Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης*

Η ΠΑΡΑΚΜΗ δείχνει να ξεπερνάει πλέον κάθε όριο και να διαβρώνει τη χώρα, προκαλώντας ανεπανόρθωτες βλάβες. Οι βάσεις για την κοινωνικο-πολιτική χρεοκοπία της χώρας μπήκαν κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’80. Η πιο σοβαρή ζημιά που άφησε πίσω του ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν ήταν η οικονομική. Ηταν η δημιουργία της πασοκικής κουλτούρας, που έκλεινε το μάτι στη μη τήρηση νόμων και κανόνων. Ολα υποτίθεται πως έγιναν για χάρη της δημοκρατίας αλλά έτσι φτάσαμε στα όρια της ασυδοσίας. Το ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα δημιουργήθηκε καθώς με τα χρόνια ο πασοκισμός διαπέρασε οριζόντια όλα τα πολιτικά κόμματα, από την Αριστερά έως τη Δεξιά. Και πολύ περισσότερο πέρασε στο DNA της κοινωνίας. Η κομπίνα και το καουμποϊλίκι έγιναν καθημερινότητα σε όλα τα επίπεδα. Στη διαπλοκή, στην επιχειρηματικότητα, στο κράτος, ακόμα και στην Παιδεία.

ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ οι πολιτικοί κατάντησαν «όμηροι» των ψευδαισθήσεων που δημιουργούσαν στους ψηφοφόρους κάθε φορά που στήνονταν κάλπες. Κανείς δεν τολμούσε να πει επώδυνες αλήθειες. Για να είμαστε δίκαιοι, όμως, ούτε η κοινωνία διαμαρτυρόταν όσο «λεφτά υπήρχαν». Πλέον ήταν νομοτελειακό πως η χώρα, αφού είχε χρεοκοπήσει πολιτικά και κοινωνικά, θα χρεοκοπούσε και οικονομικά. Ηταν απλώς θέμα timing. Και το πλήρωμα του χρόνου ήρθε τελικά το 2010.

ΑΚΟΜΑ και τώρα που έχουν περάσει οκτώ χρόνια από τη χρεοκοπία, αντί το πάθημα να γίνει μάθημα, όλοι δείχνουμε σαν να μην θέλουμε να αποδεχθούμε την πραγματικότητα. Κόμματα και πολίτες ψάχνουν θαύματα για να «σωθούν» και αποδιοπομπαίους τράγους για να επιρρίψουν τις ευθύνες. Και όσο αρνούμαστε την αλήθεια τόσο βαθύτερη θα είναι η παρακμή που θα βιώνουμε.

Η ΧΩΡΑ από το 2015 ξαναζεί ως déjà vu τη δεκαετία του ’80. Η μεγαλύτερη ζημιά που προκάλεσε ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι η οικονομική. Δεν είναι καν το τρίτο Μνημόνιο, ούτε τα επώδυνα μέτρα δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ. Για μία ακόμη φορά, όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας υποτίθεται πως γίνονται εις το όνομα της δημοκρατίας. Το «περίστροφο» που έβαλε στο τραπέζι η κυβέρνηση πριν από τρία χρόνια «σκοτώνει» κάθε ελπίδα για διέξοδο από την πολιτική και κοινωνική χρεοκοπία. Η «κατασκευή» εχθρών και η δημιουργία διχαστικού κλίματος σε όλα τα ζητήματα, μείζονος ή ήσσονος σημασίας, βάζουν τη χώρα σε μια τροχιά από την οποία δύσκολα θα ξεφύγει.

ΕΙΝΑΙ η τροχιά του Grexit. Η χώρα ήδη σε πάρα πολλούς τομείς έχει σταματήσει να θυμίζει ευρωπαϊκό κράτος. Αλα καρτ χειρισμοί της Δικαιοσύνης, απροκάλυπτες παρεμβάσεις διαπλεκόμενων επιχειρηματιών με μαφιόζικες μεθόδους, κράτος που υπολειτουργεί, μπαχαλάκηδες που σπάνε και καίνε ό,τι γουστάρουν, νεοναζιστικά μορφώματα που οργανώνουν τάγματα εφόδου και καταταλαιπωρημένοι πολίτες χωρίς οικονομικές και ψυχολογικές αντοχές. Το σκηνικό πλέον θυμίζει τριτοκοσμικές χώρες. Το μόνο που απομένει είναι να συμβεί και το οικονομικό Grexit. Είναι απλώς θέμα timing το πότε θα γίνει. Και τότε, δυστυχώς, τα περίστροφα θα καθορίζουν την καθημερινότητα της κοινωνίας. Υπάρχει περίπτωση να αποφύγουμε τις ακόμα πιο μαύρες ημέρες; Μόνο μία. Μόνο η αλήθεια σώζει. Εστω και αργά…

*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]