Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

Το ΜΟΝΟ σίγουρο είναι ότι ο Α. Τσίπρας, είτε βρισκόταν στη χώρα, είτε ήταν σε ταξίδι -μετά τις 6ήμερες διακοπές στην Τήλο-επέλεξε να μην παραστεί στην κηδεία του άτυχου σμηναγού. Αν βρισκόταν στο εξωτερικό, δεν έκρινε ότι έπρεπε να αναβάλει το ταξίδι του. Χωρίς όμως κανείς να μάθει ποτέ πόσο σημαντικό ήταν αυτό το ταξίδι. Δεν υπήρξε καμία επίσημη κυβερνητική ανακοίνωση για τον σκοπό κάποιου τέτοιου ταξιδιού. Αν ήταν εντός της χώρας, τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα. Η ουσία όμως σε κάθε περίπτωση είναι ότι ο Α. Τσίπρας, με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο, επέλεξε να μην παραστεί στην κηδεία του Γ. Μπαλταδώρου. Γιατί, όποιος ισχυρισμός κι αν επιστρατευτεί, το γεγονός δεν αλλάζει: Ο πρωθυπουργός της χώρας επέλεξε να μην είναι παρών στην κηδεία του σμηναγού που «έπεσε» και μάλιστα σε μια περίοδο πρωτοφανούς έντασης με την Τουρκία.

ΑΣΦΑΛΩΣ ο Φ. Κάστρο, παιδικό ίνδαλμα του Α. Τσίπρα, ήταν άλλου παγκόσμιου βεληνεκούς από τον ταπεινό σμηναγό από την Καρδίτσα. Εύλογο, λοιπόν, σύμφωνα με μια ορισμένη λογική, γιατί ο πρωθυπουργός σηκώθηκε κι έκανε ένα τόσο μακρινό και αναγκαστικά πολυήμερο ταξίδι, για να αποχαιρετήσει τον «κομαντάντε». Δεν είναι μικρό πράγμα, άλλωστε, να σου δοθεί η ευκαιρία να μιλήσεις μπροστά σε τόσο κόσμο στην Πλατεία της Επανάστασης. Στα εφηβικά και μετεφηβικά χρόνια του θα ήταν το «πιο ωραίο και μακρινό όνειρο» που «έβλεπε» στον ύπνο του. Και πράγματι, ουδείς ψόγος γι’ αυτό. Η ζωή τον αξίωσε να το ζήσει. Ομως η ίδια ζωή τον έκανε και πρωθυπουργό μιας χώρας και μάλιστα στη χειρότερη στιγμή της νεότερης ιστορίας της.

Η ΑΠΟΥΣΙΑ του Α. Τσίπρα από την κηδεία του Ελληνα αεροπόρου, που άφησε πίσω του δυο μικρά παιδάκια, μια χαροκαμένη σύζυγο και μια οικογένεια να ζει το ανείπωτο δράμα της, είναι επιεικώς απαράδεκτη κα πολλαπλώς αποκαλυπτική. Επέλεξε να απουσιάσει σε μια στιγμή εθνικού πένθους και ομοψυχίας. Και το έκανε αυτό, εν μέσω της υποκριτικής -όπως αποδεικνύεται- προσπάθειάς του να διαμορφωθούν συνθήκες «εθνικής συνεννόησης και συναίνεσης». Λόγω, υποτίθεται, των ανοικτών εθνικών θεμάτων. Εστω κι αν αυτά άνοιξαν με την προσωπική του συμμετοχή. Δεν έπρεπε να είναι εκεί, έστω μόνο γι’ αυτό τον λόγο;

ΥΠΑΡΧΕΙ όμως και κάτι βαθύτερο και ίσως πιο ουσιαστικό. Αυτές τις μέρες, ιδιαίτερα στα social media, χύθηκαν τόνοι απανθρωπιάς και μικροψυχίας από αμειβόμενα ΣΥΡΙΖΟΤΡΟΛ και όχι μόνο. Συμμετείχαν και επώνυμοι δημοσιογράφοι, που είναι δεδηλωμένοι αχθοφόροι της κομματικής γραμμής του Μ. Μαξίμου. Αλλοι «συμψηφίζοντας» τον θάνατο το αεροπόρου με τα δικαιώματα ενός ποινικού κατάδικου, άλλοι κάνοντας κακόβουλη «πλακίτσα» κοντά στην περιύβριση νεκρού κι άλλοι μιλώντας για ένα … «εργατικό ατύχημα». Η κυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν τα υιοθέτησαν -κι ευτυχώς- όλα αυτά. Αλλά, γιατί δεν τα αποδοκίμασαν;

ΜΕΡΙΚΕΣ φορές η σιωπή είναι πολύ πιο εκκωφαντική ακόμα και από το ουρλιαχτό. Πόσο τυχαία λοιπόν ήταν η απουσία του Α. Τσίπρα από την κηδεία του Γ. Μπαλταδώρου;

Βουλευτής «σχήμα λόγου»

Προχθές το μεσημέρι ήταν στην Καμάρα μαζί με διαμαρτυρόμενους οπαδούς του ΠΑΟΚ και συντόνιζε από μικροφώνου τη «χορωδία» που φώναζε το γνωστό, αλλά παραλλαγμένο σύνθημα «να καεί, να καεί η π@τ@ν@ η Βουλή».

Ο ίδιος είναι βουλευτής της Ενωσης Κεντρώων, ονόματι Φωκάς. Σπάνια ένας άνθρωπος δηλώνει με τόση ειλικρίνεια τι δουλειά αισθάνεται ότι κάνει… Ο εν λόγω βουλευτής, μετά από 3,5 χρόνια θητείας στη Βουλή, έκανε για πρώτη φορά «αισθητή την παρουσία» του, όταν δήλωσε ο μόνος Ελληνας, ο οποίος δεν είδε το κουμπούρι στη ζώνη του Ι. Σαββίδη, όταν ο πρόεδρος του ΠΑΟΚ εισέβαλε στον αγωνιστικό χώρο της Τούμπας. Αλλά κι όταν λίγες μέρες αργότερα έβγαλε από τα ρούχα του τον υφυπουργό Αθλητισμού κ. Βασιλειάδη, μιλώντας στη Βουλή, όχι ως βουλευτής, αλλά ως αρχηγός της «θύρας 4».

Χθες, μια μέρα μετά, όταν κατάλαβε τη χοντράδα που έκανε, βγήκε και τι είπε; Οτι ήταν ένα… «σχήμα λόγου»! Κι ότι αυτό το σύνθημα… «χρησιμοποιείται εδώ και δεκαετίες»! Προφανώς δεν αντέχει σε καμία σοβαρή κριτική η -εκτός των άλλων- «γενναία» συμπεριφορά του κ. Φωκά. Είναι όμως μια ακόμα θαυμάσια ευκαιρία για να καμαρώσει ο ελληνικός λαός ποιους έβαλε στη Βουλή, στο όνομα του «νέου».

Αποτυχία Κοτζιά -1

Ο,τι δεν μαθαίνουμε επισήμως από το ελληνικό ΥΠΕΞ -δυστυχώς-το μαθαίνουμε από τον Ζάεφ και τον Ντιμιτρόφ. Και -πάλι δυστυχώς- το επιβεβαιώνουμε μετά και ανεπισήμως και από ελληνικές πηγές. Ο Ζάεφ ήταν σαφής: Εχουμε προχωρήσει σε όλα τα άλλα, αλλά διαφωνούμε με το erga omnes για την ονομασία και την αλλαγή του Συντάγματος. Κι όπως φαίνεται, αυτό ισχύει. Τι σημαίνει όμως αυτό επί της ουσίας; «Μια τρύπα στο νερό». Ο μεγαλομανής Ελληνας ΥΠΕΞ απλώς δέχθηκε να μπει «το κάρο μπροστά από το άλογο», για να νομίζει ότι κάνει κάτι, αλλά και για να μην πεθάνει η «διαπραγμάτευση» για το «πάγωμα» της νέας μείωσης των συντάξεων, κατά ένα 6μηνο…

Αποτυχία Κοτζιά -2

Είναι αδιανόητη οποιαδήποτε λύση που δεν ξεκινά από το erga omnes και την αλλαγή του συντάγματος των Σκοπίων. Σύμφωνα και με τις επίσημες θέσεις όλων των κομμάτων του δημοκρατικού τόξου. Οι ΑΝΕΛ είναι ακόμα πιο… αλλού. Υπ’ αυτή την έννοια προκαλούν εντύπωση οι πληροφορίες ότι η κυβέρνηση θα επιμείνει να φέρει στη Βουλή «λύση» που θα επιχειρεί να παρακάμψει την ουσία του προβλήματος με κάποια διεθνή συνθήκη, που υποτίθεται θα υπερισχύει του σκοπιανού Συντάγματος. Ή η απελπισία είναι μεγάλη ή τα μποφόρ πάρα πολλά…

Απορίες

1. Ο ΣΥΡΙΖΑ από ποιον εκπροσωπήθηκε στην κηδεία του σμηναγού; Από τον Κουβέλη ή από τον Καμμένο;

2. Δηλαδή το Μαξίμου θεωρεί ότι έχει «διαψεύσει» ότι αντιπαρέχει το Σκοπιανό για 6μηνο πάγωμα της νέας περικοπής συντάξεων;

Από την στήλη «ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ» της έντυπης έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]