Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη*

Και μόνο η φράση, για παράδειγμα, ότι υπάρχει ανοικτό το ενδεχόμενο να έρθει νωρίτερα η μείωση του αφορολογήτου αλλά «με τρόπο φιλικό προς την ανάπτυξη» (υπάρχει άραγε τέτοιος τρόπος;), δείχνει τον οικονομικό γολγοθά που έχουμε μπροστά μας. Και ενώ για όλα τα μέτρα, όπως είναι η μείωση των συντάξεων και το κόψιμο του ΕΚΑΣ, οι ιδιωτικοποιήσεις, η μείωση των «κόκκινων» δανείων, υπάρχουν συγκεκριμένες ημερομηνίες εφαρμογής, για τα περίφημα αντίμετρα ο χρόνος παραμένει… κενός. Η συμφωνία προλαμβάνει μάλιστα και μελλοντικές δικαστικές αποφάσεις που θα μπορούσαν να τινάξουν στον αέρα την επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων, δεσμεύοντας εκ των προτέρων την ελληνική κυβέρνηση ότι θα λάβει νέα μέτρα για να αναπληρώσει τις τυχόν απώλειες εσόδων του Δημοσίου. Αυτές και πολλές άλλες δεσμεύσεις, που περιγράφονται λεπτομερώς στις 40 σελίδες, είναι η βάση πάνω στην οποία μπορεί να κινείται το ολιστικό σχέδιο ανάπτυξης. Ούτε πόντο περισσότερο ή λιγότερο.

Στο ίδιο κείμενο αναφέρεται ξεκάθαρα ότι η επιτυχία του προγράμματος προϋποθέτει την αυστηρή εφαρμογή των συμφωνηθέντων μέτρων για πολλά χρόνια και ως εκ τούτου απαιτείται μακροχρόνια πολιτική δέσμευση. Αυτή λοιπόν είναι η καθαρή έξοδος από το Μνημόνιο που υπόσχεται η κυβέρνηση. Σκληρές μεταρρυθμίσεις για πολλά χρόνια και αν κάτι «πάει στραβά» νέα μέτρα. Το έθεσε αρκετά κυνικά και εξόχως παραστατικά ένα τραπεζικό στέλεχος της ευρωζώνης μιλώντας στο Politico για την επόμενη ημέρα της Ελλάδας: «Οταν χρωστάτε στην τράπεζα ένα εκατομμύριο ευρώ, είναι δικό σας πρόβλημα. Οταν χρωστάτε ένα δισεκατομμύριο ευρώ, είναι πρόβλημα της τράπεζας». Οπότε όσο χρωστάμε πολλά στους δανειστές, οι δανειστές θα παρακολουθούν το «πρόβλημά» τους ώστε να είναι σίγουροι ότι θα πάρουν πίσω τα λεφτά τους.

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]