Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Η Μεγάλη Εβδομάδα του 2018 αναδεικνύεται δυσκολότερη από τις τρεις προηγούμενες. Δεν έχει να κάνει μόνο με τον άρτον ημών τον επιούσιον, που βγαίνει δύσκολα και δυσκολότερα μας φτάνει, για να ικανοποιήσουμε τις απαιτήσεις του σπάταλου και ανωφελούς κράτους του ΣΥΡΙΖΑ. Εχει να κάνει με την επιβίωσή μας ως έθνος. Με την προστασία της Δημοκρατίας, που κατακτήσαμε με αγώνες. Με το σεβασμό στη διάκριση των εξουσιών, την ανεξαρτησία των θεσμών που δέχονται πόλεμο ανηλεή.

Τα απειλητικά σύννεφα που μαζεύονται στον ορίζοντα από Βορρά και από Ανατολή δείχνουν να προμηνύεται θύελλα. Και στο τιμόνι ο πρωθυπουργός τα παίζει όλα για όλα για να κρατηθεί στην εξουσία. Ο χιτώνας της Ελλάδας που παίζεται στα ζάρια της αριστερής ιδεολογικής πενίας έχει διακύβευμα το Μακεδονικό, το Αλβανικό, τα Ελληνοτουρκικά: Ολα μαζί ανοικτά, σκληρά, και δύσβατα. Χρειάζονται σοφούς, μελετημένους και λεπτούς χειρισμούς.

Κι όμως! Ακολουθείται προκλητική πολεμική, που υπαγορεύεται από το προεκλογικό κλίμα που υπηρετεί, υποδόρια, η κυβέρνηση Τσίπρα. Αυτό που είναι ακόμη ακήρυχτο, αλλά ουσιαστικά κεκηρυγμένο, οδηγώντας στα άκρα όχι μόνο το εσωτερικό πολιτικό σύστημα, αλλά και την εξωτερική πολιτική. Αυτήν που δεν θα έπρεπε ποτέ να τολμήσει ο όποιος Τσίπρας να την ανεβάσει στα προεκλογικά μπαλκόνια. Πολιτική απαράβατη που ακολούθησαν όλοι ανεξαιρέτως οι πρωθυπουργοί από Μεταπολιτεύσεως.

Η οικονομική κατάσταση χειροτερεύει, επιβαρύνοντας την καθημερινότητά μας. Ηρθε το Πάσχα και για τον φτωχό το αρνί έμεινε απλησίαστο. Αλλά και ποια από τις υποσχέσεις που δόθηκαν πραγματοποιήθηκαν στην τριετία; Οσα περιμέναμε για να γυρίσει ο τροχός της οικονομίας ήταν έπεα πτερόεντα και χάθηκαν. Κι όσα ακούμε ότι έρχονται είναι φοβιστικά: Αύξηση στον ΕΝΦΙΑ, κόψιμο στις συντάξεις, μισθοί 450 ευρώ με ασφαλιστική κάλυψη τετράωρη, μείωση στο εισόδημα από την αύξηση της φορολόγησής του. Ο Ελληνας πληρώνει περισσότερους φόρους από όλους τους Ευρωπαίους. Η απελπισία στα σπίτια χτυπά… κόκκινο με τους πλειστηριασμούς. Η αθυμία είναι τόση που αφαίρεσε το χαμόγελο κι από τα παιδιά.

Η άνοιξη, που άλλες εποχές έμπαινε ορμητικά από το ανοικτό μας παράθυρο, φέτος καθυστερεί προκλητικά. Στην εξοχή κάπου φάνηκαν οι πρώτες παπαρούνες και κάπου το κίτρινο από τα σπαρτά, αλλά δεν φτάνουν να αναπληρώσουν την ελπίδα, που χάθηκε στο πρώτο εξάμηνο του 2015. Από τότε ακούμε όλα τα «θα» του κόσμου τούτου, αλλά δεν πήραν ούτε μια φορά σάρκα και οστά. Μαραίνονται και όπως λέει ο ψαλμός… ούτως εξάνθισαν.
Εντέλει, τώρα σχεδόν αναγνωρίζουμε ότι εξαπατηθήκαμε από ένα κομματικό συνονθύλευμα που σχέδιο ανάστασης για την Ελλάδα δεν είχε. Πλην εκείνου του ιδίου συμφέροντος και της νομής της εξουσίας κατά τρόπο άγαρμπο και απαξιωτικό προς τους πιστεύσαντες το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς. Γιατί αποδείχτηκε μόνον ως ιδεολογικό μειονέκτημα της Αριστεράς, που προσιδιάζει σε γκροτέσκα κωμωδία. Περάσαμε και περνάμε πολλά, καθώς η αστοχία ανταγωνίζεται την αναποτελεσματικότητα της διακυβέρνησης και η ανικανότητα συναγωνίζεται την ευτέλεια της κυβέρνησης.

Μια τρίχρονη Μεγάλη Εβδομάδα βιώνουμε από τον Γενάρη του 2015. Δεν ξέρω πόσο ακόμη θα κρατήσει διά χειρός Τσίπρα, συνεργούντος Καμμένου. Οι Ελληνες βιώσαμε πολλές φορές στην Ιστορία μας το πάθος και τη σταύρωση στη Μεγάλη Εβδομάδα της σκλαβιάς, αλλά ποτέ δεν χάναμε την πίστη μας, καθώς ήμαστε βέβαιοι ότι κορυφώνεται με το θρίαμβο της Ανάστασης.

Η πίστη, λένε οι ψαλμοί, δοκιμάστηκε στη Γεσθημανή, ακόμη και πάνω στο σταυρό, αλλά μετά το δυστυχές «τριήμερος ετάφη» έρχεται το αγγελικό «ουκ έστιν ώδε» και τα αναστάσιμα ιδιόμελα δίνουν στην ψυχή μας μιαν ανάταση. Ας αποφασίσουμε ότι η ανάσταση είναι στο χέρι μας ως επιλογή μας για να επαναχαράξουμε το μέλλον του τόπου. Λίγο ακόμη… Θα χτυπήσουν οι καμπάνες.

Καλό Πάσχα, Ελληνες!

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]