Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Το γεγονός και μόνο ότι οι αριστεροί αυτονομιστές της Καταλωνίας δεν βρήκαν καλύτερο επιχείρημα από το χειρότερο επεισόδιο του Γιουγκοσλαβικού Εμφυλίου (1991-1999) αποδυναμώνει εξ αντικειμένου τη θέση τους και υπονομεύει τη σοβαρότητά τους.

«Αν είναι δυνατόν να εξομοιώνουν την Καταλωνία με το Κόσοβο!» εξανέστη η El Pais. «Η Μαδρίτη δεν εξανάγκασε 700.000 Καταλανούς να εγκαταλείψουν τις εστίες τους. Δεν κατάργησε την αυτονομία της επαρχίας ούτε επέβαλε στρατιωτική και αστυνομική κατοχή, όπως το Βελιγράδι στην Πριστίνα, προκαλώντας τη στρατιωτική επέμβαση του ΝΑΤΟ. Η Καταλωνία δεν αναγκάστηκε να δεχθεί στο έδαφός της διεθνή δύναμη (KFOR) ούτε διοικήθηκε σαν προτεκτοράτο από τον ΟΗΕ για μια δεκαετία», τονίζει σωστά η εφημερίδα.

Το Κοσσυφοπέδιο δεν είναι πληγή μόνο για τη Σερβία, αλλά και για την Ελλάδα, καθώς γιγαντώνει τον αλβανικό μεγαλοϊδεατισμό και ανοίγει την όρεξη σε διάφορες μειονότητες, υποκινούμενες από γειτονικά κράτη. Δυστυχώς, όμως, η ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου βασίζεται στο ψήφισμα 1244 του ΟΗΕ (10 Ιουνίου 1999) που όχι μόνο δεν αποτρέπει τους Αλβανοκοσοβάρους να αποσχιστούν από τη Σερβία, αλλά τους ενθαρρύνει κιόλας εμμέσως.

Καλώς ή κακώς τέτοιο ψήφισμα δεν έχουν στα χέρια τους οι Καταλανοί, η γεωστρατηγική θέση των οποίων δεν ενδιαφέρει καμία υπερδύναμη ούτε οι ίδιοι διατηρούν εθνολογικούς δεσμούς με κάποιο ισχυρό γειτονικό κράτος. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι θα κάτσουν φρόνιμα και δεν θα δοκιμάσουν τα όρια αντοχής της ισπανικής πολιτείας.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου