Γράφει ο Λυκούργος Χατζάκος

Η ανοησία, όταν συνοδεύεται από καλή πρόθεση, μπορεί και να είναι χαριτωμένη. Ο συνδυασμός, όμως, ανοησίας, ματαιοδοξίας και συνδρόμων, αποβαίνει καταστροφικός.

Ο επικονιασμός του δε, με εθνικο-ιδεολογικές εμμονές – είτε οφειλόμενες σε ιδεοληψία είτε χρησιμοποιούμενες ως πρόσχημα- και με την εξουσία, δημιουργεί ένα άκρως επικίνδυνο μείγμα και είναι σχεδόν, νομοτελειακή η κατάληξη σε τραγωδία.

Οι ανωτέρω συνειρμοί προκαλούνται, από την μέχρι σήμερα πράξη των κυβερνώντων.Τούτο διότι, αφού χυδαιολόγησαν έναντι κάθε αντιπάλου, αφού ισοπέδωσαν κάθε αξία, επέτυχαν, τελικά, να αναλάβουν την ευθύνη της διακυβέρνησης της χώρας. Ούτε ο μεγαλύτερος πολέμιος της συγχορδίας που συνθέτει την σημερινή κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να φαντασθεί ότι αυτή θα οδηγούσε τα πράγματα στην σημερινή κατάσταση.

Και πράγματι, οι ψευδολογίες και οι κενές υποσχέσεις των προηγουμένων και προεκλογικών περιόδων (σκίσιμο μνημονίων, διατήρηση του δημοσίου καθεστώτος σε λιμένες και αεροδρόμια, 13η σύνταξη και μισθός στα 751 ευρώ, πρόγραμμα Θεσσαλονίκης κ.λπ.), αποτελούν πταίσμα μπροστά στην συνεχιζόμενη συμπεριφορά εμπαιγμού και την συνεχή επίδειξη μικροψυχίας και ολοκληρωτικής αντίληψης για την διαχείριση της εξουσίας.

Η παντελής έλλειψη σχεδιασμού και συνείδησης της πραγματικότητας, είναι προφανής. Καθημερινά, επιβεβαιώνεται από τις αντιφατικές δηλώσεις και πράξεις υπουργών, αμήχανο μηρυκασμό τσιτάτων αριστεροσύνης και από τον ίδιο τον πρωθυπουργό. Πρόσφυγες αφήνονται βορά σε αμφιβόλου σκοπιμότητας και πνευματικής υγείας «αλληλέγγυους, η χώρα εκτίθεται διεθνώς και οι ίδιοι οι πρόσφυγες λόγω της άθλιας διαχείρισης καθίστανται πρόβλημα για τις τοπικές κοινωνίες· υπογράφονται συμβάσεις παραχώρησης δημοσίων αξιών, των οποίων τα συμβόλαια είναι μουσκεμένα από τα δάκρυα των υπογραφόντων κυβερνητικών παραγόντων· μπάχαλο επικρατεί σε τομείς όπως η Υγεία και η Παιδεία· ισοπεδώνεται κάθε αξία και απαξιώνεται κάθε υγείες κίνητρο για την ακαδημαϊκή ή επιχειρηματική πρόοδο· ανεξέλεγκτα διορίζονται σύντροφοι και κολλητά «φιλαράκια»· η οικονομία συνεχίζει να τελεί υπό τον θανάσιμο βρόγχο των capital’s control.

Και ενώ, οι πολίτες βλέπουν την καθημερινότητά τους να προβάλει όλο και πιο ανηφορική και δύσβατη, ενώ οι επιχειρήσεις αδυνατούν να ανταπεξέλθουν σε στοιχειώδεις υποχρεώσεις και μόνη προοπτική για την συντριπτική πλειοψηφία τους, εμφανίζεται το λουκέτο, οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι, ακκίζονται και μας εμπαίζουν, εκόντες-άκοντες, σαν να μην ζούμε στην ίδια χώρα.

Επαίρονται, βγάζουν στην πασαρέλα την αλαζονεία τους –κεκαλυμμένη με ψηφίδες υποκριτικής συμπόνιας και πληθωρισμένο λαϊκισμό- και τελικά, αφού σε κάθε τομέα έχουν παταγωδώς αποτύχει, η μόνη τους έννοια συνίσταται στην διατήρηση της εξουσίας (τόσα χρόνια, άλλωστε, είχαν ονειρώξεις μαζί της). Στην πρώτη γραμμή, βέβαια, μαζί με γηγενείς ιδεοληπτικούς και λαϊκιστές, δίνουν το παρόν τα μέχρι πρότινος, ΠΑΣΟΚικά αζήτητα, που άρπαξαν την ευκαιρία …

Οποιαδήποτε ηλιθιότητα ή/και αθλιότητα μπορεί να γεννήσει ο νους του ανθρώπου, την συναντήσαμε στις πράξεις και την ακούσαμε στους λόγους υπουργών και κοινοβουλευτικών της κυβερνητικής συμμαχίας. Συγχωρήστε μου την οξύτητα των εκφράσεων, αλλά, δεν νομίζω ότι είναι δυνατόν να αποτυπωθεί διαφορετικά, η διαχείριση της σημερινής κυβέρνησης.

Μόλις, την 12η Ιουλίου, σε συνέντευξή του σε τηλεοπτικό σταθμό, ο αρμόδιος για τα έσοδα υπουργός, παραδεχόταν ότι «μπορεί να υπάρχουν χίλιες περιπτώσεις αδικίας λόγω φορολογικού συστήματος», λόγω διάλυσης των υπηρεσιών υπάρχει φόβος ο ΕΝΦΙΑ (ναι, αυτός ο φόρος που καταργήθηκε με ένα άρθρο), να εισπραχθεί σε λιγότερες δόσεις και πλείστα όσα, να μην σπαταλώ τον χώρο και τον χρόνο των αναγνωστών, ο καθένας εξ αυτών, θα έχει σίγουρα κάτι να προσθέσει.

Στον αντίποδα των προβλημάτων και των πραγματικών, ζωτικών αναγκών, η Κυβέρνηση αντί να αναλάβει τις ευθύνες της και να πράξει με τόλμη και σοβαρό σχεδιασμό, συνεχίζει να ασελγεί στη ελπίδα των πολιτών και να προτάσσει τον εκλογικό νόμο και τον νόμο για τα ΜΜΕ ως τις ρυθμίσεις εκείνες που θα λύσουν δια μιας τα προβλήματα και θα θέσουν την χώρα σε τροχιά ανάπτυξης και ευημερίας! Αιδώς Αργείοι!

Από πού η κυβέρνηση και ο εκάστοτε υπουργός –στις δημοκρατίες δεν είναι μόνιμοι-, αποφασίζουν τι «σηκώνει» η αγορά και τι όχι; Και γιατί αυτό να γίνεται μόνο για τηλεοπτικούς σταθμούς και όχι για περιοδικά, εφημερίδες, παντοπωλεία, βενζινάδικα, φούρνους (στην γειτονιά μου υπάρχους τρεις σε απόσταση μικρότερη των 50 μέτρων) κ.λπ. κ.λπ. …

Άρα, μόνη μέριμνα της κυβερνητικής πλειοψηφίας είναι η δημιουργία νέου status στο ραδιοτηλεοπτικό τοπίο, απολύτως ελεγχόμενο από αυτήν και μόνον. Στην σκοπιμότητά της αυτή, η συνεχής ανακάλυψη και δημιουργία «εχθρών» καθώς και η διατήρηση της χώρας σε κατάσταση σοβιετίας οθωμανικού τύπου, είναι άκρως εξυπηρετική…

Μπορεί οι πολίτες να τελούν ακόμη υπό το κράτος της οργής για τους προηγούμενους και να μην εξεγείρονται –αν και τα πρώτα δείγματα αρχίζουν να εμφανίζονται στις δημοσκοπήσεις και στις παρουσίες νέο-αγανακτισμένων σε εκδηλώσεις των κυβερνητικών σχηματισμών (δικό τους κομμάτι είναι).

Αν η κυβέρνηση συνεχίσει να θεωρεί τους τακτικισμούς και τη μικροπολιτική συστατικά της επιβίωσής της, αν δεν αντιληφθεί την κρισιμότητα των περιστάσεων, σύντομα η προηγούμενη περίοδος Σαμαρά-Βενιζέλου θα παραπέμπει στην bell époque (μπέλ επόκ) και στον τυφώνα των αντιδράσεων δεν θα υπάρξει καταφυγή…