Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ όμως είναι ότι ο Α. Τσίπρας βλέπει να καταρρέουν οι μείζονες στόχοι που είχε θέσει: Να γίνει ο «απελευθερωτής από τα μνημόνια» και ο «νέος Α. Παπανδρέου», που θα έκανε τη νέα μεγάλη αναδιανομή, υπέρ των ασθενέστερων στρωμάτων. Και οι δύο στόχοι καταρρέουν ταυτοχρόνως με την κατάρρευση του αφηγήματος της «καθαρής εξόδου» και της αποδεδειγμένης πια, περαιτέρω φτωχοποίησης των ασθενέστερων κοινωνικών στρωμάτων.

ΤΗΝ ΙΔΙΑ στιγμή, χάνει και το ρόλο του «κυρίαρχου του παιχνιδιού», που θέτει την ατζέντα κι έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων. Μετά την αναγκαστική αποδοχή της παραίτησης του θρασύτατου Κ. Ζουράρη, ο Α. Τσίπρας αναγκάζεται να μεταθέσει τον ανασχηματισμό σε περίπου «προκαθορισμένη» ημερομηνία, μετατρέποντάς τον από «αιφνιδιαστική κίνηση» σε χρονικό μιας προαναγγελθείσας «υποχρέωσης». Ολα δείχνουν ότι ο ανασχηματισμός προσδιορίζεται για μετά τη συνεδρίαση της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ στις 19-20 Ιανουαρίου και αμέσως μετά το Γιούρογκρουπ της 22ας Ιανουαρίου. Αυτό που ενδεχομένως ν’ αλλάξει είναι ο χαρακτήρας και το εύρος του ανασχηματισμού. Αντί δηλαδή να προχωρήσει σ’ έναν μίνι-διορθωτικό ανασχηματισμό, όπως ήταν ο αρχικός σχεδιασμός, να προχωρήσει σε μια ευρύτερη αναδόμηση της κυβέρνησης.

Σ’ ΑΥΤΗ την περίπτωση, σύμφωνα με πληροφορίες, ο ανασχηματισμός θα έχει χαρακτηριστικά «εκλογικού ανασχηματισμού». Δηλαδή θα ισχυροποιηθεί το ενδεχόμενο εκλογών το φθινόπωρο του 2018. Αλλωστε αυτό το ενδεχόμενο ενισχύεται και από την κατάρρευση των μειζόνων στόχων του πρωθυπουργού: Δεν του βγαίνει ούτε ο ρόλος του «απελευθερωτή από τα μνημόνια» ούτε ο ρόλος του «νέου Ανδρέα», ούτε όμως και ο ρόλος του «νέου εθνικού ηγέτη», που θα έλυνε και το Σκοπιανό.

ΜΕΤΑ τη νέα κυβίστηση του Π. Καμμένου προς πιο «σκληρές θέσεις» και τη θωράκιση της αντιπολίτευσης απέναντι στους κυβερνητικούς τακτικισμούς, η λύση του Σκοπιανού -αν ο Α. Τσίπρας δεν θέλει να συνδέσει το όνομά του με μια εθνική ήττα- μάλλον απομακρύνεται παρά πλησιάζει. Στην καλύτερη περίπτωση να μιμηθεί τον Κ. Καραμανλή στο Βουκουρέστι και να επαναλάβει το βέτο του…

ΟΛΑ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ότι ο Α. Τσίπρας, από κυρίαρχος του παιχνιδιού για περισσότερο από 2 χρόνια, εξελίσσεται στον «πιο αδύναμο πρωθυπουργό» της εποχής των μνημονίων. Δέσμιος μιας παρά φύσιν συμμαχίας, που ήρθε η ώρα να εξαντλήσει την αντοχή της στον παραλογισμό, αλλά και δέσμιος ενός κόμματος το οποίο εμφανίζει όλο και περισσότερα σημάδια πολιτικής σήψης.

ΑΙΧΜΗ

«ΖΟΥΡΑΡΙΔΕΣ» ΚΑΙ «ΜΙΧΕΛΟΓΙΑΝΝΑΚΗΔΕΣ»

Με εντυπωσιακή άνεση, ο πρώην… απεργός πείνας Γ. Μιχελογιαννάκης… ήρθη στο ύψος των περιστάσεων: «Καταψήφισε» το άρθρο για τα καζίνο, το οποίο όμως… δεν τέθηκε σε ονομαστική ψηφοφορία! Αρα έκανε τον «αντάρτη» εκ του ασφαλούς. Και κατά πάσα πιθανότητα «καταψήφισε» μόνο το καζίνο της Κρήτης. Τα υπόλοιπα τον αφήνουν αδιάφορο. Η εκλογική πελατεία του «αριστερού γιατρού», άλλωστε, βρίσκεται στην Κρήτη. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Γ. Μιχελογιαννάκης κάνει τον «τζάμπα μάγκα». Ούτε είναι ο μόνος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ που διαπρέπει σε αυτό το σπορ. Οι περισσότεροι κυβερνητικοί βουλευτές χτίζουν καριέρα και θέτουν υποψηφιότητα για υπουργοποίηση μ’ αυτήν τη «γενναία» συμπεριφορά, που βάζει στον «καταψύκτη» τα απομεινάρια μιας άλλοτε «περήφανης αριστεροσύνης». Αυτό όμως που φαίνεται ότι τους διαφεύγει, ή εθελοτυφλούν, είναι ότι η πολιτική φαιδρότητα οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην πολιτική απαξίωση. Κι εξασφαλίζει μόνιμη θέση στ’ αζήτητα. Ο θρασύς Κ. Ζουράρις το έμαθε ήδη πολύ καλά. Κανένας δεν τον «παρακάλεσε». Ούτε καν ο Π. Καμμένος…

Τρέχει κάτι με τον Θεοδωράκη;

Η διαφοροποίηση του Στ. Θεοδωράκη από την Φ. Γεννηματά, κατά την ψήφιση των άρθρων για τις απεργίες, δεν πέρασε απαρατήρητη σε όσους παρακολουθούν εκ των έσω τις διεργασίες στην Κεντροαριστερά. Η ΔΗ.ΣΥ. καταψήφισε τις σχετικές διατάξεις, σε αντίθεση με τους περισσότερους βουλευτές του Ποταμιού (εκτός του Σπ. Δανέλλη), που επέλεξαν το «παρών».

Και δεν πέρασε απαρατήρητο γιατί αυτό το περιστατικό αποτελεί συνέχεια άλλων, που έχουν προηγηθεί κεκλεισμένων των θυρών και μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Οι πληροφορίες φέρουν τον Στ. Θεοδωράκη να δυσφορεί με την «πολιτική των ίσων αποστάσεων» που έχει υιοθετήσει η πρόεδρος του «Κινήματος Αλλαγής». Και ταυτοχρόνως να αισθάνεται «εγκλωβισμένος» σε μια προσπάθεια που, όσο περνάει ο χρόνος, φέρνει όλο και πιο έντονο το αποτύπωμα του ΠΑΣΟΚ.

«Ηρωική έξοδος» ή ντιλ για τον Καμμένο;

Τρεις μέρες μετά το άρθρο του με το οποίο -κόντρα στην πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ- ζήτησε δημοψήφισμα για το Σκοπιανό και μια μέρα αφότου έλαμψε διά της απουσίας του από τη συζήτηση για την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου, ο Π. Καμμένος «χτύπησε» μέσω tweeter: Ανάρτησε επίσημο χάρτη της Γιουγκοσλαβίας του 1937, στον οποίο τα Σκόπια αναγράφονται ως «Βαρντάσκα». Δίνοντας ένα σήμα ότι ξανα-επιμένει στη μη χρήση του όρου «Μακεδονία». Ο στόχος της κίνησης του ΥΕΘΑ είναι προφανής και «χτυπάει» το μαλακό υπογάστριο του Μ. Μαξίμου. Το ερώτημα είναι άλλο: Ο Π. Καμμένος ετοιμάζεται για «ηρωική έξοδο» ή απλώς επαναδιαπραγματεύεται με τον Α. Τσίπρα;

ΑΠΟΡΙΕΣ

1. Δηλαδή -κατά τον Βίζερ- ο Τσίπρας έπαιζε μόνο «παρατάσεις» και καθόλου «αγώνα»; Τόσο «σκληρή διαπραγμάτευση»;

2. Ο Κ. ΚΟΝΤΟΝΗΣ, ΛΕΓΟΝΤΑΣ ΟΤΙ ΑΝ ΗΜΑΣΤΑΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΕΝΟ ΚΡΑΤΟΣ ΘΑ ΚΑΝΑΜΕ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟΥΣ ΠΛΕΙΣΤΗΡΙΑΣΜΟΥΣ ΕΔΩ ΚΑΙ 30 ΧΡΟΝΙΑ, ΟΜΟΛΟΓΗΣΕ ΟΤΙ ΠΡΙΝ ΑΠΟ 3 ΧΡΟΝΙΑ ΗΤΑΝ ΑΠΟΛΙΤΙΣΤΟΣ;

Από την στήλη ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ της έντυπης έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]