Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα 

Εκτός κι αν δηλώσει ότι έκανε εξαίρεση για τα «παιδιά» του Ρουβίκωνα, που πήγαν εκδρομή στη Βουλή!

Η πρώτη εκδρομή, θυμάστε, ήταν επί αειμνήστου προεδρίας Ζωής Κωνσταντοπούλου. Δεν θυμάμαι αν η κυρία Ζωή είχε βγει να υποδεχθεί στα προπύλαια τους Ρουβίκωνες, αλλά πάντως είχε καταχερίσει τη φρουρά της Βουλής, που έκανε την αποκοτιά να σκεφθεί να τους συλλάβει. Ελεος, δηλαδή!

Η κυρία Ζωή είχε αποφανθεί, εκ του περισσεύματος της νομικής της παιδείας, ότι είναι δικαίωμα των πολιτών να μπαίνουν στη Βουλή, να στήνουν πανό στα προπύλαιά της, να φωτογραφίζονται και ίσως να αφήνουν και το αποτύπωμά τους, βάφοντας καμιά κολόνα. Δεν χάθηκε ο κόσμος. Τι Βουλή, τι το καφενείον η ωραία Ελλάς…

Με δεδομένη την ατιμωρησία τους, οι Ρουβίκωνες -το να είσαι Ρουβίκωνας αποτελεί είδος επαγγέλματος, με ειδικό ωράριο, φυσικά- έκαναν γιούργα στη Βουλή για να διαμαρτυρηθούν για τη φυλάκιση της Ηριάννας. Είτε αυτό επιβάλλει το καθηκοντολόγιο του καλού Ρουβίκωνα είτε δεν κατανοούν ότι δεν βοηθούν την υπόθεση της υποψήφιας διδάκτορος, όπως ακριβώς έχει δηλώσει ο πατέρας της.

Αλλά επειδή οι Ρουβίκωνες και οι άλλοι σύντροφοι κατεβάζουν βιτρίνες στην Ερμού, υπό την προστασία των αστυνομικών, γιατί να μην εισβάλλουν και στη Βουλή, να την κάνουν «καλοκαιρινή»;

Ο τυπικά αρμόδιος της διαφύλαξης του κύρους του Κοινοβουλίου και της ασφάλειας των υποδομών του, Πρόεδρος Βούτσης, ποια αντίρρηση μπορεί να έχει για την επέλαση των Ρουβικώνων; Πόσο να αντέξει την υιική οργή ότι παρενόχλησε τα «παιδιά, τα παιδιά, τα φιλαράκια τα καλά;».

Μπορούσε όμως να συνεννοηθεί με τον Τόσκα, ώστε να μη γελοιοποιείται η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Προστασίας του πολίτη στα μάτια των αστυνομικών, που από όργανα της τάξεως κατάντησαν ταξιτζήδες με πελάτες τους Ρουβίκωνες!

Πότε άλλοτε συνελήφθησαν αναρχικοί και καθ’ οδόν προς τη ΓΑΔΑ ήρθε εντολή από το υπουργείο όχι μόνον να τους αφήσουν ελεύθερους, αλλά και να τους μεταφέρουν στην… πιάτσα, από όπου είχαν επιβιβαστεί, ήτοι στη Βουλή;

Το έμβλημα του Μαξίμου είναι ο διπρόσωπος Ιανός. Από τη μια του όψη, που κοιτάζει προς τα έξω, είναι ο υπάκουος δούλος των Μνημονίων και από την άλλη, που κοιτάζει προς τα μέσα, είναι ο κάθε Ρουβίκωνας.

Εμείς, στη μέση, παρακολουθούμε ως υπνωτισμένοι τη διπλοπροσωπία του να γίνεται καθεστώς…

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου