Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Η Γαλλία θεωρείται σήμερα το πιο συγκεντρωτικό κράτος της Ευρώπης – οι επαρχίες του έχουν πολύ λιγότερες εξουσίες από τα ομόσπονδα γερμανικά κρατίδια ή τις ισπανικές περιφέρειες. Το κοστούμι αυτό δεν χωράει πια στα μέτρα των 320.000 σκληροτράχηλων Κορσικανών, που κατοικούν στο τέταρτο νησί της Μεσογείου (ύστερα από Σικελία, Σαρδηνία, Κύπρο).

Μόλις το 2014 το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο της Κορσικής (FNLC) κατέθεσε τα όπλα τερματίζοντας έναν αιματηρό σαραντάχρονο αγώνα, με κορυφαίο θύμα τον ίδιο τον Γάλλο κυβερνήτη του νησιού, Κλοντ Ερινιάκ, το 1998.
Οι σκληρότεροι αντάρτες βρίσκονται στη φυλακή και οι «ηπιότεροι» έγιναν πολιτικό κόμμα. Συμμάχησαν με τους μετριοπαθείς αυτονομιστές και κατάφεραν να κερδίσουν με 45,4% τον πρώτο γύρο των τοπικών εκλογών την προηγούμενη Κυριακή. Αρα ποιο είναι το επόμενο βήμα; Καταλονία;

«Οχι, το “όμορφο νησί” είναι πολύ φτωχό για να αποκοπεί από τη Γαλλία», υποστηρίζει το Γαλλικό Πρακτορείο. Oμως οι ντόπιοι εθνικιστές προβάλλουν τρία αιτήματα-σπαζοκεφαλιά για το Παρίσι: Πρώτον, αναγνώριση της κορσικανικής γλώσσας, δεύτερον, αμνηστία στους πολιτικούς κρατουμένους και, τρίτον, ειδικό καθεστώς κατοικίας, ώστε να καταπολεμηθεί η σπέκουλα με τα εξοχικά των πλούσιων ξένων. Ο «Κορσικανός Πουτζδεμόν», Ζαν-Γκι Ταλαμονί, κάνει λόγο για πιθανό αίτημα ανεξαρτησίας σε «10-15 χρόνια, αν το θέλει η πλειοψηφία». Ωστόσο ο λέκτορας του τοπικού πανεπιστημίου, Αντρέ Φαζί, τα χαρακτηρίζει όλα αυτά «ονειροφαντασίες». Παρά την εκθαμβωτική ομορφιά της, η Κορσική είναι μακράν η φτωχότερη επαρχία της Γαλλίας, με την υψηλότερη ανεργία και τη μεγαλύτερη εξάρτηση από τον εποχικό τουρισμό.

«Οικονομικά βιώσιμη Κορσική; Δεν νομίζω να δω τέτοιο πράγμα στη ζωή μου», παραδέχθηκε ο Τιερί Ντομινισί, πανεπιστημιακός στο Μπορντό.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου