Είναι χρησιμότερα τα αποσπάσματα του εμβληματικού λόγου του πρωθυπουργού: Αναφέρθηκε σε έργα παρελθόντος, που δεν αφίστανται ούτε του παρόντος ούτε του μέλλοντός μας. Είναι εκείνα για τα οποία ο Κυριάκος Μητσοτάκης αγωνίζεται, αφοσιωμένος στο όραμα μιας σύγχρονης Ελλάδας, πιστός υπηρέτης του πολίτη.

«Ο Κώστας Σημίτης ανήκει πλέον στην ιστορία, η οποία θα “ζυγίσει” την πολυκύμαντη διαδρομή του. Ωστόσο, τρεις παρακαταθήκες, πιστεύω, ότι είναι ήδη ορατές: Η πρώτη είναι η πίστη του, η αταλάντευτη πίστη του, στον ευρωπαϊκό προσανατολισμό και η διαρκής προσπάθειά του, η Ελλάδα να συγκλίνει με τα πιο ανεπτυγμένα, τα πιο δυναμικά κράτη της ηπείρου μας.

Η δεύτερη, ο τρόπος διακυβέρνησής του, με πρωταγωνιστή το περίφημο «μπλοκάκι». Τις σημειώσεις, δηλαδή, όπου καταγράφονταν μεθοδικά οι προτεραιότητες, που από διακηρύξεις έπρεπε να γίνουν πράξεις. Μια απόδειξη της σημασίας που πρέπει κάθε ηγέτης να δίνει στον σχεδιασμό, στην επίπονη δουλειά και τον έλεγχο, με στόχο πάντα το μετρήσιμο αποτέλεσμα. Οπως κι ένα χαρακτηριστικό που, ίσως, δεν ήταν ανεξάρτητο από την τρίτη ιδιότητα του, αυτήν του πολιτικού, που δίπλα στα καθημερινά πολιτικά του καθήκοντα, έβρισκε πάντα χρόνο να διαβάζει, να ακούει μουσική, να παρακολουθεί θέατρο ή να συναντά γόνιμους συνομιλητές. Αλλά και εκείνου που, ως ανθρώπινος χαρακτήρας, αγάπησε αληθινά, τον ρόλο του απλού συζύγου και του πατέρα.

Στους καιρούς που έρχονται, είναι σίγουρο ότι πολλοί αναλυτές θα ασχοληθούν με τον εκλιπόντα και το έργο του, για τα σωστά και τα λάθη του, όπως κι αυτά που επιδίωξε που ποτέ δεν είδε να πραγματοποιούνται. Πρόκειται, άλλωστε, για τη διαχρονική μοίρα και το τίμημα όποιου αποφασίζει να δράσει στη δημόσια σφαίρα. Γι’ αυτό και σήμερα επιλέγω ορισμένα «αποστάγματα» της μακράς πορείας του πρώην πρωθυπουργού, πιθανόν μπορούν να μας κάνουν όλους καλύτερους.

«Η κυβέρνηση», έλεγε ο ίδιος, «υπάρχει όχι για να διαιωνίζει η ίδια την εξουσία της, αλλά για να διαμορφώνει μια καλύτερη κοινωνία, με λέξεις-κλειδιά το σχέδιο και τη συγκυρία, επιδιώκοντας τις ευρύτερες δυνατές συναινέσεις, όμως βαδίζοντας συχνά και κόντρα στο ρεύμα. Ενα κόστος που πρέπει να καταβληθεί, ώστε το όφελος που θα προκύψει να είναι τέλος μεγαλύτερο. Δεν πρέπει συνεπώς να διστάζουμε μπροστά στα εμπόδια. Να έχουμε το θάρρος της γνώμης και των αποφάσεών μας όταν έχουμε ορίζοντα την πρόοδο».

Δύσκολα θα μπορούσε να διαφωνήσει κανείς με αυτά τα λόγια του Κώστα Σημίτη. Πολύ περισσότερο, όταν στις προσπάθειες εφαρμογής τους, δοκιμάζεται εδώ και χρόνια η ικανότητα της πατρίδας μας να απαλλαγεί από βαρίδια και από παθογένειες δεκαετιών. Δεν παύουν, ωστόσο, να αποτελούν και χρήσιμες πυξίδες και στο παρόν. Ενα κάλεσμα από κοινού συνειδητοποίησης και κινητοποίησης απέναντι σε ένα στοίχημα διαρκείας. Αυτό ακριβώς είναι και η μόνιμη αποστολή της πολιτικής: η συνεχής βελτίωση της ζωής των πολιτών, με θάρρος και με τόλμη».