Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

Μιλώντας χθες στον «REAL FM» -με αφορμή το μπαράζ των καταστροφών, σε συμπαράσταση στον προφυλακισμένο Γιαγτζόγλου-, παρατήρησε κάτι που έχει νόημα και αποκαλύπτει μια υποκρισία: Σε όλες τις κυβερνήσεις του ΣΥΡΙΖΑ, στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη δεν έχει τοποθετηθεί ΠΟΤΕ στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ. Στην αρχή το κακό υπουργείο» ανετέθη στον Γ. Πανούση, που δεν ήταν ΣΥΡΙΖΑ και ο οποίος έφυγε αγανακτισμένος και απηυδισμένος από τα όσα είδε κι άκουσε κατά τη διάρκεια της θητείας του.

ΜΕΤΑ εκλήθη ο Ν. Τόσκας -ο πάντοτε πρόθυμος και ποτέ μέχρι τότε ΣΥΡΙΖΑ- να αναλάβει το «υπουργείο της κρατικής καταστολής». Και το ανέλαβε, «επιτυγχάνοντας» να αποτύχει παταγωδώς. Ο ΣΥΡΙΖΑ ήθελε την κυβέρνηση, ήθελε την εξουσία, αλλά δεν ήθελε να «λερώσει τα χέρια του» με τους «μηχανισμούς καταστολής». Ηθελε να μείνει μακριά από τους «μπάτσους» και το «μπατσιλίκι». Αλλωστε, τι δουλειά είχε η «Αριστερά» με τους… «μπάτσους γουρούνια δολοφόνους»;…

Ο Ν. Τόσκας, αποδεδειγμένα, δεν είναι η επιτομή της οξυδέρκειας και της ικανότητας. Αλλά πρέπει να του αναγνωριστεί ότι αν π.χ. πρόκειται να πάει ο πρωθυπουργός στη ΔΕΘ ή στην Τρίπολη (όπως την Τρίτη), όπου τον περίμεναν εξαγριωμένοι οι εξαπατημένοι εργαζόμενοι της ΔΕΗ, μπορεί να κάνει θαύματα. Μπορεί να δημιουργήσει μια απροσπέλαστη υγειονομική ζώνη ασφαλείας για τον Α. Τσίπρα! Αρα δεν είναι ικανός, αλλά δεν είναι και για πέταμα. Τι είναι τότε;

ΕΙΝΑΙ -κι αυτός- θύμα της υποκριτικής κι ενοχικής αντίληψης που είναι κυρίαρχη στον «παλιό-μικρό ΣΥΡΙΖΑ». Της αντίληψης που νιώθει την ανάγκη να «εξηγήσει» ταξικά τους λόγους που οδηγούν στην ανομία και την παραβατικότητα. Κι επομένως «να αγκαλιάσει» τα «παιδιά», αφού κι αυτά «θύματα του καπιταλισμού» είναι. Της αντίληψης που εντέλει εξηγεί γιατί υπάρχει αυτή η ανοχή στην παραβατικότητα και την ανομία. Και δεν είναι, τελικά, μόνο ότι στις «συλλογικότητες» συμμετέχουν και κανονικά παιδιά μεγαλοστελεχών του κυβερνώντος κόμματος. Είναι η γενικότερη αντίληψη του «πραγματικού ΣΥΡΙΖΑ», που είναι απολύτως συμβατή με την ανομία, αλλά κρύβεται πίσω από τα έστω χωρίς γραβάτα κοστούμια της εξουσίας.

ΟΠΩΣ σε όλες τις μορφές σχιζοφρένειας, έτσι και στην πολιτική, τελικά επικρατεί το πρωτόγονο, το DNAϊκό ένστικτο. Και το DNA του ΣΥΡΙΖΑ είναι πιο κοντά στην ανομία παρά στη νομιμότητα, στο δημοκρατικό δικαίωμα και το δημόσιο αγαθό της ασφάλειας.

Η θητεία του Φώτη…

Κάποτε συμβόλιζε την ευρωπαϊκή Αριστερά της ευπρέπειας, της λογικής και του μέτρου.

Αργότερα συμβόλισε την «Αριστερά της ευθύνης», αναδεχόμενος το βάρος του σχηματισμού της τρικομματικής κυβέρνησης. Μετά αποχώρησε εντελώς προσχηματικά από την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου και στο τέλος έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην πτώση της κυβέρνησης Σαμαρά. Κατ’ αρχάς αρνούμενος να είναι υποψήφιος Πρόεδρος της Δημοκρατίας και μετά καταψηφίζοντας τον Στ. Δήμα.

Εκτοτε περίμενε υπομονετικά στον προθάλαμο του Α. Τσίπρα πότε θα έρθει η σειρά του. Πέρασαν τρία χρόνια μέχρι ο πρωθυπουργός να του ανοίξει την πόρτα της κυβέρνησης. Οχι για να τον οδηγήσει σε κάποιο από τα σαλόνια της. Αλλά για να τον βάλει αγγαρεία σ’ ένα υπουργείο που ελέγχεται για σκάνδαλο κι αργότερα, αν προχωρήσουν οι διαπραγματεύσεις για το Σκοπιανό, μπορεί να είναι η αιτία της διάλυσης του γάμου ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ.

Υπ’ αυτή την έννοια η τοποθέτηση του Φ. Κουβέλη υπό τον Π. Καμμένο μπορεί και να θεωρηθεί ως «ειδική αποστολή» κι επομένως ως «σημαντική κίνηση». Μόνο που για δικαιωθεί ως τέτοια -αν δικαιωθεί- πρέπει να περάσει αναγκαστικά η περίοδος της «χαμηλής αυτοεκτίμησης» και της ταπείνωσης. Γιατί τι άλλο μπορεί να είναι η «θητεία» υπό τον Π. Καμμένο;

«Μπαλκανιζατέρ Πολάκη…»

Από το βουλκανιζατέρ που είχε στην Ηλιούπολη, βρέθηκε στο Πολιτικό Γραφείο του Π. Πολάκη κι από εκεί αντιπρόεδρος του Νοσοκομείου της Σαντορίνης, με 3.897 ευρώ το μήνα.

Δεν είναι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία αδιανόητα ευνοιοκρατική τοποθέτηση κομματικών φίλων -όπως του Χ. Πανοτόπουλου εν προκειμένω- σε σημαντικές θέσεις, που δεν έχουν την παραμικρή σχέση με το αντικείμενό τους.

Το ακόμα πιο εντυπωσιακό, όμως, ήταν η «απάντηση» του κ. Πολάκη: Αντί να εξηγήσει το «πώς» και το «γιατί» αυτής της προκλητικής τοποθέτησης, έδωσε -ξανά- στη δημοσιότητα τα χρήματα της διαφημιστικής δαπάνης του ΚΕΕΛΠΝΟ που έχουν δοθεί σε ΜΜΕ! Προσθέτοντας και ολίγα «γαλλικά», περί «ταϊσμένων τρωκτικών του ΚΕΕΛΠΝΟ, που έχουν βγει στην πίστα της λάσπης (…) για να θολώσουν την εικόνα του σκανδάλου Novartis»!

Πώς λέει η παροιμία; «Αλλού με τρίβεις, ηγούμενε, κι αλλού έχω εγώ τον πόνο»; Ε, κάπως έτσι και το… «Μπαλακανιζατέρ Πολάκη».

Πόση υποκρισία;

Υποδεχόμενος τον Φ. Κουβέλη στο ΥΕΘΑ, ο πολιτικός προϊστάμενός του Π. Καμμένος «έσταζε μέλι» για το νέο συνεργάτη του. Οπως και ο Φ. Κουβέλης ήταν εξαιρετικά ευγενής και προσηνής με τον Π. Καμμένο.

Αν δεν ζούσε κανείς σε αυτή τη χώρα και πριν από 3-4 χρόνια, θα νόμιζε ότι επρόκειτο για δύο ανθρώπους περίπου ομοϊδεάτες, με καλή μεταξύ τους σχέση. Τίποτα δεν πρόδιδε ότι πριν από λίγο καιρό απαξίωνε ο ένας τον άλλον, με μάλλον σκαιό τρόπο…

Ο «άλλος» Ζάεφ και το νέο status quo

Μετά τις συναντήσεις του με την Α. Μέρκελ, τον Τ. Ερντογάν και τον Ζ.-Κ. Γιούνκερ, ο πρωθυπουργός των Σκοπίων Ζ. Ζάεφ είναι ένας «άλλος» Ζάεφ. Πιο σκληρός, λιγότερο διαλλακτικός και περισσότερο σίγουρος.

Η διαφορά είναι τόσο εμφανής, ώστε ο Ν. Κοτζιάς αναγκάστηκε να δηλώσει ότι δεν πρόκειται να δεχθεί «λάιτ λύση». Εννοώντας προφανώς μια λύση ουσιαστικά μόνο για την ονομασία της γειτονικής χώρας, χωρίς ουσιαστική αντιμετώπιση του αλυτρωτισμού.

Ο πριν από μερικές ημέρες «επιθετικά φιλικός» Ν. Κοτζιάς έγινε ξαφνικά «αυστηρά συγκρατημένος». Στο μεταξύ αρκετοί Ευρωπαίοι αξιωματούχοι έχουν αποκαλέσει τα Σκόπια «Μακεδονία» και τον Ζάεφ «Μακεδόνα πρωθυπουργό».

Η αλλαγή είναι εμφανής: Επιχειρείται να δημιουργηθεί νέο status quo με πίεση προς την Ελλάδα. Κι όπως έλεγε έμπειρος διπλωμάτης, «ήρθε η ώρα ο κ. Κοτζιάς να συνειδητοποιήσει πόσο άφρων και λανθασμένη ήταν η πολιτική του»…

Απορίες

1.Δηλαδή το Νοσοκομείο Σαντορίνης χρειάζεται να αλλάξει λάδια, βαλβολίνες και μπουζί;

2. Ακουσαν οι συλλογικότητες ότι παραμένει ο Τόσκας κι είπαν να καταλάβουν την πόλη;

Από την στήλη «ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ» της έντυπης έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]