Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

Υποτίθεται ότι ο πρωθυπουργός απομάκρυνε το ζεύγος Παπαδημητρίου μετά την κατακραυγή που δέχθηκε από τις αποκαλύψεις του «Ελεύθερου Τύπου» για το επίδομα ενοικίου που ελάμβαναν αν και δεν το είχαν ανάγκη.

Χθες υπουργοποιώντας τον Φώτη Κουβέλη, που τον Δεκέμβριο του 2014 έριξε την κυβέρνηση Σαμαρά, επιβραβεύει τον πολιτικό καιροσκοπισμό και ακυρώνει κάθε προσπάθεια ανόρθωσης του αποκαλούμενου «ηθικού πλεονεκτήματος» που έχει χαθεί οριστικά.

Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι τα κόμματα της αντιπολίτευσης αντιμετώπισαν σκωπτικά την ενεργοποίηση του πρώην προέδρου της ΔΗΜΑΡ ενώ στα κοινωνικά δίκτυα οι χρήστες θυμήθηκαν τα όσα έλεγε για τον κ. Κουβέλη ο προϊστάμενός του από χθες στο υπουργείο Αμυνας Πάνος Καμμένος και αντιστρόφως.

Και όμως κανείς από τους δύο δεν έχει τώρα πρόβλημα να συγκατοικήσει στο ίδιο υπουργείο δίνοντας στους πολίτες την εικόνα του απόλυτου αμοραλισμού μπροστά στις καρέκλες της εξουσίας.

Είναι σαφές ότι με τις αποφάσεις του χθες ο πρωθυπουργός σημείωσε ένα τεράστιο πολιτικό αυτογκόλ. Στην προσπάθειά του να τιμωρήσει την «ξετσιπωσιά» των υπουργών που δεν είχαν ανάγκη το χιλιάρικο αλλά το εισέπρατταν, έδωσε κυβερνητική θέση σε έναν πολιτικό, ο οποίος το 2012 κατηγορούσε τον κ. Τσίπρα ότι ηγείται της λαϊκιστικής αριστεράς που ερωτοτροπεί με την έξοδο από το ευρώ και την επιστροφή στη δραχμή.

Ο κ. Κουβέλης συμβολίζει τις πολιτικές δυνάμεις που εμπόδισαν την κυβέρνηση της ΝΔ να ολοκληρώσει τη θητεία της και να οδηγήσει την οικονομία στην κανονικότητα. Οι αποφάσεις του τον Δεκέμβριο του 2014 σημάδεψαν την πορεία της χώρας. Η χώρα διολίσθησε στην ύφεση, οι πολίτες φορτώθηκαν με δύο νέα μνημόνια που περιλαμβάνουν επώδυνα μέτρα και η ζημιά για την οικονομία εκτιμάται ότι διαμορφώθηκε μεταξύ 85 και 200 δισεκατομμυρίων.

Από την άλλη πλευρά ίσως ο κ. Κουβέλης είναι το ιδανικότερο πρόσωπο για τη σημερινή κυβέρνηση. Οπως το 2014 το όνομά του συνδέθηκε με το τέλος της κυβέρνησης Σαμαρά έτσι και τώρα αποτυπώνει την αποδρομή της περιόδου Τσίπρα.

Βασικοί κανόνες του πολιτικού παιχνιδιού

Αποτελεί έναν από τους βασικούς κανόνες του πολιτικού παιχνιδιού.

Οταν βλέπεις ότι ο «αντίπαλός» σου βρίσκεται στα «σκοινιά» και σφυροκοπείται για ένα θέμα στο οποίο μάλιστα κάποτε είχε το ηθικό πλεονέκτημα, δεν του προσφέρεις την παραμικρή ευκαιρία να ξεφύγει αλλά επιμένεις μέχρι τέλους αποκομίζοντας τα μέγιστα πολιτικά κέρδη.

Σε αυτή τη θέση βρισκόταν η κυβέρνηση από τη Δευτέρα όταν το θέμα με το επίδομα ενοικίου που αποκάλυψε ο «Ελεύθερος Τύπος» είχε πάρει μορφή χιονοστιβάδας για το Μαξίμου.

Οταν για πρώτη φορά στα τρία χρόνια πρωθυπουργικής του θητείας ο Αλέξης Τσίπρας υποχρεώνεται να παραιτήσει δύο υπουργούς και να προχωρήσει άρον άρον σε ανασχηματισμό απόγνωσης με την κυβέρνηση να βρίσκεται στη δίνη της μεγαλύτερης κρίσης της, εστιάζεις εκεί την αντιπολιτευτική σου δράση και πιέζεις μέχρι τέλους. Ιδίως για ένα θέμα που έχει ακόμη «ουρές» όπως αποδείχθηκε από την ομολογία Μάρδα ότι και αυτός πήρε το επίδομα του ενοικίου και θα το επιστρέψει, υπό την πίεση της κοινής γνώμης.

Εάν παραβιάσεις αυτόν τον κανόνα και πετάξεις την μπάλα σε άλλο γήπεδο τότε μπορεί να σου προκύψει κανένα απρόοπτο και να ψάχνεις να βρεις τι έχει γίνει όταν θα έπρεπε να κρατάς τον Τσίπρα στα «σκοινιά».

O Πάνος Αμυράς είναι ο διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]