Γράφει ο Γιώργος Μιχαηλίδης*

Ο θεσμός των εξωκοινοβουλευτικών υπουργών αφορά άτομα που δεν έχουν επιλέξει να κατέβουν στον στίβο της πολιτικής, αλλά μετά από πρόσκληση του εκάστοτε πρωθυπουργού, εάν οι ίδιοι αποδεχθούν, προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στην πατρίδα.

Οι εξωκοινοβουλευτικοί υπουργοί είναι συνήθως τεχνοκράτες, ή γνώστες ενός συγκεκριμένου πεδίου και καλούνται με τις γνώσεις τους να δώσουν λύσεις σε προβλήματα που ορισμένοι από τους βουλευτές της κυβέρνησης αδυνατούν, είτε λόγω έλλειψης εξειδίκευσης ή λόγω πολιτικού κόστους.

Από την εποχή των Μνημονίων και ύστερα είδαμε αρκετές τέτοιες περιπτώσεις, άλλες επιτυχημένες και άλλες όχι.

Τα τελευταία χρόνια, πάντως, αντιληφθήκαμε όλοι πως πλέον το να είναι κάποιος υπουργός, συνεπάγεται περισσότερη φθορά απ’ ότι πολιτικό κέρδος, γι αυτό και έχει συζητηθεί η πρόταση να καθιερωθεί ασυμβίβαστο μεταξύ βουλευτού και υπουργού. Έτσι, οι υπουργοί θα απαλλάσσονται, αφενός, από το βάρος του πολιτικού κόστους και αφετέρου θα αποδεσμεύονται από τα όποια κοινοβουλευτικά τους καθήκοντα προκειμένου να αφοσιωθούν στο χαρτοφυλάκιό τους. Πάμε τώρα στον κ. Κουβέλη.

Ναι, ο άλλοτε ρυθμιστής της πολιτικής ζωής του τόπου δεν είναι βουλευτής, δεν είναι μέλος του ΣΥΡΙΖΑ και έχει γράψει πολλά «χιλιόμετρα» στον πολιτικό στίβο της χώρας. Θα μπορούσε να πει κανείς πως είναι η καταλληλότερη επιλογή για ένα -κάποιο- υπουργείο. Όχι, όμως, επί της ουσίας η υπουργοποίησή του είναι άκρως αντιδημοκρατική.

Η παραπάνω κατηγορία δεν αφορά τον ίδιο, αλλά τον άνθρωπο που τον επέλεξε, δηλαδή τον πρωθυπουργό. Ο Αλέξης Τσίπρας δεν επέλεξε να υπουργοποιήσει έναν τεχνοκράτη ή έναν ειδήμονα, όπως περιγράψαμε παραπάνω, αλλά ένα άτομο που το σύστημα και οι ίδιοι οι πολίτες δια της ψήφου τους τον «πέταξαν» στο περιθώριο. Ο Φώτης Κουβέλης, έπαιξε, είχε την ευκαιρία να δείξει ποιος είναι και τελικά οι Έλληνες τον «μαύρισαν».

Θυμίζουμε πως η Δημοκρατική Αριστερά (ΔΗΜΑΡ) στις εκλογές του Μαΐου του 2012 έλαβε ποσοστό 6,11 %. Τότε δεν συνέβαλε στο να βρεθεί λύση στο πολιτικό αδιέξοδο, δεν συνεργάστηκε με ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και η χώρα λόγω αδυναμίας σχηματισμού κυβέρνησης κύλησε ξανά σε εκλογές.

Έναν μήνα μετά, τον Ιούνιο του 2012 η ΔΗΜΑΡ συγκεντρώνει πλέον ποσοστό 6,26%. Παρά την πλειοψηφία που σχημάτιζαν μόνοι τους η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, ο Φώτης Κουβέλης, πήρε την απόφαση να συμμετέχει στην κυβέρνηση. Έναν χρόνο μετά, τον Ιούνιο του 2013 και, μετά από 12 μήνες αλλοπρόσαλλης στάσης με πολλά «παρών», η ΔΗΜΑΡ αποχωρεί από την κυβέρνηση.

Στα τέλη του 2014 ο Φώτης Κουβέλης έχει αντιληφθεί πλέον την δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ και αρνείται να ψηφίσει πρόεδρο της Δημοκρατίας τον Σταύρο Δήμα με αποτέλεσμα να πέσει η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου και να οδηγηθούμε στις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015.

Εκεί, όμως, ο Φώτης Κουβέλης και η ΔΗΜΑΡ «πάτωσαν» χάνοντας το σύνολο σχεδόν των ψηφοφόρων τους, αφού συγκέντρωσαν πλέον 0,49%! Η ψήφος στην Ελλάδα δεν είναι αρνητική, είναι θετική, όταν όμως είσαι ένας πολιτικός που λαμβάνει από 6,2%, 0,49% τότε η απώλεια των ψήφων ερμηνεύεται μόνο ως «μαύρισμα».

Αυτό συνέβη με τον κ. Κουβέλη, ο οποίος δοκιμάστηκε, απέτυχε, κρίθηκε, και «αποβλήθηκε» από την πολιτική ζωή του τόπου. Σήμερα, ο Αλέξης Τσίπρας, έρχεται να μην σεβαστεί την ψήφο των Ελλήνων και να του δώσει θέση υπουργικό χαρτοφυλάκιο.

Αυτή η κυβέρνηση διολισθαίνει μέρα με την μέρα λοιπόν, όλο και πιο μακριά από την έννοια της δημοκρατίας.

Ο Γιώργος Μιχαηλίδης  είναι διευθυντής του EleftherosTypos.gr
Ακολούθησέ τον στο Facebook και στο Twitter

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]