Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Δεν ξέρω τι ακούει. Αλλά θα έπρεπε, ως η επιτομή του προλετάριου, να είναι επιφυλακτικός και σε αυτά που του λένε οι μεγαλοεπιχειρηματίες, που τώρα τον δοξάζουν. Είναι οι ίδιοι που κατήγγειλε ότι πίνουν το αίμα του εργάτη και τώρα σκίζονται να τον κρατήσουν στην εξουσία. Τους μύησε στο σοσιαλισμό, να υποθέσω…

Δεν ξέρω τι του λένε και παράγοντες που μπαίνουν, συνήθως το βράδυ, από την πίσω πόρτα του Μαξίμου, επί της οδού Β. Γεωργίου. Μάλλον ό,τι θέλει να ακούσει, φροντίζοντας να μη χαλούν τη διάθεση του χαμογελαστού παιδιού. Δεν ξέρω ποιους άλλους βλέπει εκτός από τους Καρανίκα, Βερναρδάκη, Τζανακόπουλο, Παππά, άντε και τον θυμόσοφο Φλαμπουράρη, που απαιτεί η Φώφη να αποκηρύξει τις πολιτικές λιτότητας, που εφαρμόζει… ο Τσίπρας.

Ωστόσο, αυτό που συμβαίνει είναι ολέθριο για πρωθυπουργό: Ούτε οι προηγούμενοι που ανέφερα ούτε οι κομματικοί που τον περιβάλλουν είναι κόσμος. Είναι καλοζωισμένοι, είναι αφράτοι και ροζέ. Είναι αυτοί που φροντίζουν να του λένε ότι το καλοκαίρι η φωτιά έκαψε λιγότερα στρέμματα απ’ όσα έκαψε επί Καραμανλή και ότι οι πνιγμένοι στη Μάνδρα είναι πολύ λιγότεροι από όσους πνίγηκαν σε διάφορες νεροποντές στην Αττική, από το 1923 και εντεύθεν.

Καταλαβαίνει άραγε ότι όταν πλησιάζει κόσμο στην περιφέρεια του στήνουν σκηνικό τύπου Ποτέμκιν; Ομως σε πιο… σοσιαλιστικό ρεαλισμό, θα έλεγα.

Ετσι, φέρνουν παιδάκια να τρέχουν ξωπίσω του, χωρικούς με αγκαλιές λουλούδια, γιαγιούλες με ροδαλά μάγουλα να τον αγκαλιάζουν, ευχαριστώντας τον που τους έδωσε το φιλοδώρημα, ο φιλάνθρωπος: Στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι το βραστό κοτόπουλο εξασφαλισμένο.

Αλλά για να γυρίσω στην επικαιρότητα, θα του έλεγα ότι δεν είναι απαραίτητο, αν είναι τόσο απασχολημένος, να παραστεί σε κηδεία κάποιου από τα είκοσι θύματα. Αλλά μήπως θα μπορούσε, πηγαίνοντας στην Ελευσίνα να επιβιβαστεί στο προεδρικό αεροπλάνο για να πάει στο Παρίσι να δει επιχειρηματίες, να ξεκινήσει καμία ωρίτσα νωρίτερα για να δει και την καταστροφή στη Μάνδρα; Να γίνουν οι κηδείες δημοσία δαπάνη. Αλλά για τους ζωντανούς έχει διάθεση κάτι να κάνει;

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου