Γράφει ο Ιάσων Πιπίνης

Την ίδια στιγμή, η Χρυσή Αυγή εκμεταλλεύτηκε πολιτικά παρόμοιες καταστάσεις για να εμφανίσει τα συσσίτια «μόνο για Ελληνες» (ή συσσίτια «μίσους», όπως τα χαρακτήρισαν πολλοί) και να στηρίξει το δικό της προεκλογικό αφήγημα. Προφανώς από διαφορετική αφετηρία και με διαφορετική σκοπιμότητα.

Εκ των υστέρων διαπιστώθηκε πως σε όλα αυτά τα προβλήματα (που πράγματι σε ένα βαθμό προκάλεσε η τεράστια οικονομική κρίση στη χώρα μας) δόθηκε μια υπερβολική διάσταση και μάλιστα διογκώθηκαν και από πολλά μέσα ενημέρωσης, επιτρέποντας στον ΣΥΡΙΖΑ να διαμορφώσει τη δική του πολιτική ατζέντα, πατώντας πάνω στη φτώχεια και στον ανθρώπινο πόνο που προκάλεσε η κρίση.

Είναι τα ίδια «συστημικά μέσα ενημέρωσης» που τώρα ο Αλέξης Τσίπρας κατηγορεί ότι τον πολεμάνε «λυσσασμένα». Με τη μόνη διαφορά ότι πριν από τις εκλογές του 2015 είχαν φανεί αρκετά χρήσιμα για την προώθηση της πολιτικής ατζέντας του ΣΥΡΙΖΑ.

Μήπως κατά τη διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ η παιδική φτώχεια μειώθηκε στην Ελλάδα; Μήπως έπαψαν οι πυρκαγιές που προκαλούν οι σόμπες; Μήπως σταμάτησαν οι αυτοκτονίες; Ή μήπως σταμάτησαν φτωχοί άνθρωποι να ψάχνουν στα πεταμένα καφάσια των λαϊκών αγορών για χαλασμένα φρούτα και λαχανικά;

Δυστυχώς, όλα αυτά δεν έπαψαν να υπάρχουν, απλά σήμερα δεν υπάρχει κανένας προπαγανδιστικός μηχανισμός και καμία μιντιακή υπερβολή για την προβολή τους και για την πολιτική τους εκμετάλλευση, όπως συνέβαινε στο παρελθόν. Σήμερα, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της Εurostat, ένα στα τρία Ελληνόπουλα κινδυνεύει με φτώχεια και κοινωνικό αποκλεισμό. Τα στοιχεία είναι αποκαλυπτικά και δείχνουν ότι η παιδική φτώχεια αυξήθηκε κατά 8,8% από το 2010 μέχρι το 2016.

Συγκεκριμένα, από το 28,7% έφθασε το 37,5%. Στα στοιχεία αυτά περιλαμβάνεται και η περίοδος διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Η χώρα μας εμφανίζει τη μεγαλύτερη αύξηση της παιδικής φτώχειας σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ενωση.

Με τον ΣΥΡΙΖΑ δυστυχώς η παιδική φτώχεια δεν έπαψε να υπάρχει στην Ελλάδα. Απλά έπαψε να αποτελεί αντικείμενο πολιτικής εκμετάλλευσης, στο βαθμό τουλάχιστον που υπήρχε τα προηγούμενα χρόνια. Η προσέγγιση του ΣΥΡΙΖΑ στα προβλήματα που προκάλεσε στη χώρα μας η οικονομική κρίση, όπως αποδείχθηκε, υπήρξε υποκριτική. Σήμερα όμως ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να επενδύει και πάλι στη φτώχεια, υποσχόμενος, για παράδειγμα, ότι μετά το 2018 θα μπορέσει να υλοποιήσει μέρος των προεκλογικών του δεσμεύσεων για τους φτωχούς.

Μπορεί οι υποσχέσεις για κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ και διακοπή των πλειστηριασμών να ακούγονται πλέον απλά γραφικές, όμως η φτώχεια γεννά απελπισία. Αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά όσοι επενδύουν πολιτικά στη φτώχεια, καθώς σε αρκετές περιπτώσεις την κρίσιμη στιγμή η απελπισία μπορεί να αποδειχθεί χρήσιμο πολιτικό εργαλείο.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου