Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα 

Η διαπίστωση δεν επιδέχεται αμφισβήτηση μετά και τον καταιγισμό αποκαλύψεων που έρχονται στο φως. Μένει να ελεγχθεί αν με όσα ψηφίζει στη Βουλή δημιουργεί αφενός προϋποθέσεις ασυλίας, ώστε αποφάσεις, πράξεις, τακτικές της να μείνουν ατιμώρητες, και αφετέρου αν συγκροτεί κομματικές κοόρτεις για να ελέγχει ευαίσθητους τομείς όταν γκρεμιστεί από την εξουσία.

Δεν έγινε τίποτε κατά λάθος. Δεν υπήρξε καμία άγνοια. Ούτε αυταπάτη. Αλλωστε ο πρωθυπουργός εμφανίζει το ζαλισμένο εκλογικό αποτέλεσμα -Σεπτέμβρης 2015- ως συγχωροχάρτι των πολιτών για την επτάμηνη καταστροφή που επετεύχθη. Ολα όσα έγιναν κι όσα θα γίνουν υπακούουν στο σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ να κυριαρχήσει αυταρχικά κάτω από το μανδύα ενός αυταρχικού κοινοβουλευτισμού. Ξυπνήστε!

Τα τοξικά που επιχειρεί η κυβέρνηση -εξώπλασμα ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ- στην εκπαίδευση, στην Υγεία, στην οικονομία υπακούουν στο σχέδιο να εγκατασταθεί μόνιμα στο δίπολο εξουσίας. Επομένως, αυτό που συστηματικά προωθεί το Μαξίμου είναι σύστημα ελέγχου του κράτους, συγκροτώντας φίλιους θύλακες παντού.

Το νέο αφήγημα των στελεχών ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι «εμείς υποσχεθήκαμε οικονομική ισότητα προς τα κάτω και αυτό κάνουμε». Είναι τραγικό να πιστεύουν οι πολίτες ότι με οικονομία ρημαγμένη, εργατικό δυναμικό αμειβόμενο με μισθούς Βουλγαρίας, υπαλλήλους με μερική απασχόληση και συνταξιούχους πενόμενους η χώρα θα επανέλθει στην κανονικότητα.

Η κυβέρνηση σκάβει συνεχώς το πηγάδι όπου έριξε την οικονομία και εγκαθιστά διαχωριστικές γραμμές στην κοινωνία: η πάλη των τάξεων ως εφιάλτης. Εχετε ακούσει πώς μιλούν οι βουλευτές ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή και δημόσια; Πώς φτύνει τις λέξεις ο Πολάκης, η ντροπή της Κρήτης;

Ακριβώς την ίδια συμπεριφορά υιοθετούν και όσοι νομίζουν ότι θα αναδειχθούν μέσα από τις τάξεις των συριζαίων. Διά γυμνού οφθαλμού διακρίνεται η διαφορά ανάμεσα σε κανονικούς πολίτες και… συριζαίους. Αποτελούν ένα είδος οπισθοδρόμησης από μόνοι τους. Από την εξωτερική τους εμφάνιση -ως τρόφιμοι ορφανοτροφείου του ´60-, πριν καν ανοίξουν το στόμα τους, διαγιγνώσκεται η ιδεολογική τους θολούρα.

Συνωθούνται στα υπουργικά γραφεία για καμιά δουλειά τεμπελιάς, για κανέναν διορισμό ξεκούραστο. Επικαλούνται παππούδες που ξεθάβουν από τη Μακρόνησο, καταλήψεις σε πανεπιστήμια και λύκεια, ακτιβισμό στα Εξάρχεια, ύβρεις κατά των πολιτικών αντιπάλων πρωτάκουστες και έναν τσαμπουκά που γυρίζει την Ελλάδα στην εποχή των κουτσαβάκηδων.

Και τι δεν θα έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ να χωριστούμε στα δύο και να σκοτωνόμαστε στους δρόμους. Και τι δεν θα κάνει, όσο πηγαίνει προς την έξοδο, για να δημιουργήσει πνεύμα εμφυλιακό. Ξυπνήστε, είμαστε στο 2017. Οχι στο 1917…

Aπό την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου