Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης*

ΠΡΙΝ, όμως, ασχοληθεί κανείς με το πρωτοφανές αίτημα των δημοσίων υπαλλήλων πρέπει να δει τι ακριβώς συμβαίνει με την αξιολόγηση. Η κυβέρνηση λέει ότι σε κάποιες υπηρεσίες έχει σχεδόν ολοκληρωθεί και πως σε άλλες δεν έχει ξεκινήσει ακόμα. Γιατί δεν δίνει στη δημοσιότητα τα στατιστικά στοιχεία, τουλάχιστον, για τους φορείς που υποτίθεται πως έχει ολοκληρωθεί; Γιατί από τα αποτελέσματα θα φανεί αν πρόκειται για πραγματική ή πλασματική αξιολόγηση. Αν π.χ. η πλειοψηφία των υπαλλήλων έχει βαθμολογηθεί με σχεδόν… άριστα και κανείς δεν έχει πάρει κάτω από τη βάση, τότε απλά κοροϊδευόμαστε για να λέμε στην τρόικα πως γίνεται αξιολόγηση.

ΑΣ δούμε τώρα και το συνδικαλιστικό αίτημα. Η ΑΔΕΔΥ απαιτεί να μπορεί κάποιος υπάλληλος να τοποθετηθεί ως προϊστάμενος, τμηματάρχης, διευθυντής ή σε οποιαδήποτε άλλη θέση ευθύνης χωρίς να ελεγχθεί για τις ικανότητές του! Αν οι συνδικαλιστές έχουν εφεύρει κάποιον άλλον τρόπο με τον οποίο θα κρίνονται οι προαγωγές καλό θα ήταν να το γνωστοποιήσουν, αλλά το πιθανότερο είναι πως, δυστυχώς, δεν θέλουν να δίνει κανείς λογαριασμό σε κανέναν και οποιαδήποτε τοποθέτηση να συναποφασίζεται με διάφορα κομματικά συστήματα.

ΠΟΙΟΙ άνθρωποι δεν θέλουν να αξιολογούνται; Κατά κανόνα εκείνοι που είτε δεν διαθέτουν τις ικανότητες είτε δεν έχουν όρεξη για να δουλέψουν. Αυτό ισχύει ανεξάρτητα από το αν κάποιος εργάζεται στον δημόσιο ή στον ιδιωτικό τομέα. Απλά οι συνδικαλιστές του Δημοσίου εδώ και δεκαετίες έχουν επιτύχει να ισχύει αυτό ως κανόνας, να μην μπορεί κανένας να τους αξιολογήσει.

ΚΑΙ αυτό προκαλεί ένα ακόμη μεγαλύτερο πρόβλημα. Η ισχύουσα κατάσταση βαίνει εις βάρος όλων εκείνων των ευσυνείδητων, ικανών και αξιόλογων δημοσίων υπαλλήλων που υπερεργάζονται καθημερινά για να καλύψουν εκείνους που απλά δηλώνουν παρόντες αλλά δεν προσφέρουν τίποτα. Ετσι είναι εντελώς ανώφελο για οποιονδήποτε προσφέρει το 100% της προσπάθειάς του, καθώς γνωρίζει πως δεν θα υπάρχει καμία ανταμοιβή, ηθική ή οικονομική.

ΠΡΟΦΑΝΩΣ η συζήτηση περί αξιολόγησης θα συνεχίζεται για πολλά ακόμα χρόνια. Αν δεν υπάρξει πολιτική βούληση ώστε κάποια κυβέρνηση να τα βάλει με τις συντεχνίες και να επιβάλει αυστηρούς κανόνες, τότε όλο και θα σχεδιάζονται οργανογράμματα, όλο και θα ψηφίζονται νέοι νόμοι για την αξιολόγηση και τελικά το κράτος δεν θα προσφέρει ποτέ τις υπηρεσίες που είναι υποχρεωμένο να προσφέρει προς τους πολίτες.

*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]