Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Το σχέδιο του Σόιμπλε -με το οποίο δεν διαφωνεί σε γενικές γραμμές ο Μακρόν και το οποίο εκφράζουν in extremis οι Γερμανοί φιλελεύθεροι- προβλέπει τη θεσμική και τη νομοτεχνική θωράκιση των ισχυρών οικονομιών και των τραπεζών τους από συστημικές κρίσεις όπως η ελληνική, αφού το νέο πλαίσιο θα προνοεί για τις χρεοκοπίες κρατών εντός ευρώ, το πιθανό πέρασμά τους από το «καθαρτήριο» ενός άλλου νομίσματος και την ενδεχόμενη επιστροφή τους στο μαντρί της «ενάρετης δημοσιονομικής διαχείρισης» – όποτε και όπως το αποφασίσει το ιερατείο.

Κορυφαίοι Γερμανοί τραπεζίτες και πολιτικοί παράγοντες ομολόγησαν χωρίς δυσκολία ότι το πρόγραμμα του 2010 δεν αποσκοπούσε στη σωτηρία της Ελλάδας -που δεν αντιμετώπιζε και κανένα τεράστιο πρόβλημα per se- αλλά είχε ως στόχο να σωθούν από τη χρεοκοπία οι γερμανικές και οι γαλλικές τράπεζες, που είχαν χορηγήσει ένα σκασμό φτηνά λεφτά στην Ελλάδα και τις άλλες οικονομίες του Νότου, για να αγοράζουν τα όπλα και τα προϊόντα τους. Οι αγορές θα τις ξετίναζαν αν δεν έσπρωχναν κάπου αλλού το μουντζούρη…

Ολοι έχουν πλέον καταλάβει πως η «μαύρη επταετία» των Μνημονίων δεν ανέταξε ούτε στο ελάχιστο την ελληνική οικονομία. Αντιθέτως, με την υπερφορολόγηση και το βούλιαγμα μισθών και συντάξεων κατέστρεψε όλο το παραγωγικό της δυναμικό (επιχειρήσεις, εργασία, ανθρώπινο κεφάλαιο), οσονούπω και τη δυνατότητά της να λειτουργεί στοιχειωδώς.

Κανείς δεν δίνει πια σημασία στις σκηνοθετημένες εξόδους στις αγορές, στις περίφημες «επενδύσεις που θα φέρουν ανάπτυξη», στα ψίχουλα του ΕΣΠΑ. Μακάρι η κυβέρνηση Μητσοτάκη να καταφέρει κάτι καλύτερο, αλλά φοβούμαστε ότι δεν θα το πετύχει. Το μαχαίρι και το πεπόνι της Ελλάδας το κρατούν πια εξ ολοκλήρου οι δανειστές κι από αυτούς εξαρτάται το μέλλον της χώρας – ή το αίμα της που θα πέσει στα κεφάλια τους.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής