Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου
Η ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΗ αυτή, σύμφωνα με πληροφορίες, αποτυπώθηκε και στη χθεσινή έκτακτη κυβερνητική συνεδρίαση, όπου περίσσεψαν η γκρίνια και τα «καρφιά» μεταξύ υπουργών και υπουργείων. Αλλά δεν ομολογήθηκε. Αντιθέτως, η διαρροή που έγινε μετά τη συνεδρίαση, τα λέει όλα: «Δεν θέλουμε να αναδειχθεί σε μείζον διπλωματικό επεισόδιο». Δηλαδή ακόμα και όταν -με καθυστέρηση 5 ημερών!- η κυβέρνηση υποτίθεται ότι κατάλαβε τη σοβαρότητα του θέματος, συνεχίζει να μιμείται τη στρουθοκάμηλο. Η τουρκική πλευρά, στο μεταξύ, έχει προλάβει να διαμορφώσει «τετελεσμένα». Και υπουργοί, όπως ο κ. Τζανακόπουλος και ο κ. Κουβέλης, πρόλαβαν να εκτεθούν με τις δηλώσεις τους, με τις οποίες προεξοφλούσαν την άμεση επιστροφή των 2 στρατιωτικών, ο κ. Κοτζιάς με την αναποτελεσματικότητά του και ο κ. Καμμένος με την εξαφάνισή του.
Η ΕΠΙΠΟΛΑΙΟΤΗΤΑ και ο στρουθοκαμηλισμός της κυβέρνησης σ’ ένα τόσο σοβαρό θέμα τείνουν να γίνουν παροιμιώδεις. Εχοντας τον νου της στην επικοινωνιακή διαχείριση ενός τόσο σοβαρού γεγονότος, έχασε πολύτιμο χρόνο και «αντέδρασε» εξαρχής αμήχανα και ενοχικά. Το ότι ο κ. Τζανακόπουλος εκτέθηκε ανεπανόρθωτα, διαψευδόμενος παταγωδώς, ελάχιστα ενδιαφέρει. Οι εικόνες των 2 αιχμαλώτων στρατιωτικών, που έπαιζαν ολημερίς στα τουρκικά κανάλια πληγώνοντας την αξιοπρέπεια και το φιλότιμο των Ελλήνων, είναι πολύ πιο σημαντικό. Κι ακόμα πιο σημαντικό είναι ότι τα δύο παιδιά που υπηρετούν την πατρίδα, δυστυχώς, μάλλον θα αργήσουν να επιστρέψουν.
ΕΛΑΧΙΣΤΑ ενδιαφέρει αν υπήρξε «καλή συνεννόηση» μεταξύ του ΥΕΘΑ και του Μ. Μαξίμου ή αν «άργησε να πάρει την υπόθεση στα χέρια του το ΥΠΕΞ». Εχει ασφαλώς σημασία, αλλά δεν είναι το σημαντικότερο. Είναι πολύ πιο σημαντικό, εξαιτίας της αμεριμνησίας και της πολιτικής ανεπάρκειας της κυβέρνησης, να χάνει το κύρος της η χώρα και να προσβάλλεται ο πατριωτισμός των Ελλήνων. Είναι πολύ πιο σημαντικό να βλέπεις μια άβουλη κυβέρνηση να συνιστά γενικώς και αορίστως «ψυχραιμία», την ώρα που στην κοινωνία είναι ανιχνεύσιμη πια η ανασφάλεια. Και εντέλει, είναι πολύ πιο σημαντικό να παρακολουθείς μια πελαγωμένη κυβέρνηση να ακολουθεί μόνο πολιτική κατευνασμού, την ώρα που η Τουρκία κλιμακώνει απροκάλυπτα την επιθετικότητά της, εκδίδοντας NAVTEX για άσκηση που θεωρεί το Καστελλόριζο τουρκική περιοχή.
ΤΟ ΔΕ «επιχείρημα» που ψελλίζουν κυβερνητικά στελέχη, «Δηλαδή και τι θέλετε; Να κάνουμε πόλεμο;», είναι απλώς αστείο. Σε μια χώρα που οι πολεμοκάπηλοι ευτυχώς παραμένουν θλιβερή μειοψηφία, τέτοιου «επιπέδου» επιχειρήματα –το μόνο που κάνουν είναι να προσπαθούν να δικαιολογήσουν την κυβερνητική ανεπάρκεια– είναι μόνο για την κομματική οργάνωση του ΣΥΡΙΖΑ στις Κουκουβάουνες. Ουδείς σοβαρός και μη άφρων άνθρωπος θέλει ή επιδιώκει πόλεμο. Πάρα πολλοί όμως καταλαβαίνουν ότι αυτή η πολιτική του ενοχικού κατευνασμού έχει αποδειχθεί εντελώς αναποτελεσματική. Κι ακόμα περισσότεροι αντιλαμβάνονται ότι μεταξύ της παθητικότητας και του πολέμου, ευτυχώς, υπάρχουν πάρα πολλές ενδιάμεσες δυνατότητες. Υπό μια απαράβατη προϋπόθεση: Να υπάρχει κυβέρνηση, που και να θέλει και να μπορεί να τις αξιοποιήσει.
Κομματικό γιουρούσι
Φραγκίσκος Κουτεντάκης, πρώην γ.γ. του ΥΠΟΙΚ. Ενα σκληροπυρηνικό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, πρώην ακτιβιστής τοποθετήθηκε επικεφαλής του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής.
Χωρίς την αποδοχή ΚΑΝΕΝΟΣ κόμματος της αντιπολίτευσης. Μόνο με τις ψήφους ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Ενας ακτιβιστής στη θέση τού κοινής αποδοχής κ. Λιαργκόβα. Πρόκειται για «ποιοτικό βήμα» στο γιουρούσι που επιχειρείται για την άλωση του κράτους. Δείχνει διάθεση για «αλλαγή πίστας». Δείχνει την αδίστακτη προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να χτίσει κομματικό κράτος. Κομματικά κράτη χτίστηκαν και επί ΝΔ και επί ΠΑΣΟΚ. Και τα πλήρωσε η χώρα. Η διαφορά τώρα είναι ότι το κομματικό κράτος που χτίζει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι «μετωπικό» και στοχεύει σε μια «απώτερη αναμέτρηση». Και χτίζεται χωρίς να τηρούνται καν τα προσχήματα. Κάτι που επιβεβαιώνει την αδίστακτη βούληση μιας καταρρέουσας κυβέρνησης να προετοιμάσει το έδαφος για μια «νέα ρεβάνς». Δίχαζε, διχάζει και προφανώς έχει κατά νου να ξαναδιχάσει. Και προετοιμάζεται.
Τα είπε όλα σε 1,5 σελίδα!
Μικρή σε έκταση, αλλά θαυματουργή σε περιεχόμενο αποδεικνύεται η κατάθεση του μεσάζοντα Β. Παπαδόπουλου!
Και μάλιστα σε μια ανακριτική αρχή που… δεν είχε πολλές απορίες και γι’ αυτό –προφανώς– έκανε… λίγες ερωτήσεις. Ο περίφημος μεσάζων για την πώληση όπλων στη Σ. Αραβία, μέσα σε 1,5 σελίδα, πρόλαβε:
2014 και 2024, ομοιότητες και διαφορές
1. Να αποκαλύψει μια «άγνωστη» μέχρι τώρα συνάντησή του με τον Π. Καμμένο -ο οποίος υποτίθεται δεν τον… ήξερε- τον Ιανουάριο του 2016!
2. Να επιβεβαιώσει ότι επικοινώνησε με SMS με τον ΥΕΘΑ
3. Να επιβεβαιώσει ότι ο ταξίαρχος Παπαδάκης αμφισβήτησε την εγκυρότητα της «εξουσιοδότησης» που τον παρουσίαζε ως εκπρόσωπο της Σ. Αραβίας.
Ειδικά το τελευταίο εγείρει κι ένα μείζον θέμα: Ποιος είχε την πολιτική ισχύ να δοθεί εντολή να υπογραφεί η σύμβαση, ενώ οι αρμόδιοι υπηρεσιακοί παράγοντες είχαν κάνει αντίθετη εισήγηση;
Το «Παρεάκι» του Κουτεντάκη
Δεκέμβριος του 2015. Ο νυν επικεφαλής του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής Φρ. Κουτεντάκης τελειώνει τη διδακτορική διατριβή του με θέμα «Κατακερματισμός της αγοράς εργασίας» στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Ενα διδακτορικό μόλις 144 σελίδων! Απείρως μικρότερο από τα διδακτορικά και τα βιογραφικά των άλλων 9 υποψηφίων που απέρριψε ο Ν. Βούτσης, χάριν του κ. Κουτεντάκη…
Τότε λοιπόν ο Φρ. Κουτεντάκης νιώθει την ανάγκη να ευχαριστήσει όσους τον βοήθησαν. Αφού ευχαριστεί τους καθηγητές του, ευχαριστεί ιδιαιτέρως για τη βοήθεια και τις ιδέες που του έδωσαν, τον Γ. Χουλιαράκη και τον Λ. Κρέτσο, νυν κυβερνητικά στελέχη… Το «παρεάκι» που έγινε κυβέρνηση έχει τη δική του ιστορία.
Απορίες
1. Τελικά είναι τόσο αφελείς ή τόσο αφελείς θεωρούν τους πολίτες;
2. Το ότι ο Αλέξης Τσίπρας δεν θα τηλεφωνήσει τελικά στον Ερντογάν δείχνει… κλιμάκωση;
Από την στήλη «ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ» της έντυπης έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου
[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]