Γράφει ο Γιώργος Μιχαηλίδης*

Από την πρώτη στιγμή, αυτό που είδαμε ήταν, λάθος επικοινωνιακή διαχείριση, τόσο από την κυβέρνηση όσο και από τους ίδιους τους στρατιωτικούς.

Η αρχική ανακοίνωση του ΓΕΣ έφερνε στο φως της δημοσιότητας την παραδοχή από ελληνικής πλευράς πως οι στρατιωτικοί μας βρέθηκαν σε τουρκικό έδαφος. Η κυβέρνηση ακολούθησε καθησυχάζοντας για το περιστατικό με αρκετά στελέχη να προσπαθούν να το υποβαθμίσουν λέγοντας πως θα λήξει άμεσα.

Η πραγματικότητα, όμως, για μία ακόμη φορά ήταν αυτή που στραπατσάρισε αυτές τις αυταπάτες.

Οι Έλληνες στρατιωτικοί όχι μόνο δεν αφέθηκαν ελεύθεροι, όπως έχει γίνει παραδεκτό πως έχει συμβεί άλλες φορές σε παρόμοια περιστατικά στην συγκεκριμένη περιοχή, αλλά σήμερα, σχεδόν πέντε ημέρες αργότερα, βρίσκονται φυλακισμένοι σε εγκαταστάσεις υψίστης ασφαλείας στην Αδριανούπολη. Η γειτονική χώρα νίπτει τα χείρας της και έχει αφήσει το περιστατικό στην ανεξάρτητη τουρκική δικαιοσύνη [sic].

Εμείς το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να περιμένουμε. Η κυβέρνηση, όμως, πρέπει να κάνει πολλά περισσότερα.

Βλέπουμε τα χρόνια του Μνημονίου μία σταδιακή, με μακροπρόθεσμο ορίζοντα, κλιμάκωση των προκλήσεων από την Τουρκία, οι οποίες έχουν φτάσει στο αποκορύφωμά τους τον τελευταίο 1,5 χρόνο.

Από τα συνεχόμενα περιστατικά στο Αιγαίο και τα Ίμια, μέχρι τις υπερπτήσεις και τις παράνομες NAVTEX και, από τις εμπρηστικές δηλώσεις για τουρκικά νησιά στο Αιγαίο, μέχρι την προκλητική συμπεριφορά στην κυπριακή ΑΟΖ, η Τουρκία δείχνει πως θέλει να εξασκήσει το δόγμα των 2,5 πολέμων.

Σύμφωνα με αυτό, η Τουρκία έχει την δυνατότητα επιχειρησιακά να εμπλακεί σε 2,5 στρατιωτικά μέτωπα. Το ένα είναι στα νοτιοανατολικά της σύνορα με την Συρία για το κουρδικό ζήτημα, το άλλο στα δυτικά με την Ελλάδα και, το τρίτο αφορά το εσωτερικό της και το ενδεχόμενο επιβολής της τάξης, αν χρειαστεί όλα αυτά να «σκάσουν» την ίδια χρονική στιγμή.

Όλα όσα ζούμε, αναλογιζόμενοι και την φθορά που έχει υποστεί η Τουρκία στο Αφρίν και την Συρία, συνηγορούν σε δύο πράγματα: Αφενός για εσωτερική κατανάλωση η Ελλάδα είναι ο ευκολότερος στόχος για την αναμόχλευση των εθνικιστικών αντανακλαστικών των τουρκικών μαζών και, αφετέρου οι Τούρκοι πράττουν με ορίζοντα το μέλλον. Θέλουν δηλαδή να δημιουργήσουν ανοιχτά ζητήματα (που επί της ουσίας δεν υφίστανται, όπως τα Ίμια), για τα οποία η Ελλάδα θα πρέπει να καθήσει στο τραπέζι να τα διευθετήσει εάν θέλει ειρηνική συμβίωση στην περιοχή. Με απλά λόγια: Μπλέξαμε.

Η κυβέρνηση, όμως, τι κάνει; Καθησυχάζει τον λαό παρουσιάζοντας έναν παράλληλο σύμπαν καλής γειτονίας την ώρα που Αλβανία, Σκόπια και Τουρκία έχουν ανοίξει ζητήματα με την Ελλάδα. Μέσα σε όλα αυτά, μετά την αρχική σιγουριά, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος έφτασε στο να παραδέχεται πως δεν μπορεί να προβλέψει την συμπεριφορά της Τουρκίας στο ζήτημα τω Ελλήνων στρατιωτικών, λέγοντάς μας με λίγα λόγια πως έχουν αφεθεί στην μοίρα τους.

Όχι, από την άλλη δεν χρειάζεται ούτε πολεμική ετοιμότητα, ούτε πατριωτισμός του φραπέ. Αυτό που χρειάζεται ο Έλληνας είναι η σωστή ενημέρωση και η επαφή με την αλήθεια έτσι ώστε και ο ίδιος να είναι έτοιμος ανά πάσα ώρα και στιγμή για όποια εξέλιξη κι αν χρειαστεί.

Η τακτική του καθησυχασμού και η αστραπιαία διάψευση από τα ίδια τα γεγονότα δεν δείχνει μία κυβέρνηση που  προσπαθεί να αποπροσανατολίσει και να υπνωτίσει τον λαό, αλλά φανερώνει πως το Μαξίμου δεν έχει καμμία απολύτως επαφή με την πραγματικότητα και μάλλον οι ένοικοί του υπνωτίζονται μόνοι τους. Και μακάρι αυτό να αφορούσε μόνο τα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής…

Ο Γιώργος Μιχαηλίδης  είναι διευθυντής του EleftherosTypos.gr
Ακολούθησέ τον στο Facebook και στο Twitter

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]