Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Το 2010, στο δεύτερο βιβλίο της, «Αλεξάνδρεια-Αθήνα» την ξαναρώτησα. «Επρεπε να μιλήσω για την οικογένειά μας. Για τα αγόρια μου. Τον Στέλιο». Η αφήγησή της απολαυστική για τη δύναμη που έχει η αγάπη. Μεγάλωσε τους γιους της, τον Αντώνη, τον Γιώργο και τον Δημήτρη, δίνοντάς τους εξαιρετική παιδεία, καθώς η ίδια ήταν καθηγήτρια Αγγλικής Φιλολογίας, πτυχιούχος της Οξφόρδης. Ο Στέλιος, πατέρας, φίλος και παιδαγωγός, τους άνοιξε δρόμους που περπάτησαν με στοχασμό και με όνειρο, κι ο καθένας από τους τρεις διακρίνεται πρώτα για την εντιμότητά του και μετά για τις ικανότητες και το ταλέντο του.

Η Αλεξάνδρα Παπαδημητρίου έφυγε, ήσυχα, τη Δευτέρα, όντας βέβαιη ότι τα αγόρια της θα την αποχαιρετούσαν με ευγνωμοσύνη και αγάπη για τη μεγάλη της αγκαλιά, ανοιχτή ως το τέλος της. Και όχι μόνον για τα παιδιά της. Γιατί η αγκαλιά της χωρούσε τον κόσμο όλο. Ανθρωποι που έζησαν την Αλεξάνδρα και τον Στέλιο Παπαδημητρίου, που ευεργετήθηκαν από τη φιλία τους, την καλοσύνη τους και τον αλεξανδρινό κοσμοπολιτισμό τους, ήρθαν να την αποχαιρετήσουν, σαν που φεύγει μακριά πρόσωπο αγαπημένο.

Στα βιβλία της -«σα νεράκι έγραψα όλες τις σελίδες»- η Αλεξάνδρα δεν έκρυψε τίποτε. Εζησε πλάι στον Στέλιο μια πολυκύμαντη, αλλά ευτυχισμένη ζωή. Κατ’ επιλογή. Οχι γιατί δεν αντιμετώπισαν αντιξοότητες ώσπου να καταλαγιάσουν στην Αθήνα. Αλλά γιατί η ίδια επέλεξε να ζει με αγάπη και με αισιοδοξία. Με την παραμυθία της γνώσης και της Τέχνης.

Η Αλεξάνδρα γνώρισε τον Αριστοτέλη Ωνάση, που εμπιστεύθηκε στον Στέλιο τη δημιουργία το Ιδρύματος, στο όνομα του γιου του, και όλες τις προσωπικότητες του αιώνα που τιμήθηκαν από αυτό. Είδε τον πρωτότοκό της, τον Αντώνη, να αναλαμβάνει όχι μόνο το Ιδρυμα, του οποίου -μέσα σε λίγα χρόνια- πολλαπλασίασε την παιδευτική προσφορά του στους πολίτες, αλλά και «να σκεπάζει» οικογένεια, φίλους και να μεριμνά για τους πολλούς, όπως και ο Στέλιος.

Η Αλεξάνδρα -η ΚΥΡΙΑ Αλεξάνδρα για μας που γευτήκαμε την αρχοντιά της- έφυγε διακριτικά, έχοντας ζήσει ζωή γεμάτη, με αγάπη και αξιοπρέπεια. Αυτή είναι η πρώτη ευχή που άφησε στα παιδιά της, στον Αντώνη και την Αφροδίτη, στον Γιώργο και την Γκίτα, στον Δημήτρη, στα έξι εγγόνια της. Η άλλη είναι να προσφέρουν όπως μπορούν και όπου μπορούν, όπως έκανε κι εκείνη.

Κυρία Αλεξάνδρα μου, στο καλό και μην ξεχάσετε: Χαιρετισμούς στον Στέλιο…