Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη*
Για να περάσουμε από την αναιμική ανάπτυξη, την υπερφορολόγηση και την επιδοματική πολιτική σε ουσιαστική ανάπτυξη θα πρέπει να δημιουργηθούν οι κατάλληλες συνθήκες: Να έρθουν επενδύσεις, να ανοίξουν θέσεις εργασίας, να κινηθεί το εμπόριο. Κατά τον ίδιο τρόπο, για να δοθούν κίνητρα στους επιχειρηματίες να βελτιώσουν τους μισθούς των εργαζομένων τους, πρέπει να μειωθεί η φορολογία. Διαφορετικά, πώς είναι δυνατόν να αυξηθεί ο κατώτατος μισθός όπως κάθε λίγο και λιγάκι υπόσχεται η κυβέρνηση;
Με αφορμή τη χθεσινή Πρωτομαγιά «ξεχείλωσαν» για ακόμα μια φορά οι πρωθυπουργικές εξαγγελίες. Σύμφωνα με αυτές, με το τέλος των μνημονίων, περνάμε σε μια νέα εποχή κανονικότητας και πρώτη προτεραιότητα θα είναι η αποκατάσταση των συλλογικών συμβάσεων και η αύξηση του κατώτατου μισθού. Δεν μας λέει όμως η κυβέρνηση πώς θα το πετύχει αυτό. Με το ζόρι; Με ένα νόμο και ένα άρθρο; Η Ελλάδα έχει από τις υψηλότερες εργοδοτικές εισφορές στην Ευρώπη. Η μείωσή τους είναι «προαπαιτούμενο» για να ανοίξει ο δρόμος επαναδιαπραγμάτευσης μισθών και συμβάσεων. Τα οικονομικά επιμελητήρια το φωνάζουν σε όλους τους τόνους, με τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις να το έχουν περισσότερη ανάγκη ακόμα και από τις μεγάλες. Η ΕΣΕΕ, για παράδειγμα, που τάσσεται υπέρ της σταδιακής αύξησης του κατώτατου μισθού, ξεκαθαρίζει πως πρέπει πρώτα να μειωθεί το μη μισθολογικό κόστος εργασίας, δηλαδή οι φόροι και οι εισφορές.
Κλιμάκωση χωρίς κέρδος
Ομως αυτό προϋποθέτει άλλου είδους πολιτική, την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνηση απορρίπτουν εκ θέσεως. Είναι απολύτως ξεκάθαρο από αυτά που μέχρι σήμερα εφαρμόζουν. Υπερφορολογούν για να έχουν υψηλά πλεονάσματα και να χρηματοδοτούν ένα «εικονικό» απόθεμα, το οποίο μοιράζουν με τη μορφή επιδομάτων. Ομως είναι η «δίκαιη κατανομή της φτώχειας» το ζητούμενο ή η αλλαγή πολιτικής πλεύσης με έμφαση στις επενδύσεις; Οπως εύστοχα το έθεσε ο Πλάτων Τήνιος, επ. καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς, «αντί να κοιτάμε πώς η γιαγιά θα δώσει χαρτζιλίκι στον άνεργο εγγονό της, θα πρέπει να μας απασχολεί πώς ο εγγονός θα βρει δουλειά προκειμένου να χρηματοδοτήσει τη σύνταξη της γιαγιάς του».
*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου
[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]