Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη*

Σήμερα, ένα πρώην αεροδρόμιο και ένα νέο ναυάγιο απειλούν, αν δεν το έχουν ήδη κάνει, να πνίξουν ό,τι έχει απομείνει από το οργανωμένο πολιτικά οικολογικό κίνημα. Ο εκπρόσωπος των Οικολόγων Πρασίνων στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. κάνει ό,τι μπορεί για να απαξιώσει στην πράξη τη χρησιμότητα ενός εναλλακτικού κινήματος στην εξουσία. Το νιώσαμε στις φωτιές, το μυρίσαμε στα σκουπίδια, το βλέπουμε τώρα να επιπλέει στις ακτές της Σαλαμίνας.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ μόνο η απάντηση του Γιάννη Τσιρώνη στο ερώτημα ποιος ευθύνεται για την οικολογική καταστροφή στον Σαρωνικό, που έριξε την ευθύνη στην κοινωνία, στην παγκόσμια οικονομία που είναι εξαρτημένη από το πετρέλαιο και το σκληρό οικονομικό λόμπι γενικώς και αορίστως. Είναι η εν γένει στάση του από τη στιγμή που μπήκε στην κυβέρνηση, επιλέγοντας να υπερασπίζεται το περιβάλλον αρκεί να είναι το κυβερνητικό.

Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΙΡΩΝΗΣ δεν έχει καταλάβει ότι δουλειά του δεν είναι να δίνει διαλέξεις και να εξαπολύει μπανάλ ατάκες κατά του καπιταλισμού. Βέβαια, ίσως να μην έχει καταλάβει ακόμα και ποια ακριβώς είναι η δουλειά του. Τόσο υπό την έννοια του ρόλου του στο υπουργείο όσο και με την ιδιότητά του ως Οικολόγου-Πράσινου. Για τη ρύπανση είπε πως φταίνε τα πετρελαιακά λόμπι και η εξάρτηση της κοινωνίας από το πετρέλαιο. Ωραία. Τι θέση παίρνει, λοιπόν, για την εξόρυξη υδρογονανθράκων στο Ιόνιο και την Κρήτη; Θεωρεί πως η κυβέρνηση, στην οποία μετέχει και την οποία υπερασπίζεται, υπηρετεί τα συμφέροντα του παγκόσμιου λόμπι των πετρελαιάδων;

ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΛΟΓΩ επικαιρότητας βρισκόμαστε σε υδάτινο περιβάλλον, ας δούμε τι γίνεται και με τα νερά. Οι οικολόγοι είναι θεωρητικώς απόλυτα αρνητικοί στην ιδιωτικοποίηση των νερών. Ο κ. Τσιρώνης όμως ψήφισε το νομοσχέδιο που εντάσσει την ΕΥΔΑΠ και την ΕΥΑΘ στο Υπερταμείο. Τι λένε οι Πράσινοι για αυτό; Οτι θα αξιοποιηθούν για 99 χρόνια, προφανώς. Ωστόσο, η οικολογική συνιστώσα της κυβέρνησης δίνει τροφή και για άλλα επεισόδια στο σίριαλ των οικολογικών ευαισθησιών που καταπνίγονται χάριν του κοινού αγώνα. Οπως την επένδυση του Ελληνικού, την οποία επίσης ο κ. Τσιρώνης δεν ήθελε, αλλά την ψήφισε, αφού πρώτα την… πολέμησε ηρωικά στα λόγια λέγοντας πως «αν ήμουν εγώ ο επενδυτής, θα ήμουν καχύποπτος». Αλλά και για τη ΔΕΗ είχε πει πως θα κλάψει, αν πουλήσει έστω και μία μετοχή, αλλά θα το προτιμήσει από το να πουλήσει ολόκληρο υδροηλεκτρικό εργοστάσιο.

ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ είμαστε άδικοι, πάντως, ο Γιάννης Τσιρώνης δεν κάνει τίποτα λιγότερο από αυτό που κάνουν όλοι όσοι μετέχουν σε αυτή την κυβέρνηση: Προσπαθούν να είναι και με τον χωροφύλαξ και με τον αστυφύλαξ. Παίζουν ένα διπλό παιχνίδι, λέγοντας άλλα στα λόγια και κάνοντας άλλα στην πράξη, σε μια πρωτοφανή πολιτική επιχείρηση παραπλάνησης του κόσμου. Ισως, μάλιστα, και ο ίδιος ο αναπληρωτής υπουργός να έχει κατά κάποιον τρόπο εξαπατηθεί από την κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα. Διότι ο ΣΥΡΙΖΑ αναρριχήθηκε στην εξουσία πουλώντας μια βιτρίνα αριστερής και κοινωνικής ευαισθησίας, στην οποία είχε βάλει σε περίοπτη θέση το «εμπόρευμα» της οικολογίας. Το εκμεταλλεύτηκε, το καπέλωσε και τώρα απλώς το διασύρει. Και ευθύνη δεν φέρει, αφού, όπως είπε ευθαρσώς ο πρωθυπουργός από τη ΔΕΘ, εκείνος ο ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχει πια.

ΛΟΙΠΟΝ, αν κάτι χρήσιμο έχει υποσχεθεί όλους αυτούς τους μήνες ο κ. Τσιρώνης, είναι η δημιουργία της Αστυνομίας της Φύσης. Είμαστε σίγουροι πως, αν υπήρχε, θα έκανε καλύτερη δουλειά από αυτή που έκαναν οι αρμόδιοι υπουργοί.

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου  της Κυριακής