Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

Ευθέως συκοφαντικό και υβριστικό, εφόσον δεν στοιχειοθετείται. Ο Στ. Θεοδωράκης προσέφυγε στη Δικαιοσύνη, καταθέτοντας μήνυση κατά του προέδρου των ΑΝ.ΕΛ. Αποτέλεσμα της μήνυσης ήταν να υπάρξει εισαγγελικό αίτημα που έφτασε στη Βουλή για την άρση της ασυλίας του Π. Καμμένου.

ΧΘΕΣ συνεδρίασε η Επιτροπή Δεοντολογίας της Βουλής, για να εξετάσει -μεταξύ άλλων θεμάτων- κι αυτό το αίτημα. Κι εκεί συνέβη το εξής απίστευτο περιστατικό. Η πλειοψηφία των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ απέρριψε το αίτημα. Αυτό δεν προκαλεί μεγάλη έκπληξη, καθώς το «λούφαγμα» και η «αλληλοκάλυψη» είναι συνήθης πρακτική της κυβέρνησης των «γενναίων». Εκπληκτικό, όμως, είναι το σκεπτικό της απόρριψης, καθώς κινείται πέραν των ορίων της πολιτικής και ανθρώπινης φαιδρότητας.

Η ΚΥΒΡΝΗΤΙΚΗ πλειοψηφία «εκτίμησε» ότι ο Π. Καμμένος τουίταρε «κατά την εκτέλεση των υπουργικών καθηκόντων του»! Και ως εκ τούτου, «δεν μπορεί να ακολουθηθεί η διαδικασία της άρσης της βουλευτικής ασυλίας» -όπως ζητούσε το εισαγγελικό αίτημα- αλλά πρέπει να ακολουθηθεί η διαδικασία του νόμου περί ευθύνης υπουργών! Δηλαδή για να έρθει το θέμα στην Ολομέλεια της Βουλής πρέπει να βρεθούν 30 βουλευτές που να ζητήσουν τη συγκρότηση Προανακριτικής Επιτροπής. Και για να βρει το δίκιο του ο Στ. Θεοδωράκης, οι βουλευτές των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ να την υπερψηφίσουν…

ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ που εγείρονται απ’ αυτήν την υποκριτική και πολιτικά δειλή στάση είναι πολλά. Ωστόσο, κάποια είναι πραγματικά αδιανόητα. Π.χ. από πότε είναι «υπουργικό καθήκον» οι ύβρεις, η στοχοποίηση, η συκοφαντία και η ηθική εξόντωση των πολιτικών αντιπάλων; Σε ποιο αξιακό σύστημα νοούνται ως «καθήκοντα» τέτοιες ανεκδιήγητες συμπεριφορές; Αν έχει στοιχεία ο κ. Καμμένος για όσα έγραψε, θα μπορούσε να ζητήσει την άρση της ασυλίας του και να πάει στο δικαστήριο και να αποδείξει το βάσιμο των ισχυρισμών του. Θα προσέφερε και εθνική υπηρεσία έτσι, γιατί δεν μπορεί να είναι αρχηγός κόμματος κάποιος που έχει οικονομικές συναλλαγές με εκδότες και εργολάβους. Αλλά όχι. Ο Π. Καμμένος «κρύφτηκε» πίσω από μια «πολιτική ομερτά», που βάφτισε «υπουργικό καθήκον» τη δολοφονία χαρακτήρων πολιτικών αντιπάλων.

ΚΑΙ ΠΩΣ «πέτυχαν» το στόχο τους οι «αρχάγγελοι της κάθαρσης»; Επικαλούμενοι το νόμο περί ευθύνης υπουργών, που οι ίδιοι χαρακτηρίζουν «κατάπτυστο»! Και πράγματι, ο νόμος περί ευθύνης υπουργών είναι απαράδεκτος και πρέπει ν’ αλλάξει. Και μέχρι ν’ αλλάξει όντως ισχύει. Με ποιο ηθικό δικαίωμα, όμως, μπορούν να τον χρησιμοποιούν αλα καρτ εκείνοι που «έχουν» κάνει σημαία την κατάργησή του; Πόση υποκρισία και πολιτική μικρότητα μπορεί να κρύβεται πίσω από μια τέτοια πολιτική συμπεριφορά;

ΤΟ ΘΕΜΑ αυτό, όμως, παίρνει και μια ευρύτερη διάσταση, καθώς ο Α. Τσίπρας και ο «περιοδεύων κυβερνητικός θίασος» προσπαθούν αυτόν τον καιρό -μέσω της αναγκαίας αναθεώρησης του Συντάγματος- να βγουν από το «κλουβί» της πολιτικής απομόνωσής τους. Τι συζήτηση όμως, π.χ. για την αλλαγή του νόμου περί ευθύνης υπουργών, μπορεί να κάνει κανείς με κάποιους που έχουν αποδείξει επανειλημμένως ότι διακατέχονται από βαθιά θεσμική ασέβεια; Τι να συμφωνήσει μ’ εκείνους που δεν έχουν τον παραμικρό δισταγμό να κάνουν το Σύνταγμα και τους νόμους «λάστιχο» και δεν είναι ειλικρινείς; Τι ακριβώς να αλλάξει μ’ εκείνους που πιστεύουν, κατά τα σοβιετικά πρότυπα, ότι νόμος είναι μόνο ο νόμος που συμφωνεί μ’ αυτά που οι ίδιοι πιστεύουν;

Αμείλικτα ερωτήματα με φόντο το φιάσκο

Η δήλωση Ζάεφ, ότι «δεν έχει νόημα» μια συνάντηση με τον Ελληνα πρωθυπουργού, είναι μια προσβλητική δήλωση. Και για τον Α. Τσίπρα, αλλά και για τη χώρα. Ο κ. Ζάεφ, όμως, ξέρει κάτι, που τώρα συνειδητοποιεί και η κυβέρνηση. Ξέρει ότι κ. Κοτζιάς, κάνοντας μια στροφή… 360 μοιρών, βρέθηκε εκεί που ήμασταν πριν αρχίσει η διαπραγμάτευση! Τις βασικές προϋποθέσεις, το erga omnes και την αλλαγή του Συντάγματος που έθετε πάντα ως προαπαιτούμενα για λύση η ελληνική πλευρά, ο Ζάεφ όταν ήρθε ή ώρα -μετά τις άσκοπες καντρίλιες γύρω από τα όνομα- τις απέρριψε. Ο άνθρωπος-«μεγάλη ευκαιρία» απεδείχθη «οπτασία».

Ο Α. Τσίπρας και ο Ν. Κοτζιάς βιώνουν το Βατερλό τους. Ομως το Βατερλό αφήνει κρίσιμα ερωτήματα.

Ηξερε ο Ζάεφ αν ο Α. Τσίπρας είχε «δεσμευτεί» στην τρόικα λύση του Σκοπιανού έναντι 6μηνου «παγώματος» της νέας μείωσης των συντάξεων; Ηξερε κι «έπαιζε»; Η ενημέρωση που έκανε ο Ν. Κοτζιάς στα κόμματα πόσο πλήρης και ειλικρινής ήταν; Υπήρξαν παραπλανητικά στοιχεία στην ενημέρωση που έκανε; Απεκρύβησαν στοιχεία; Υπάρχει περίπτωση ο Ζάεφ να έγινε ξαφνικά τόσο αλαζονικός, επειδή έχει ανοιχθεί «παράθυρο» για διπλή ονομασία και σαλαμοποίηση;

Lοose-lοose -1

Το επικοινωνιακό show του Α. Τσίπρα στο Καστελλόριζο απεδείχθη και «λίγο» και «φτωχό». Και τα «μηνύματά» του στην Τουρκία «ατροφικά». Γεγονός που εντείνει την αβεβαιότητα, καθώς η κυβέρνηση συνεχίζει να παρακολουθεί αμήχανη τις προκλητικές τουρκικές πρωτοβουλίες. Οπως συμβαίνει και με τη σημαία στον Μικρό Ανθρωποφάγο. Τα ενδεχόμενα είναι δύο: 1. Ο Γιλντιρίμ και ο Τσαβούσογλου λένε αλήθεια και πράγματι Τούρκοι κομάντο κατέβασαν την ελληνική σημαία. Σ’ αυτή την περίπτωση υπάρχει παραβίαση ελληνικού εδάφους. 2. Αλήθεια λέει η ελληνική κυβέρνηση και δεν έγινε τουρκική στρατιωτική επιχείρηση εντός των ορίων της ελληνικής κυριαρχίας. Δυστυχώς, όμως, και στις δύο περιπτώσεις υπάρχει πρόβλημα…

Lοose-lοose -2

Στην πρώτη -και απευκταία να είναι η αληθινή- το πρόβλημα είναι προφανές και τεράστιο. Πρόβλημα, όμως, υπάρχει και στην εκδοχή ότι η Τουρκία ψεύδεται. Κι αυτό γιατί με μία απλή, ψευδή δήλωση, και μάλιστα εκ του μακρόθεν, βρίσκεται κοντά στο να «γκριζάρει» μια περιοχή, η οποία δεν βρίσκεται «δίπλα» στα τουρκικά παράλια -όπως τα Υμια- αλλά βρίσκεται σχεδόν στο Κεντρικό Αιγαίο… Καλά τα «παχιά» και περήφανα λόγια του Α. Τσίπρα στο Καστελλόριζο. Δυστυχώς, όμως, τα γεγονότα είναι πολύ πιο ισχυρά και ηχηρά.

Απορίες

1. Ο Τσίπρας στο Καστελλόριζο: Τελικά, η ιστορία επαναλαμβάνεται μόνο σαν φάρσα ή σαν τραγωδία;

2. Δεν είναι προφανές ότι το μπλοκ ΔΝΤ-Ν. Φίλης υπονομεύουν την «καθαρή έξοδο»;

Από την στήλη «ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ» της έντυπης έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]