Γράφει ο Γιώργος Μιχαηλίδης*

Όχι, εάν θέλαμε να πιάσουμε ένα-ένα τα ζητήματα που αντιμετωπίζει μέχρι στιγμής ο πρωθυπουργός, τότε θα θέλαμε ολόκληρο αφιέρωμα και όχι άρθρο γνώμης. Αυτό που παρατηρούμε είναι απλό. Πως έχει διασπείρει το ενδιαφέρον του κοινού σε διάφορα μέτωπα προκειμένου αυτό, να μην μπορεί να εστιάσει και κατ επέκταση να κρίνει και να κριτικάρει.

Από τις καταγγελίες για τις προσλήψεις και τις αυξήσεις των δαπανών της γενικής κυβέρνησης μέχρι το κουκλοθέατρο με την Novartis που τελικά η υπόθεση της οποίας παραπέμπεται στην Δικαιοσύνη και, τις σχέσεις με τους ανερμάτιστους ΑΝΕΛ και φυσικά το Σκοπιανό και την Τουρκία, ο Αλέξης Τσίπρας, δείχνει να τα έχει χαμένα. Ναι, ίσως ακούγεται βαρύ, αλλά ας τα δούμε λίγο, έστω και επιγραμματικά.

Η Novartis επιχειρήθηκε, αντί να αντιμετωπιστεί με σοβαρότητα και διακριτικότητα προκειμένου πρώτος κερδισμένος να είναι ο ελληνικός λαός και τα ταμεία του κράτους, να μετατραπεί σε μία άνευ προηγουμένου διαδικασία λασπολογίας που τελικώς αυτοκαταργείται μέσα από τις κατηγορίες για ασόβαρη επιτροπή δίχως αντικείμενο και αρμοδιότητες.

Οι σχέσεις με τους ΑΝΕΛ περνούν από 40 κύματα. Μπορεί η συγκολλητική ουσία που κρατά συνοδοιπόρους τον Τσίπρα με τον Καμμένο και ακούει στο όνομα «καρέκλα» να είναι πολύ ισχυρή, ωστόσο τα συνεχόμενα κρούσματα προφορικής ασυδοσίας από το σύνολο του κόμματος των Ανεξαρτήτων Ελλήνων, δεν έχει φέρει ενδοκυβερνητικές συγκρούσεις, αλλά και έχει εκθέσει την χώρα διεθνώς.

Πώς είναι δυνατόν η Ελλάδα να προσπαθεί να λύσει ένα χρονίζον εθνικό πρόβλημα (το Σκοπιανό) την ώρα που οι κυβερνητικοί εταίροι εκφράζουν παντελώς διαφορετικές απόψεις; Καταργείται ή όχι η δεδηλωμένη;

Για να μην πιάσουμε τις σχέσεις με την Τουρκία που είναι στο χειρότερο δυνατό σημείο των τελευταίων 30 ετών. Ναι, θα πει κανείς, απέναντί μας έχουμε έναν άνευ προηγουμένου Ερντογάν, τι γίνεται όμως, όταν αντιμετωπίζεις τα πάντα υπό το πρίσμα του πολιτικού σου οφέλους; Καλείς τον Τούρκο πρόεδρο στην Αθήνα, οι συζητήσεις εξελίσσονται σε θέατρο του παραλόγου, εσύ αναγκάζεσαι να επισημάνεις τα αυτονόητα και τον αφήνεις να οργώσει την Θράκη όπου και έκανε λόγο για «ομοεθνείς» του. Κατά τα άλλα η επίσκεψη ήταν καθόλα επιτυχημένη…

Να μέναμε μόνο εκεί, καλά θα ήταν. Από την επόμενη κιόλας μέρα η τουρκική προκλητικότητα ξεπέρασε κάθε όριο. Από τις παραβιάσεις και τα συνεχή επεισόδια στο ανατολικό Αιγαίο, περάσαμε στις δηλώσεις Ερντογάν πως «οι παππούδες μας παρ’ ολίγο να γίνουν παστοί στον Σαγγάριο» και εν τέλει στην κράτηση των δύο Ελλήνων στρατιωτικών.

Μία κράτηση για την οποία, ο Ερντογάν, μας «δουλεύει», λέγοντάς μας πως υπεύθυνη να αποφασίσει είναι η τουρκική Δικαιοσύνη… Και όλα αυτά γιατί ο Αλέξης Τσίπρας, σύμφωνα με τα λεγόμενα του ίδιου του Τούρκου προέδρου, δεν αντιλήφθηκε την διάκριση των εξουσιών και του υποσχέθηκε πως σε μερικές μέρες θα στείλει στην Τουρκία πακέτο τους 8 Τούρκους αξιωματικούς.

«Τουλάχιστον βγαίνουμε από το Μνημόνιο» θα πεταχτεί μία φωνή να πει. Έλα μου ντε, όμως, που και αυτό ένα επικοινωνιακό πυροτέχνημα είναι. Γιατί εδώ που τα λέμε ο ίδιος ο πρόεδρος του Eurogroup, Μάριο Σεντένο, αποκάλυψε –ό,τι κι αν λένε οι ΣΥΡΙΖΑίοι- πως μετά την έξοδό της από το Μνημόνιο στο πλαίσιο γενικότερης εποπτείας που θα υπάρξει για την Ελλάδα, θα ενσωματωθεί μηχανισμός ελάφρυνσης του χρέους που θα λειτουργεί ανάλογα με την εκπλήρωση εκ μέρους μας των υποχρεώσεών μας.

Ο κατήφορος δεν σταματά, κι όσο κι αν θες να στηρίξεις την ελληνική προσπάθεια σε μία τόσο δύσκολη συγκυρία, είναι αδύνατον να μην επισημάνεις την ανεπάρκεια όσων χειρίζονται σημαντικά θέματα.

Ο Γιώργος Μιχαηλίδης  είναι διευθυντής του EleftherosTypos.gr
Ακολούθησέ τον στο Facebook και στο Twitter

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]