Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης*

ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ της έγκυρης μελέτης του Ινστιτούτου του Βερολίνου για τον Πληθυσμό και την Ανάπτυξη δημιουργούν μελαγχολία. Από το 2011 έως το 2016 η Ελλάδα έχασε σχεδόν το 3% του πληθυσμού της λόγω της γέννησης λιγότερων παιδιών. Οι προβλέψεις δείχνουν ότι από 10,8 εκατομμύρια το 2016 ο πληθυσμός θα μειωθεί στα 9,9 εκατομμύρια το 2030 και στα 8,9 εκατομμύρια το 2050. Ακόμα κι αν η χώρα μας κατορθώσει να ενσωματώσει αρκετές χιλιάδες μεταναστών και πάλι το πρόβλημα δεν θα λυθεί. Βέβαια και οι μετανάστες που καταφθάνουν στην Ελλάδα δεν έχουν κάποιο greek dream στο μυαλό τους, αντιθέτως ελπίζουν ότι κάποια στιγμή θα καταφέρουν να «αποδράσουν» για κάποια μεγάλη ευρωπαϊκή χώρα.

ΑΠΟΛΥΤΑ λογική σκέψη. Τον ίδιο δρόμο ακολούθησαν έτσι κι αλλιώς στα χρόνια της κρίσης τουλάχιστον 300.000 έως 400.000 Ελληνες πολίτες. Η πλειοψηφία ήταν μεταξύ 30 και 40 ετών, δηλαδή, βρίσκονταν σε αυτό που θεωρείται κατάλληλη ηλικία για να κάνουν παιδιά. Από τη στιγμή, όμως, που δεν μπορούσαν να διασφαλίσουν τη δική τους επόμενη μέρα έφυγαν για το εξωτερικό ελπίζοντας σε ένα καλύτερο μέλλον.

ΜΕ ΤΗ συνολική ανεργία πάνω από το 20%, την ανεργία των νέων πάνω από 40%, τους μισθούς στον ιδιωτικό τομέα ισοπεδωμένους από 300 έως 700 ευρώ είναι πολύ δύσκολο κάποιος τριαντάρης να μπορεί να συντηρήσει τον εαυτό του και έως απίθανο να μπορεί να ανοίξει σπιτικό και να κάνει παιδιά.

ΤΗΝ ίδια ώρα η πολιτεία γυρίζει την πλάτη σε όσους έχουν παιδιά. Τα επιδόματα είναι αστεία και ακόμη κι αυτά οδεύουν προς κατάργηση. Η πριμοδότηση του αφορολογήτου κυμαίνεται στο επίσης αστείο ποσό των 500 ευρώ ετήσιου εισοδήματος ανά τέκνο. Το κράτος δεν παρέχει καμία ουσιαστική βοήθεια, δεν έχει καμία πολιτική και προφανώς κανένα σχέδιο για το μέλλον.

Η ΚΡΙΣΗ υπογεννητικότητας είναι πιο σημαντική και από την οικονομική. Κάποια στιγμή από τα μνημόνια θα βγούμε, αλλά όλες οι μελέτες δείχνουν πως ο πληθυσμός θα συνεχίσει να μειώνεται. Το ασφαλιστικό θα καταρρεύσει ξανά και ξανά, καθώς η αναλογία εργαζομένων – συνταξιούχων θα επιδεινώνεται διαρκώς. Χρόνος πλέον δεν υπάρχει. Το κράτος πρέπει πάση θυσία να περικόψει άχρηστες δαπάνες και να βρει τα απαραίτητα κονδύλια στήριξης των πολιτών που έχουν ανήλικα παιδιά. Δεν πρόκειται για κάτι ρουσφετολογικό. Είναι θέμα εθνικό και ηθικό…

* Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου