Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Ποιος επιθετικός χαρακτηρισμός νοηματοδοτεί την τριετία; Θλιβερή; Καταστροφική; Οπισθοδρομική; Διχαστική; Η 25η Ιανουαρίου δεν μπορεί να περνά απαρατήρητη. Δεν είναι μια ακόμη μέρα στις 365 του έτους. Η σύγχρονη πολιτική ιστορία θα την αξιολογήσει ως αφετηρία της τρελής πορείας της Ελλάδας κατά κρημνόν, η οποία επιβάρυνε πολύ το παρόν της και θάμπωσε το μέλλον της. Θα την αξιολογήσει ως την αποτυχία της Αριστεράς, που χαράμισε την ευκαιρία που της δόθηκε για να αναδείξει ένα δημιουργικό, ενωτικό, αποτελεσματικό αριστερό πρόσωπο, καταρρίπτοντας διαχωριστικές γραμμές και πικρίες ετών.

Δεν πρέπει να χαρίσουμε στη λήθη την 25η Ιανουαρίου, λέγοντας ότι ήταν μια ακόμη εκλογική αναμέτρηση, από συστάσεως ελληνικού κράτους. Δεν αποτελεί ορθή τοποθέτηση για ένα και μόνο λόγο: Δεν μαθαίνουμε έτσι από τα λάθη μας, τα κολοσσιαία, όπως αποδείχτηκε σε πολύ λίγο χρόνο.

Χρειάστηκαν μόλις επτά μήνες για να αντιληφθούμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, κομματικός εσμός ιδεολογικών αποχρώσεων από ροζ έως βαθύ κόκκινο ως και μαύρο, γνώριζε μία πρακτική: Ανέτρεψε όσες προσπάθειες καταβλήθηκαν για τη σωτηρία της χώρας. Διέλυσε τα θετικά αποτελέσματα που επιτεύχθηκαν με ιδρώτα και αίμα. Κατέλαβε την εξουσία πετώντας στα σκουπίδια τις ως τότε δήθεν αρχές, δήθεν αξίες, δήθεν δημοκρατικές ευαισθησίες, δήθεν αξιοκρατικές επιλογές της Αριστεράς. Τέτοιος ορυμαγδός κατάρρευσης δεν είχε σημειωθεί παρά μόνον το σκληρό Απρίλη του ´67, όταν η Ελλάδα παραδόθηκε στους συνταγματάρχες…

Η απόθεση της εξουσίας στα χέρια της Αριστεράς θα μπορούσε να είναι η απαρχή για ένα νέο ξεκίνημα. Ωστόσο, νέο ξεκίνημα με το βλέμμα καρφωμένο πίσω, αναζητώντας ένα νέο εμφύλιο, κηρύσσοντας αναδρομικά την εκδίκηση ενάντια στη μεσαία τάξη, χαρακτηρίζοντας κάθε διαφορετική φωνή αντιδραστική και ξεπατικώνοντας τις μεθόδους του παλαιοκομματισμού, δεν έχει πολύ δρόμο μπροστά του. Εγινε αυτό που ζούμε: Ολοκληρωτική διάλυση της διοίκησης. Καταστρατήγηση κάθε θεσμικού πλαισίου, όταν δεν συμφωνεί με την κρατούσα αντίληψη ότι “εμείς είμαστε το κράτος”, ανάδειξη ενός λούμπεν -κοινωνικά και πολιτιστικά- συνονθυλεύματος, διψασμένου για εξουσία, προβολή και αξιώματα.

Οσα υπέστη η Ελλάδα τα τρία χρόνια αφήνουν μόνον πληγές πίσω τους. Τουλάχιστον, ας συνειδητοποιήσουμε ότι οι εκλογές δεν γίνονται για να τιμωρήσουμε, για να εκδικηθούμε, γιατί… δεν βαριέσαι, αλλά για να κυβερνηθεί ο τόπος συνετά, δίκαια, με πρόγραμμα, με το βλέμμα στο μέλλον. Η επέτειος της 25ης Ιανουαρίου 2015 αποτελεί τη σύγχρονη ήττα για τους σκεπτόμενους Ελληνες, για τους πατριώτες.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]