Γράφει η *Δέσποινα Κονταράκη

Επτά χρόνια, άλλωστε, στη θέση του δημάρχου Θεσσαλονίκης απέδειξε πως δεν άλλαξε τον ιδιαίτερο τρόπο σκέψης του, αδιαφορώντας ποιους δυσανασχετεί ή εκνευρίζει. Ο Γιάννης Μπουτάρης απάντησε στον τσαμπουκά με τσαμπουκά. «Νταηλίκι εσείς; Νταηλίκι κι εγώ», είπε και, παρόλο που η ανάθεση στους ιδιώτες δεν προχώρησε, η νίκη είναι όλη δική του. Και των Θεσσαλονικιών μαζί, αφού ο δήμαρχός τους, αυτή τη φορά, σε αυτό το συγκεκριμένο θέμα, τους έβγαλε ασπροπρόσωπους.

ΣΕ ΟΛΗ ΤΗ ΧΩΡΑ υπάρχουν 325 δήμαρχοι, αλλά ούτε ένας δεν παραδέχθηκε ανοιχτά αυτό που είπε ο Μπουτάρης. Και ας είναι πολλοί εκείνοι που συμφωνούν μαζί του. Εδώ που τα λέμε, αν εξαιρέσεις κάποιους άρχοντες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης που εκλέγονται με το ΚΚΕ και στηρίζουν τις αδιάλλακτες θέσεις του ΠΑΜΕ, οι υπόλοιποι συντάσσονται με το πλευρό της λογικής. Ωστόσο, ούτε οι υπουργοί ούτε οι δήμαρχοι τα βάζουν εύκολα με την παλαιοκομματική νοοτροπία που βλέπει τους συμβασιούχους ως αυριανούς ψηφοφόρους (τους). «Η αποκομιδή των απορριμμάτων είναι οι ψήφοι, η επεξεργασία είναι τα λεφτά. Στα λεφτά οι ιδιώτες μπήκαν ήδη, στις ψήφους όμως επαναλαμβάνεται η παλιά ιστορία των διορισμών απ’ το παράθυρο», μας λέει άνθρωπος που γνωρίζει απέξω κι ανακατωτά πώς λειτουργεί η βιομηχανία της διαχείρισης απορριμμάτων. Με εμπόριο ελπίδας και επαναστατική γυμναστική.

ΑΝ ΘΕΛΟΥΜΕ, λοιπόν, να εστιάσουμε περισσότερο στην επισήμανση του έμπειρου συνομιλητή μας, θα πρέπει να επισημάνουμε μερικές απλές αλήθειες που ούτε ο Πάνος Σκουρλέτης παραδέχεται ούτε η ηγεσία των συνδικαλιστών που θεωρεί θανάσιμο κίνδυνο την είσοδο ιδιωτών στην καθαριότητα:

● Αλήθεια πρώτη: Από το 2010 υπάρχει νομοθετική πρόβλεψη που επιτρέπει στους δήμους να παραχωρούν την αποκομιδή και τη διαχείριση των σκουπιδιών σε ιδιωτικές εταιρίες, υπό συγκεκριμένους κανόνες και όρους.

● Αλήθεια δεύτερη: Υπάρχουν δήμοι που έχουν κάνει χρήση αυτού του δικαιώματος, όπως ο Δήμος Ρόδου και κάποιοι άλλοι σε νησιωτικές περιοχές.

● Αλήθεια τρίτη και μεγαλύτερη: Το μεγάλο κομμάτι της πίτας βρίσκεται στην επεξεργασία, όπου εκεί οι Συμπράξεις Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα προχωρούν και ολοκληρώνονται με τις υπογραφές της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. Οπως η σύμβαση ΣΔΙΤ για μονάδα επεξεργασίας απορριμμάτων στις Σέρρες αλλά και αλλού.

ΤΩΡΑ, ΓΙΑ να βάλουμε τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση, ο κυρ Γιάννης δεν ήθελε ούτε να απολύσει κανέναν ούτε να φέρει τα πάνω-κάτω στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Να προστατέψει τους δημότες του από τους κινδύνους που απειλούσαν την υγεία τους ήθελε, όπως και την εικόνα της πόλης στους χιλιάδες τουρίστες της. Ηθελε και κάτι παραπάνω: Να διασφαλίσει το δικαίωμά του στην αντίδραση απέναντι σε μια εκβιαστική πραγματικότητα που επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο με το ίδιο μοτίβο. Το έκανε μπεσαλίδικα. Το είπε στους απεργούς, το είπε στους δημότες, στο Δημοτικό Συμβούλιο, στα Μέσα. Δεν είπε άλλα πίσω από τις κλειστές πόρτες. Αλλωστε, σε ανύποπτο χρόνο είχε προειδοποιήσει: «Ακούω μπινελίκια. Αλλά, αν δεν πεις την αλήθεια, δεν αλλάζουν νοοτροπίες. Πρέπει να τους τρίψεις την αλήθεια στη μούρη».

ΚΑΙ ΕΔΩ επιστρέφουμε στην αρχή: Αυτός είναι ο χαρακτήρας του Γιάννη Μπουτάρη, είτε μας αρέσει είτε όχι. Με το σκουλαρίκι του, τα τατουάζ του, με την παραδοχή των αδυναμιών και των παθών του και με την υπερβολή των αντιδράσεών του. Ιστορικές είναι οι διαμάχες του με τον Ανθιμο και γνωστές οι απόψεις του για τη δημιουργία αποτεφρωτηρίου και ισλαμικού τεμένους, για τα δικαιώματα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας και για το ότι αρνείται να σβήσει κλήσεις. Γνωστό και ότι λέει «Ναι» ακόμα και σε γυμνή φωτογράφηση αν είναι για την ευαισθητοποίηση για το AIDS, ακόμα και ότι μπορεί να γίνει άριστος προβοκάτορας του εαυτού του χωρίς λόγο. Επειδή έτσι πιστεύει.

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής