Αντιλαμβανόμαστε ότι αυτή η περίοδος ενοχλεί τον κ. Τσίπρα, γιατί του θυμίζει τις «αμαρτίες» του. Υποσχέθηκε τα πάντα για να αναλάβει την εξουσία και διέλυσε τα πάντα για να παραμείνει σε αυτήν.

Οι πολιτικές ευθύνες δεν καταλογίσθηκαν τον Σεπτέμβριο του 2015. Ο ΣΥΡΙΖΑ υποσχόταν ότι τα δύσκολα έχουν περάσει, ο πρωθυπουργός έλεγε ότι έμαθε από τα λάθη του και ότι θα κυβερνήσει τη χώρα «τελειώνοντας του αντιπάλους του», ενώ οι εξαπατημένοι ψηφοφόροι του κυβερνώντος κόμματος δεν ήθελαν να παραδεχθούν τόσο γρήγορα το μέγεθος της εξαπάτησής τους.

Όμως η Εξεταστική Επιτροπή δεν διερευνά πολιτικές ευθύνες. Αυτές καταλογίζονται στις κάλπες, όπου ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταποντισθεί, όπως προκύπτει από όλες τις δημοσκοπήσεις.

Αυτό που τρέμουν στο Μαξίμου και για αυτό απαντούν με «αστειάκια» στα αιτήματα για σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής είναι η οικονομική ζημιά που υπέστη η χώρα κατά την πρώτη περίοδο διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ και οι αποφάσεις που την προκάλεσαν. Και μόνο το γεγονός ότι ο Βαρουφάκης διαπραγματευόταν, κατόπιν συνεννόησης του Τσίπρα, με τον Σόιμπλε την έξοδο της χώρας από το ευρώ αποτελεί σαφή παραβίαση της εντολής που πήρε ο ΣΥΡΙΖΑ από το λαό στις εκλογές του Ιανουαρίου 2015.

Υπάρχει όμως και ένα άλλο σκοτεινό σημείο που «στοιχειώνει» την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. και εμπεριέχει μετρήσιμα μεγέθη που οφείλονται σε πολιτικές αποφάσεις. Η τρίτη ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών έγινε σε βάρος των συμφερόντων του Δημοσίου και των μικρομετόχων. Θυμίζουμε ότι το 2013 το Δημόσιο έβαλε 25 δισ. στις τράπεζες αποκτώντας το 57% του πιστωτικού συστήματος.

Οι μετοχές αυτές απαξιώθηκαν πλήρως με τους όρους και τη διαδικασία ανακεφαλαιοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι το Δημόσιο είχε αγοράσει πλειοψηφικά πακέτα σε Εθνική, Πειραιώς, Alpha και Eurobank σε τιμές 4,29 €, 1,7 €, 0,44 € και 1,54 € αντίστοιχα. Οι αυξήσεις κεφαλαίου στο πλαίσιο της τρίτης ανακεφαλαιοποίησης έγιναν σε 0,02 €, 0,003 €, 0,04 € και 0,01 €.

Η ζημιά του κράτους υπολογίζεται μεταξύ 12 και 18 δισεκατομμυρίων ευρώ γιατί η ανακεφαλαιοποίηση έγινε στη χειρότερη δυνατή στιγμή (αμέσως μετά το δημοψήφισμα όπου η οικονομία ήταν νεκρή) και με τους χειρότερους όρους για τις τράπεζες.

Έχει σημασία να μάθουμε ποιος αποφάσισε τον αποκλεισμό από τη διαδικασία αύξησης μετοχικού κεφαλαίου του βασικού μετόχου, που ήταν το Δημόσιο, αλλά και των Ελλήνων μικροεπενδυτών. Στη διαδικασία συμμετείχαν μόνο ξένοι επενδυτές, κυρίως κερδοσκοπικά funds, που αγόρασαν τις τράπεζες δίνοντας «φιστίκια». Με αυτό τον τρόπο τα funds χωρίς κανέναν ανταγωνισμό μηδένισαν την αξία των μετοχών που κατείχαν οι παλαιοί μέτοχοι απαξιώνοντας την περιουσία των φορολογουμένων, που είχαν χρηματοδοτήσει τις προηγούμενες ανακεφαλαιοποιήσεις.

Οι ευθύνες της κυβέρνησης είναι τεράστιες. Πήρε τον Ιανουάριο του 2015 ένα πιστωτικό σύστημα πλήρως ανακεφαλαιοποιημένο, μάλιστα ορισμένες τράπεζες είχαν αρχίσει να πληρώνουν στο Δημόσιο κεφάλαια που είχαν λάβει στο παρελθόν, και μέσα σε 7 μήνες το χρεοκόπησε με το δημοψήφισμα, το bank run και τα capital controls.

Επί της διαδικασίας της τρίτης αύξησης κεφαλαίου η κυβέρνηση δέχθηκε τα πάντα από τους δανειστές και αντί να διασφαλίσει τα μερίδια του Δημοσίου τα παρέδωσε αντί ψιχίων στα κερδοσκοπικά funds. Αυτά πρέπει να διερευνηθούν και να δούμε ποιοι έβαλαν την υπογραφή τους σε αποφάσεις που ζημίωσαν το Δημόσιο και τους φορολογούμενους. Και αυτά είναι που φοβάται το Μαξίμου.

ΤΟ ΜΠΑΧΑΛΟ ΤΗΣ ΕΡΤ

Η ΕΡΤ επαναλειτούργησε αλλά πολύ γρήγορα διολίσθησε στο δρόμο του παρελθόντος της. Χωρίς πρόγραμμα, χωρίς λογοδοσία για το έργο της και με «φυτευτούς» που αντί για ενημέρωση κάνουν σκληρή προπαγάνδα, η δημόσια ραδιοτηλεόραση δείχνει χωρίς πυξίδα.

Εάν σε αυτά προσθέσουμε τις κόντρες του Τσακνή με την κυβέρνηση για τις αρμοδιότητες που θα έχει στο νέο διοικητικό συμβούλιο και τις ατυχείς επιλογές προσώπων για τη διοίκηση, τύπου Χάρρυ Κλυνν, που ανακλήθηκαν λόγω σάλου στα κοινωνικά δίκτυα, το μπάχαλο είναι τεράστιο για τα δεδομένα της ΕΡΤ.

Εάν η ΕΡΤ δεν αποκόψει τον ομφάλιο λώρο με το Μαξίμου και δεν αισθανθεί την ανάγκη να λογοδοτεί σε ετήσια βάση στην κοινωνία, που είναι και ο χρηματοδότης της, δεν θα υπάρξει καμία πρόοδος. Αντιθέτως, οι κωμικοτραγικές καταστάσεις θα είναι καθημερινότητα και η απαξίωση, όχι μόνο στην τηλεθέαση αλλά κυρίως στη συνείδηση των πολιτών, αμετάκλητη.

*O Πάνος Αμυράς είναι ο διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου