Ο τρόπος που πορεύτηκε ο Κώστας Σημίτης μετά την απόσυρση του από την ενεργό πολιτική δράση ήταν ενδεικτικός του χαρακτήρα με τον οποίο πολιτεύθηκε. Και αντιστρόφως. Χωρίς σαματάδες, κοσμικότητες ή σκάνδαλα, με αυστηρό καθημερινό πρόγραμμα και ιεράρχηση των προτεραιοτήτων. Επέλεγε τις μάχες που θα χάσει επειδή ήθελε να κερδίσει τον πόλεμο. Ο μεγάλος του στόχος ήταν η είσοδος της Ελλάδας στην ευρωζώνη, για το οποίο αναγκάστηκε να συμβιβαστεί με το βαθύ ΠΑΣΟΚ και τους κρατικοδίαιτους συνδικαλιστές. Η μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού ήταν μία από τις μοιραίες υποχωρήσεις του.
Ο ρεαλισμός και η ψυχραιμία στα όρια της φαινομενικής ψυχρότητας, πήγαιναν πακέτο με μια τόλμη ασυνήθιστη για το προφίλ του «λογιστή με το μπλοκάκι». Διεκδίκησε την αρχηγία του ΠΑΣΟΚ διαδεχόμενος το ιερό τοτέμ και μετρ του λαϊκισμού Ανδρέα Παπαδρέου, νίκησε τον δημοφιλή Ακη Τσοχατζόπουλο και ξεκόλλησε ένα κόμμα κολλημένο σε ένα πάρτι που είχε προ πολλού τελειώσει.
Σοφία Ρομπόλη: Μια καινούρια γλώσσα
Τα έβαλε με την Εκκλησία και τον πανίσχυρο τότε Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο για το θέμα των ταυτοτήτων και κέρδισε. Ταυτόχρονα, με καθαρό χρόνο δύο ολόκληρων 4ετιών, προχώρησε μεθοδικά σε αυτό που σήμερα ονομάζουμε εκσυγχρονισμό της χώρας. Μετρό, αεροδρόμιο Ελ. Βενιζέλος, γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου, ενοποίηση αρχαιολογικών χώρων, Εγνατία Οδός, Αττική Οδός, Κέντρα Εξυπηρέτησης Πολιτών, Αττικό Πανεπιστημιακό νοσοκομείο και φυσικά η προετοιμασία των μεγάλων Ολυμπιακών έργων για το 2004.
Ιστορικό επίτευγμα των ημερών του ήταν η ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε χωρίς να έχει λυθεί το Κυπριακό και παρά τις λυσσώδεις αντιδράσεις και απειλές της Τουρκίας, έχοντας στο πλάι του τον ακούραστο Γιάννο Κρανιδιώτη και σε αγαστή συνεργασία με τον Γλαύκο Κληρίδη.
Ωστόσο η πολιτική διαδρομή του Κώστα Σημίτη είχε και δράκους. Η φούσκα του Χρηματιστηρίου οδήγησε χιλιάδες Έλληνες στην οικονομική καταστροφή και παρά το γεγονός ότι ο ίδιος πίστευε ότι οι κυβερνήσεις δεν μπορούν και δεν πρέπει να παρεμβαίνουν στην χρηματιστηριακή αγορά, χρεώνεται διότι άφησε ανεξέλεγκτους εκείνους που χειραγώγησαν την πρόθυμη για εύκολο χρήμα κοινή γνώμη. Σε αυτό προσθέστε την κρίση των Ιμίων, την παράδοση του Οτσαλάν και φυσικά τον ελέφαντα της διαφθοράς που δεν είδε στο δωμάτιο της κυβέρνησης του.
Δεν υπάρχει πρωθυπουργός που να μην έχει κάνει λάθη και ο Κώστας Σημίτης δεν αποτελεί εξαίρεση. Όμως κανείς, ούτε οι πιο άσπονδοι εχθροί του, δεν μπορούν να μην παραδεχθούν πως κατάφερε με το ύφος και το ήθος του να ενηλικιώσει το εκλογικό σώμα. Δεν χρειάστηκε να σαγηνεύσει τους ψηφοφόρους για να τον ψηφίσουν, έπρεπε μόνο να τους πείσει πως κάνει για την δουλειά. Και αυτό σε μια χώρα χαμηλής κοινωνικής και θεσμικής εμπιστοσύνης με περίσσευμα λαϊκών δημαγωγών, είναι άθλος.
Ειδήσεις σήμερα
Πρωτογενές πλεόνασμα: Πρόσθετος χώρος 1,2 δισ. € για νέες μειώσεις φόρων
Εμπορικές επιχειρήσεις: Μία στις δύο πούλησαν περισσότερο στις γιορτές
Ροή Ειδήσεων 
