Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

Τα λαϊκά δικαστήρια θα είχαν στηθεί στο Σύνταγμα. Ο Αλέξης Τσίπρας, μαζί με τον Λαφαζάνη (τότε ήταν ακόμη σύντροφοι), τον Δρίτσα, τον Τσιρώνη και εκπροσώπους από τα, άφαντα σήμερα, οικολογικά κινήματα, θα ζητούσαν από τον Σαμαρά να παραιτηθεί γιατί παρέδωσε τη χώρα στα συμφέροντα των εφοπλιστών και των πετρελαιάδων σε βάρος της Αττικής και του ελληνικού λαού.

Φανταστείτε να έβγαινε ο υπουργός Ναυτιλίας, ο Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης ή ο Αδωνις Γεωργιάδης που κατείχε τη θέση επί Παπαδήμου, και να έλεγε ότι ήταν λογοπαίγνιο μία δήλωσή του για παραίτηση υποστηρίζοντας τέσσερις ημέρες μετά το ναυτικό ατύχημα, που προκάλεσε τη μεγαλύτερη θαλάσσια ρύπανση των τελευταίων ετών, ότι η παρέμβαση των αρχών ήταν αποτελεσματική.

Το σκηνικό θα συμπλήρωνε ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, που θα τα έριχνε στην κοινωνία επειδή το Λιμενικό και το ΥΕΝ έκαναν σχεδόν μία εβδομάδα για να συνεννοηθούν.

Ο Τσίπρας θα είχε ανέβει σε καΐκι και, όπως είχε πράξει όταν βρισκόταν στην αντιπολίτευση ο ΣΥΡΙΖΑ, θα ανέβαζε πανό με σύνθημα «ΣΥΡΙΖΑ, προστατέψτε τις ακτές μας».

Φανταστείτε όλα αυτά να συνέβαιναν ενώ την ίδια ώρα ο τότε πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς θα υπέγραφε την πώληση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ με 300 εκατομμύρια ευρώ, και όχι με 45 εκατομμύρια όπως δόθηκε επί Τσίπρα.
Ο Γιώργος Σταθάκης, που τότε είχε προειδοποιήσει την κυβέρνηση της Ν.Δ. να μην ξεπουλήσει τον ΟΣΕ με 300 εκατομμύρια, θα διαδήλωνε στην Κέρκυρα κατά της πώλησης. Τώρα απλώς επικύρωσε τη συμφωνία των 45 εκατομμυρίων.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, που επί χρόνια είχε κάνει σημαία τους κορμοράνους του Βοτανικού, καλύπτει ως κυβέρνηση τα σφάλματα των υπουργών του και των κρατικών υπηρεσιών, που είχαν ως αποτέλεσμα να προκληθεί ανυπολόγιστης έκτασης ζημιά όχι μόνο στις ακτές αλλά και στη θαλάσσια πανίδα του Σαρωνικού.

Αλλά, είπαμε, τώρα κυβερνά ο Τσίπρας, που εξαντλεί τις οικολογικές του ευαισθησίες στο «δάσος» του Ελληνικού, και όχι οι «Σαμαροβενιζέλοι».

Για αυτό λοιπόν προσοχή, κύριε Κουρουμπλή, μη φτάσει η πετρελαιοκηλίδα από την παραλία του Ελληνικού στα δάση του αεροδρομίου και έχουμε διπλή ζημιά στο περιβάλλον.

Η ΧΑΛΑΡΩΣΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΙΚΟΥ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΥ

Για δεύτερη φορά μέσα σε λίγες εβδομάδες ο κρατικός μηχανισμός πιάνεται ανέτοιμος. Στις πυρκαγιές του Αυγούστου είχαν αναδειχθεί σε όλη τους την έκταση οι ελλείψεις στα μέσα πυρόσβεσης, παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις των αρμόδιων υπουργών, και ο χαμηλός βαθμός του κράτους να αξιολογήσει τους κινδύνους και να συντονίσει τις δυνάμεις πυρόσβεσης.

Η φωτιά που κατέκαψε την Ανατολική Αττική θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί εάν τις πρώτες ώρες της πυρκαγιάς στον Κάλαμο αντί για ελικόπτερο είχε σταλεί ένα Καναντέρ της Πυροσβεστικής.

Οι πολίτες και οι τοπικές κοινωνίες που χτυπήθηκαν από τις πυρκαγιές διαπίστωσαν ξεκάθαρα ότι ο κρατικός μηχανισμός δεν λειτουργούσε συντονισμένα και αποτελεσματικά. Το ίδιο αντιλήφθηκαν οι κάτοικοι του παραλιακού μετώπου που ξύπνησαν τη Δευτέρα και είδαν τις ακτές από τη Σαλαμίνα μέχρι το Ελληνικό και τη Γλυφάδα μαύρες από το ναυάγιο του δεξαμενόπλοιου «Αγία Ζώνη ΙΙ».

Αλήθεια, όμως, γιατί είναι τόσο χαμηλές οι επιδόσεις του κράτους; Οταν με μπουνάτσα βυθίζεται ένα πλοίο και για τρεις ημέρες δεν υπάρχει σαφής εικόνα του κινδύνου για την οικολογική καταστροφή του Σαρωνικού το πρόβλημα είναι μεγάλο.

Δυστυχώς, εκτός από κάποιους μάχιμους πυροσβέστες ή λιμενικούς (οι οποίοι και αμείβονται με ψίχουλα μπροστά στους καρεκλοκένταυρους μετακλητούς), το κράτος έχει χαλαρώσει επί ΣΥΡΙΖΑ. Ποτέ δεν ήταν πλήρως αξιόπιστο αλλά τα τελευταία χρόνια η χαλάρωση είναι εμφανής στις νευραλγικές του υπηρεσίες.

Η κυβέρνηση έχει δώσει το μήνυμα της ατιμωρησίας και της «προστασίας» με αποτέλεσμα μια ήδη προβληματική μηχανή να γίνει ακόμη πιο αργοκίνητη, πιο γραφειοκρατική και πιο ανεύθυνη.

*O Πάνος Αμυράς είναι ο διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου