Σύμφωνα με τους αναλυτές, για να προσεγγίσει η ελληνική οικονομία τα προ κρίσης (2007) επίπεδα και να συγκλίνει με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο θα απαιτηθεί διάστημα από 10 έως και 20 έτη ανάλογα με το ρυθμό ανάπτυξης της χώρας.

ΕΑΝ Η ΑΥΞΗΣΗ του ΑΕΠ είναι της τάξης του 1,6%, θα χρειαστούν 20 χρόνια, εάν πάλι η οικονομία τρέχει με ρυθμό 3,2%, η σύγκλιση μπορεί να έρθει στη δεκαετία. Γι’ αυτό δεν πρέπει να χαθούν άλλες ευκαιρίες.

ΟΣΟΙ ΝΟΜΙΖΟΥΝ ότι βγήκαμε από την κρίση και οι κίνδυνοι έχουν περάσει ανεπιστρεπτί είναι τουλάχιστον επιπόλαιοι. Η Ελλάδα παραμένει εκτός αγορών και αυτό από μόνο του ανεβάζει το επίπεδο συναγερμού. Η οικονομία χρειάζεται πολιτικές που θα προσελκύουν επενδύσεις, θα δημιουργούν κλίμα εμπιστοσύνης στις αγορές και τελικώς θα αξιοποιούν τις αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας.

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ Τσίπρα, που ευθύνεται για την απώλεια άνω των 10 μονάδων ανάπτυξης την τριετία 2015-2017 και την επιβάρυνση των πολιτών με ένα αχρείαστο Μνημόνιο και νέα βάρη άνω των 100 δισεκατομμυρίων ευρώ, επιστρέφει στη γνώριμη όσο και επικίνδυνη οδό της παροχολογίας. Σαν να μη διδάχθηκε τίποτε από τα λάθη του παρελθόντος, σαν να ξέχασε τις παλαιότερες εξαγγελίες για το «κοστολογημένο πρόγραμμα Θεσσαλονίκης» που κατέληξε σε βαρύ Μνημόνιο.

ΕΙΝΑΙ ΣΑΦΕΣ ότι το Μαξίμου ποντάρει στο κομματικό κράτος μέσω των χιλιάδων προσλήψεων που προετοιμάζει, ενώ επιχειρεί να εξαπατήσει εκ νέου τους πολίτες με ακάλυπτες παροχές όταν έχουν προνομοθετηθεί σκληρά μέτρα.

ΩΣΤΟΣΟ, ΠΛΕΟΝ όλοι είναι υποψιασμένοι. Εύκολες λύσεις δεν υπάρχουν, οι μάγοι αποδείχθηκαν τσαρλατάνοι, η παροχολογία κατέληξε σε αέναη λιτότητα. Το βασικό ερώτημα που πρέπει να απασχολεί τους πολίτες είναι το πώς θα πετύχουμε υψηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης ώστε να φτάσουμε στα επίπεδα του 2007 χωρίς τα δημοσιονομικά και εμπορικά ελλείμματα της εποχής.

Ο ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ πιστεύει στον κρατισμό, αυξάνει διαρκώς φόρους και εισφορές, απεχθάνεται την αξιολόγηση και τη στελέχωση του Δημοσίου από ικανούς, παρά μόνο από κομματικούς φίλους. Γι’ αυτό και έχει αποτύχει πλήρως στο μέτωπο της ανάπτυξης.

Ο Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ τάσσεται υπέρ της άμεσης μείωσης φόρων και εισφορών, της ελάφρυνσης της ακίνητης περιουσίας και της επιβολής κανόνων στο Δημόσιο ώστε να εξυπηρετεί τον πολίτη και όχι τον πελάτη.

Η ΔΙΑΧΩΡΙΣΤΙΚΗ γραμμή είναι σαφής και τα κριτήρια επιλογής δεν μπορούν να καλυφθούν ούτε από την παροχολογία ούτε από την παλινόρθωση του συντεχνιακού κράτους.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]