεοφυούς επιχειρηματικότητας στη ΔΕΘ  είναι πλήρως ενημερωμένος, σε σχέση με κάποιον που ακούγοντας του ίδιους εκπροσώπους μία εβδομάδα νωρίτερα δείχνει να μην κατανοεί τι ακούει.

«Τοις ελευθέροις μεγίστη ανάγκη η υπέρ των πραγμάτων αισχύνη».

Δημοσθένης  384-322 π.Χ.

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]