Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα
Τον τρομάζει η καθημερινότητα, στην οποία δεν ξεχωρίζει. Θέλει να συζητείται το όνομά του. Για καλό, για κακό, αδιάφορο. Θέλει να βλέπει τις φωτογραφίες του στα ΜΜΕ με σχόλια που το περιεχόμενό τους λίγο τον απασχολεί. Αρκεί να φαίνεται.
Φυσικά, τα ΜΜΕ, ηλεκτρονικά και έντυπα, θεωρώντας τον Γιάνη Βαρουφάκη ως… «περιπτωσάρα», όπως τον χαρακτήρισε υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ, τον χρησιμοποιούν για εμφανείς λόγους: Προσφέρεται για… κανιβαλισμό. Ως χαρακτηριστική περίπτωση νάρκισσου, «τρέφεται» από το ενδιαφέρον των άλλων. Και για να το προκαλέσει μπορεί να κάνει τα πάντα. Δεν αφήνει ευκαιρία που να μην προβεί σε προκλητική δήλωση για δευτερόλεπτα τηλεοπτικού χρόνου, για μονόστηλο στα έντυπα.
H Οξφόρδη και το σύνδρομο της Κίνας
Μπορεί να «εξομολογηθεί» οτιδήποτε, δήθεν με την άνεση του ανθρώπου ότι όλα αυτά είναι μικρά και ασήμαντα μπροστά στη μεγαλειώδη ευφυία του και στην ανυπέρβλητη γοητεία του. Ακόμη και αν η συγκέντρωση των κατά καιρούς δηλώσεών του για τη διαχείριση των οικονομικών της χώρας τον φέρει ενώπιον της… Δικαιοσύνης, το πάθος του να τρέφει το δημόσιο «εγώ» του είναι ακατανίκητο.
Αίφνης θυμήθηκε ότι στο σπίτι του Τσίπρα το 2014 -υποθέτω ότι θα ήταν τότε που τον τσάκωσε η Μπέτυ να ακκίζεται μπροστά στον καθρέφτη- είχε αναλύσει στους Δραγασάκη, Παππά, Τσίπρα τις θεωρίες του για το παράλληλο νόμισμα. Αλλωστε, όπως ο ίδιος δήλωσε πριν από λίγες μέρες, δίδασκε «το παράλληλο νόμισμα για ένα χρόνο στους φοιτητές του». Επομένως, επανέλαβε το μάθημα και στους τρεις αδαείς καμπαλέρος, που τόσο ενθουσιάστηκαν, ώστε του πρότειναν να αναλάβει το υπουργείο Οικονομικών. Πού πηγαίνατε, καημένοι καραμήτροι…
Είναι να τα ακούς και να κλαις με μαύρο δάκρυ. Να κλαις, σε ποια χέρια παραδόθηκε η διακυβέρνηση της χώρας από πολίτες αφελείς, επιπόλαιους, καιροσκόπους ή και πρόθυμους ιδεολόγους. Να κλαις για το πού κατάντησε η Ελλάδα: ένας Βαρουφάκης να χρησιμοποιεί το μέλλον της ως απόδειξη των θεωριών που δίδαξε, για ένα χρόνο, στο πανεπιστήμιο.
Μετά από αυτά, έρχομαι κι εγώ να πιστέψω στον καλό Θεό της Ελλάδος και, χωρίς να προσκυνώ τα κάστανα που πρέπει να βγάλει η επόμενη κυβέρνηση από τη φωτιά, λέω πως με τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, παρ’ όλα όσα πάθαμε, παρ’ όλα τα δισεκατομμύρια που θα τους πληρώνουμε, πάλι φτηνά την έχουμε βγάλει. Ως τώρα, βέβαια. Τρέμω στην ιδέα τι μπορεί να πάθει ΑΚΟΜΗ η χώρα…
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής