Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Χθες, το πρακτορείο Reuters αποκάλυψε ότι η Ε.Ε. αποφάσισε να χαρίσει άλλα 3 δισ. ευρώ στην Τουρκία για να την πείσει να κρατήσει στο έδαφός της 3,5 εκατομμύρια Σύρους πρόσφυγες, ενώ κατά την Die Welt, η Κομισιόν θα πιέσει ασιατικές και αφρικανικές χώρες να πάρουν πίσω τους πρόσφυγές τους, διαφορετικά θα τους κόψει τη βίζα!

Μιλάμε για κανονικό δημογραφικό πόλεμο – και στον πόλεμο όλα είναι θεμιτά. Δεν μπορούσε να γίνει διαφορετικά από τη στιγμή που τα μεταναστευτικά κύματα άλλαξαν τον ευρωπαϊκό χάρτη. Ανέδειξαν τη γερμανική Ακροδεξιά σε αξιωματική αντιπολίτευση. Ανέτρεψαν τη Δεύτερη Ιταλική Δημοκρατία. Συνέβαλαν στην έξοδο της Βρετανίας από την Ε.Ε. Δημιούργησαν ρήγμα μεταξύ Δυτικής και Ανατολικής Ευρώπης. Κατέστησαν την Ελλάδα όμηρο της Τουρκίας. Κι ακόμη ωθούν τη Γαλλία του Μακρόν σε σκληρή αντιμεταναστευτική νομοθεσία, που θα ζήλευαν ο Σαρκοζί και η Λεπέν.

Η Γαλλία δεν έχει μόνο τη «ζούγκλα του Καλαί» – και την κάθε «ζούγκλα» μεταναστευτικής ανομίας. Εχει και μια δική της Λαμπεντούζα, που δεν βρίσκεται στη Μεσόγειο, όπως η ιταλική, αλλά χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, στο σύμπλεγμα των Νήσων Κομόρων, στον Ινδικό Ωκεανό! Το 2009 η νήσος Μαγιότ (250.000 κάτοικοι) επέλεξε με δημοψήφισμα να παραμείνει γαλλικό έδαφος, με συνέπεια εδώ κι ένα μήνα να κατακλύζεται από παράτυπους μετανάστες των γειτονικών νησιών, που θέλουν να πατήσουν σε «ευρωπαϊκό έδαφος». Χιλιάδες έγκυοι από τις υπόλοιπες Κομόρες θαλασσοπνίγονται για να γεννήσουν στη Μαγιότ και να χαρίσουν στα παιδιά τους τη γαλλική ιθαγένεια.

Οι ντόπιοι διαμαρτύρονται για αύξηση της εγκληματικότητας, ενώ ανάλογο ρεύμα μεταναστών αντιμετωπίζει και η Γαλλική Γουϊάνα στη Νότιο Αμερική, από την Αϊτή και άλλα νησιά της Καραϊβικής. Ολες οι «γαλλικές» θάλασσες μια Μεσόγειος!

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]