Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

Ομως τα πανηγύρια των κρατικοδίαιτων συριζαίων δεν μπορούν να καλύψουν την πραγματικότητα. Σε αυτά τα τρία χρόνια η Ελλάδα υπέστη εθνική υποχώρηση όταν είχε όλα τα φόντα να κλείσει την ψαλίδα με την υπόλοιπη Ευρώπη και να συγκλίνει σε εισοδήματα και ανάπτυξη.

Ο ΑΛΕΞΗΣ ΤΣΙΠΡΑΣ το τελευταίο διάστημα συμπεριφέρεται σαν να έχει νικήσει την κρίση. Πιστεύει στη δύναμη της προπαγάνδας, ήξερε να τη χρησιμοποιεί από τότε που βρισκόταν στην αντιπολίτευση, δεν κατανοεί ότι τα όριά της στενεύουν όταν συγκρούεται με την επίμονη καθημερινότητα.

Ας μη γελιόμαστε, ο κ. Τσίπρας είναι ο ιδανικός πρωθυπουργός των δανειστών. Το 2014 δεν έκλεισε η αξιολόγηση όταν ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ απειλούσε την κυβέρνηση της Ν.Δ. και τους δανειστές ότι δεν θα αναγνώριζε καμία συμφωνία. Ο πανούργος Σόιμπλε δεν έχασε την ευκαιρία. Η αξιολόγηση επί Σαμαρά δεν έκλεισε και οι Ευρωπαίοι βγήκαν κερδισμένοι.

ΕΠΙ ΠΕΡΗΦΑΝΟΥΣ κυβέρνησης της Αριστεράς οι δανειστές πήραν το Υπερταμείο για 99 χρόνια, επέβαλαν τα μέτρα που ζητούσε το ΔΝΤ σε συντάξεις και φόρους, έδεσαν την Ελλάδα με επώδυνους στόχους πρωτογενών πλεονασμάτων μέχρι και το 2022 χωρίς να δώσουν τίποτε απολύτως για το χρέος.

Σε αυτά τα τρία χρόνια διακυβέρνησης της χώρας από τους ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝ.ΕΛ. η υπόλοιπη ευρωζώνη κυριολεκτικώς πραγματοποίησε αναπτυξιακό άλμα. Κάλυψε την περίοδο της κρίσης επιστρέφοντας στα επίπεδα του 2008 την ώρα που η Ελλάδα πελαγοδρομούσε μεταξύ παράλληλων νομισμάτων, αέναων διαπραγματεύσεων και κυβερνητικής αναποτελεσματικότητας.

ΚΑΙ ΟΜΩΣ, ο Τσίπρας πανηγυρίζει σαν τον προπονητή της αρχάριας ομάδας πόλο που χαίρεται επειδή κανένας παίκτης του δεν πνίγηκε.

Θριαμβολογεί για τη μικρή ύφεση της διετίας 2015-2016 όταν οι προβλέψεις πριν από τον ερχομό του στην εξουσία μιλούσαν για ισχυρή ανάπτυξη άνω του 3%. Καυχιέται για την αναιμική ανάπτυξη του 2017 όταν είμαστε ουραγοί στην ευρωζώνη και η μοναδική χώρα στην οποία υποβαθμίσθηκαν οι τελικοί στόχοι έναντι των αρχικών. Ονειρεύεται έξοδο από τα Μνημόνια τον Αύγουστο του 2018 όταν έχει υπογράψει σκληρά μνημονιακά μέτρα που θα ξεκινήσουν από τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους.

ΔΙΑΛΑΛΕΙ ότι βοηθά τους φτωχούς με τα κοινωνικά μερίσματα όταν πετσόκοψε το ΕΚΑΣ στα 35 ευρώ, αύξησε τους έμμεσους φόρους που πλήττουν τους φτωχότερους και έδωσε ως επίδομα θέρμανσης ένα μικρό κλάσμα των ποσών που χορηγούσαν οι «Σαμαροβενιζέλοι».

Αυτός είναι ο μεγάλος κίνδυνος. Να πιστέψουν οι Ελληνες ότι για τόσα μπορούν. Οτι αξίζουν να έχουν πρωθυπουργούς σαν τον Τσίπρα, ότι μπορεί η ισοπέδωση να θεωρείται ισότητα, η διάκριση τιμωρία, η αριστεία ρετσινιά.

Η ΕΛΛΑΔΑ έχασε μέρος της εθνικής της συνείδησης τη δεκαετία του ’80, όταν στο όνομα του σοσιαλισμού εκφυλίσθηκαν τα πάντα. Εργασία, Παιδεία, δημόσια διοίκηση, συνδικαλισμός, επιχειρηματικότητα. Ο Ανδρέας είχε τη δύναμη να μεταρρυθμίσει τη χώρα αλλά προτίμησε τις εύκολες λύσεις του δανεισμού και της ελάχιστης προσπάθειας.

ΤΩΡΑ, ο Τσίπρας, ως κακή απομίμηση του παλαιού ΠΑΣΟΚ και συνεχιστής της λογικής του βαθέος κράτους, προσπαθεί να περάσει στη συνείδηση των πολιτών τα μηνύματα του διχασμού, να βαπτίσει τις εθνικές αποτυχίες ως επιτυχίες, να επενδύσει στην απαξίωση και τις ύβρεις.

Τα προβλήματα στην οικονομία κάποτε θα διορθωθούν με σωστές πολιτικές, όμως η νοοτροπία «σας τελειώνουμε πριν μας τελειώσετε» και η αρχή ότι «όσο πληθαίνουν οι φτωχοί τόσο το καλύτερο για το λαϊκό κίνημα» δημιουργούν μόνιμη ζημιά στην κοινωνία. Εθίζουν τον κόσμο στο ψέμα, ως μέσο επικράτησης. Αυτό είναι και το μεγαλύτερο τραύμα που θα αφήσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ.

O Πάνος Αμυράς είναι ο διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής