Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Προφανώς οι Αμερικανοί βασίστηκαν σε μπαγιάτικα στοιχεία του ΟΗΕ και της Παγκόσμιας Τράπεζας. Η μεταναστευτική νομοθεσία στη Σουηδία άλλαξε πολύ από το 2014, όταν ο κεντροδεξιός πρωθυπουργός, Φρεντ Ράινφελντ, δίκην προδρόμου της Μέρκελ καλούσε τους συμπατριώτες του να «ανοίξουν την καρδιά τους» στους πρόσφυγες από Συρία, Ιράκ, Αφγανιστάν. Τον επόμενο χρόνο οι 9,8 εκατομμύρια Σουηδοί καλωσόρισαν 165.000 αιτούντες άσυλο -περισσότερους από κάθε άλλη χώρα, αναλογικά με τον πληθυσμό τους. Τα οικονομικά της χώρας όμως δεν ήσαν το ίδιο ανθηρά με τις ευδαίμονες δεκαετίες ’70-’80-90. Το προσφυγικό κύμα του 2015 όξυνε τα κοινωνικά προβλήματα και έριξε τόνους νερού στο μύλο της σουηδικής Ακροδεξιάς – όπως σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

Ετσι φθάσαμε στην καμπή του 2016. Η σουηδική μεταναστευτική νομοθεσία έγινε πολύ πιο αυστηρή στην παροχή μόνιμης κατοικίας, ασύλου και επανένωσης οικογενειών. Τώρα πρακτικά επιτρέπεται μόνο η συνένωση παιδιών με τους γονείς τους, και το αντίστροφο. Οι έλεγχοι και τα κριτήρια στην απονομή πολιτικού ασύλου έγιναν επίσης αυστηρότερα, ώστε να αποκλειστεί και ο τελευταίος οικονομικός μετανάστης (σ.σ. που τον υποδέχονταν σαν βασιλιά ως τα τέλη του ’80).

Για τη συνέχεια προβλέπεται «άγριο ροκ» στη λιμνοθάλασσα της Στοκχόλμης. Το ακροδεξιό κόμμα των Σουηδών Δημοκρατών περνάει το 20% στις δημοσκοπήσεις (σε μία μάλιστα τον Αύγουστο ήταν πρώτο με 27,4%!) κι αν συγκεντρώσει τέτοια ποσοστά στις εκλογές τον Σεπτέμβριο του 2018 θα αναγκάσει όλα σχεδόν τα κόμματα της Κεντροαριστεράς και της Κεντροδεξιάς να συνασπιστούν εναντίον του για να σχηματίσουν κυβέρνηση! Ετσι κι αλλιώς ο άλλοτε μεταναστευτικός παράδεισος της Σουηδίας θα μετατραπεί σε κόλαση το επόμενο φθινόπωρο.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου