Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης*

ΕΙΝΑΙ κατανοητό πως πάντοτε οι κυβερνώντες θέλουν να παρουσιάζουν ότι όλα βαίνουν καλώς. Ε, ναι, τι θα έλεγαν, ότι έχουν αποτύχει; Αλλά όλα έχουν και ένα όριο. Ακόμα και η εικονική πραγματικότητα του Μαξίμου. Δεν υπάρχουν και πολλοί λόγοι να χαμογελάσει κάποιος πολίτης σήμερα. Ο λογαριασμός που τους στέλνει ο Αλέξης Τσίπρας διαρκώς ανεβαίνει. Φούσκωσε το εκκαθαριστικό της εφορίας και θα το φουσκώσει κι άλλο με τη νέα μείωση του αφορολογήτου. Μείωσε τις συντάξεις και θα τις μειώσει κι άλλο μέσω της προσωπικής διαφοράς. Αύξησε τον ΦΠΑ και σχεδόν όλους τους υπόλοιπους έμμεσους φόρους. Αύξησε και τις εισφορές. Ο αριθμός κατασχέσεων για οφειλές στην εφορία σπάει ρεκόρ. Οι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα μειώνονται διαρκώς. Σίγουρα γλιτώσαμε τα χειρότερα, την έξοδο από το ευρώ. Κι αυτός είναι ένας λόγος για να χαμογελάει κάποιος. Αλλά την καταστροφή και τη χώρα στο χείλος του γκρεμού την έφερε ο ίδιος ο πρωθυπουργός, το 2015.

ΑΠΟ ΤΗΝ άλλη είναι αλήθεια πως η «οργή» των παρελθόντων μνημονιακών ετών, έτσι όπως την εννοούσε και την εννοεί ο πρωθυπουργός, έχει πλέον κατευναστεί. Γιατί αυτή την «οργή» τη φούντωνε ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας, υποσχόμενος πως λεφτά υπάρχουν, δεσμευόμενος ότι θα καταργήσει τα Μνημόνια και μαζί την κατάθλιψη που είχαν δημιουργήσει. Η «οργή» εκδηλωνόταν με απεργίες, διαδηλώσεις και οδομαχίες στο Σύνταγμα. Αυτή, λοιπόν, η «οργή» εξαφανίστηκε μαζί με τα ψέματα που εκστόμιζαν όλοι όσοι τότε βρίσκονταν στο πεζοδρόμιο και τώρα κάθονται στην καρέκλα του υπουργικού τους γραφείου.

ΤΗ ΘΕΣΗ της φωνασκούσας «οργής» έχει πάρει η βουβή οργή. Πολίτες που έχουν πληρώσει το μεγαλύτερο μέρος του λογαριασμού των Μνημονίων και θα συνεχίσουν να πληρώνουν για πολλά ακόμα χρόνια. Πολίτες οι οποίοι ούτε στις διαδηλώσεις κατέβαιναν ούτε πρόκειται να κατέβουν. Μετρούν κάθε μήνα τα λεφτά τους και διαπιστώνουν πως δεν μπορούν να βγάλουν πέρα τα έξοδά τους. Οι πολίτες αυτοί που αποτελούν την πλειοψηφία στην κοινωνία περιμένουν αγκομαχώντας να εκδηλώσουν τη βουβή οργή τους στις επόμενες κάλπες και μετά να… χαμογελάσουν. Τότε, θα αποδειχθεί πως η κοινωνία σταμάτησε να πιστεύει σε παραμύθια. Και τότε θα καταλάβει και ο πρωθυπουργός πως… χαμογελάει καλύτερα όποιος χαμογελάει τελευταίος.

* Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου