Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος
Οι συστάσεις ήταν απαραίτητες για να κατανοήσουμε πως αυτό που συνέβη χθες στα πέριξ του νεοκλασικού της οδού Θρέντνιντλ (έδρα της «Γηραιάς Κυρίας») γίνεται μια φορά κάθε 50 χρόνια. Τόσο -και παραπάνω- είχε να απεργήσει το προσωπικό της Τράπεζας της Αγγλίας, ζητώντας αυξήσεις πάνω από το 1% που δίνει η κυβέρνηση στο Δημόσιο από το 2013.
Το Brexit ανέβασε τον πληθωρισμό στο 2,6% και το συνδικάτο Unite διαμαρτύρεται ότι με μέσο μισθό 1.650 λίρες το μήνα (γύρω στα 1.800 ευρώ) οι 3.600 τραπεζοϋπάλληλοι της «Γηραιάς Κυρίας» δεν μπορούν να θεωρηθούν προνομιούχοι, όπως οι τραπεζίτες με τις παχυλές αμοιβές και τα αστρονομικά μπόνους.
Δεκάδες εργαζόμενοι μαζί με τον σκιώδη υπουργό Οικονομικών των Εργατικών, Κόλιν ΜακΝτόνελ (κατά πολλούς αντίγραφο του Βαρουφάκη), ύψωσαν χθες πλακάτ έξω από τα κεντρικά της ΒοΕ, φορώντας μάσκες του (Καναδού) διοικητή της τράπεζας, Μαρκ Κάρνεϊ.
2014 και 2024, ομοιότητες και διαφορές
Οι υπόλοιποι κλάδοι του συνδικάτου Unite αντιμετώπισαν με ανάμικτα συναισθήματα την απεργία των τραπεζικών, τονίζοντας ότι ο πληθωρισμός πλήττει όλους τους Βρετανούς εργαζομένους, οι οποίοι δικαιούνται επίσης αυξήσεις.
Μολονότι η απεργία θα συνεχιστεί ως την Πέμπτη, η Τράπεζα της Αγγλίας ανακοίνωσε ότι έχει μεριμνήσει ώστε οι «βασικές της εργασίες να συνεχιστούν κανονικά». Κάποιες αποφάσεις άλλωστε δεν χρειάζονται τη συμμετοχή των εργαζομένων.
Την Πέμπτη π.χ. τα golden boys της Επιτροπής Νομισματικής Πολιτικής θα αποφασίσουν για την αύξηση ή μη των επιτοκίων, είτε οι εργαζόμενοι κουνάνε πλακάτ στην είσοδο είτε έχουν γυρίσει στα γραφεία τους.
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου