Γράφει ο Γιώργος Κύρτσος*

Τα κόμματα που ήρθαν στην εξουσία τον Ιανουάριο του 2015 υποσχόμενα τον άμεσο τερματισμό της λιτότητας και των Μνημονίων κατάφεραν να μας εγκλωβίσουν σε μνημονιακά μέτρα, τα οποία θα διαρκέσουν τουλάχιστον μέχρι το 2020, οπότε θα μειωθεί το αφορολόγητο όριο για το ετήσιο εισόδημα. Το ερώτημα είναι γιατί πληρώνουμε τόσο ακριβά το λογαριασμό της κρίσης με τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝ.ΕΛ.

Χωρίς τράπεζες

Το ριζοσπαστικό πείραμα Τσίπρα-Βαρουφάκη, που εξελίχθηκε στη διάρκεια του πρώτου εξαμήνου του 2015, είχε φοβερές συνέπειες για την οικονομία και μετέτρεψε την αναπτυξιακή διετία 2015-2016 σε διετία ύφεσης και στασιμότητας.

Το χειρότερο που συνέβη εξαιτίας των επιλογών του κ. Τσίπρα και του κ. Βαρουφάκη είναι η υπονόμευση του τραπεζικού συστήματος, η οποία δεσμεύει ακόμη τις εξελίξεις. Οι Ελληνες φορολογούμενοι έχασαν γύρω στα 40 δισ. ευρώ – τα οποία έχουν χρεωθεί και είναι υποχρεωμένοι να πληρώσουν- που αναλογούν στα χρήματα των προηγούμενων ανακεφαλαιοποιήσεων. Τα χρήματα αυτά εξαερώθηκαν με την τραπεζική κρίση του 2015 που προκάλεσαν ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝ.ΕΛ. Αποσύρθηκαν επίσης καταθέσεις ύψους 40 δισ. ευρώ, οι οποίες, σε αντίθεση με την κρίση του 2012, δεν επέτρεψαν στις τράπεζες. Εφυγαν άλλα 4 δισ. ευρώ στη διάρκεια των πρώτων μηνών του 2017 εξαιτίας της μεγάλης καθυστέρησης στο κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης, ενώ η κατάσταση άρχισε να ομαλοποιείται από τον Μάιο, οπότε έγινε φανερό σε όλους ότι είχε ανοίξει ο δρόμος για το κλείσιμο της αξιολόγησης και οι καταθέσεις αυξήθηκαν, σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις, κατά 450 εκατ. ευρώ.

Χωρίς ισχυρό τραπεζικό σύστημα δεν είναι δυνατή η χρηματοδότηση του ιδιωτικού τομέα της οικονομίας και γίνεται πιο δύσκολη η επιστροφή στη σταθερή και δυναμική ανάπτυξη. Σαν να μην έφτανε αυτό, οι τράπεζες είναι υποχρεωμένες να διεκδικήσουν τη βελτίωση της θέσης τους με την επιθετική διαχείριση των «κόκκινων» δανείων, τα οποία ξεπερνούν το 45% του συνόλου και είναι πάνω από 60% σε ό,τι αφορά τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Η διαχείριση των «κόκκινων» δανείων περνάει υποχρεωτικά από μαζικούς πλειστηριασμούς ακινήτων, που, αν αφαιρέσουμε τους λεγόμενους στρατηγικούς κακοπληρωτές – αυτούς που πήραν δάνεια και δεν τα αποπληρώνουν ενώ έχουν τα οικονομικά μέσα- θα έχουν τεράστιο κοινωνικό κόστος.

Σκόπιμη καθυστέρηση

Ενας άλλος λόγος για τον οποίο το κόστος της διαχείρισης της κρίσης ανεβαίνει συνεχώς με την κυβέρνηση Τσίπρα είναι η σκόπιμη καθυστέρηση στην εφαρμογή των συμφωνηθέντων. Σε γενικές γραμμές, η κυβέρνηση αυτή υπογράφει σχεδόν τα πάντα αλλά καθυστερεί σε ό,τι αφορά την εφαρμογή. Προσπαθεί συνεχώς να διαχειριστεί τις εσωτερικές αντιθέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, να ελέγξει το πολιτικό κόστος και να ενισχύσει τον έλεγχό της στο υπό διαμόρφωση κομματικό κράτος.

Τα αποτελέσματα αυτής της τακτικής είναι απογοητευτικά για τους περισσότερους πολίτες. Η κυβέρνηση Τσίπρα υπέγραψε τον Ιούλιο του 2015 ένα εμπροσθοβαρές, υποτίθεται, Μνημόνιο, η εφαρμογή του οποίου θα έληγε τον Αύγουστο του 2018. Σύμφωνα με τον αρχικό σχεδιασμό, θα αντιμετωπίζαμε τις δυσκολίες στο ξεκίνημα του Μνημονίου -γι’ αυτό χαρακτηρίστηκε εμπροσθοβαρές- και στη συνέχεια τα πράγματα θα πήγαιναν καλύτερα. Από καθυστέρηση σε καθυστέρηση καταλήξαμε να υπογράψει η κυβέρνηση τη νέα μείωση των παλαιών κύριων συντάξεων και των επικουρικών από 1ης Ιανουαρίου 2019 και τη μείωση του αφορολόγητου ορίου για το ετήσιο εισόδημα από 1ης Ιανουαρίου του 2020. Αυτό σημαίνει ότι τα μνημονιακά μέτρα συνεχίζονται μετά την επίσημη λήξη του Μνημονίου κι έτσι μεγαλώνει η πίεση που ασκείται σε εκατομμύρια συμπολίτες μας.

Ο λάθος συνδυασμός

Η εφαρμογή του Μνημονίου έχει γίνει πιο σκληρή επί ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝ.ΕΛ. -κάτι που καταγράφεται σε όλες τις σχετικές δημοσκοπήσεις όπου «το Μνημόνιο Τσίπρα» θεωρείται το χειρότερο απ’ όλα- επειδή η κυβερνητική πολιτική στηρίζεται σε αλληλοσυγκρουόμενες επιλογές.

Πρώτον, η κυβέρνηση δέχτηκε την αυστηροποίηση της δημοσιονομικής πολιτικής και της σχετικής λιτότητας εφόσον προσυπέγραψε πρωτογενή δημοσιονομικά πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ για μια πενταετία, από το 2018 μέχρι και το 2022. Αυτό σημαίνει ότι το Δημόσιο θα στερηθεί τα αναγκαία χρήματα για βασικές λειτουργίες του, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά το ολοένα προβληματικότερο κράτος πρόνοιας.

Δεύτερον, η διαχείριση του δημόσιου χρήματος και του δημόσιου συμφέροντος από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝ.ΕΛ. είναι ιδιαίτερα χαλαρή γιατί πρέπει να εξυπηρετηθούν πρώτα οι κομματικοί μηχανισμοί, η στρατιά των ημετέρων και τα συμφέροντα, ενώ υπάρχει και ιδεολογική αντίρρηση στη σωστή οργάνωση της δημόσιας διοίκησης, την αξιολόγηση και την αξιοκρατία. Ο συνδυασμός σκληρών δημοσιονομικών στόχων και σκόπιμα χαλαρής διαχείρισης στους τομείς που ενδιαφέρουν την κυβέρνηση ανεβάζει κι άλλο τον λογαριασμό της κρίσης για τους περισσότερους πολίτες. Η κυβέρνηση αδυνατεί να διαχειριστεί ζητήματα όπως είναι η αποκομιδή των απορριμμάτων και δεν μπορεί να εκπληρώσει βασικές υποχρεώσεις της όπως είναι η καταβολή 3 δισ. ευρώ στην τεράστια αγορά των νέων συνταξιούχων που περιμένουν να πάρουν την κύρια σύνταξη, την επικουρική σύνταξη, το εφάπαξ.

Προβληματικό υλικό

Το κόστος της διαχείρισης της κρίσης ανεβαίνει συνεχώς, με ευθύνη της κυβέρνησης, για τους περισσότερους πολίτες εξαιτίας του εξαιρετικά προβληματικού πολιτικού προσωπικού στο οποίο στηρίζεται η κυβερνητική πλειοψηφία.

Αποδεικνύεται σχεδόν καθημερινά ότι το «νέο» που πρόσφερε ο κ. Τσίπρας στην πολιτική ζωή αποτελείται από τα χειρότερα υλικά του παλιού. Χαρακτηριστική η περίπτωση του προέδρου των ΑΝ.ΕΛ., κ. Καμμένου, ο οποίος εκφράζει τη λαϊκιστική και παρακρατική πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας από την οποία κατάφερε να απαλλαγεί το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης πληρώνοντας βέβαια τον πολιτικό λογαριασμό. Οι μεθοδεύσεις του κ. Καμμένου στην προσπάθεια της κυβέρνησης να δημιουργήσει τη λεγόμενη νέα διαπλοκή και οι παρακρατικού τύπου συναλλαγές του με ισοβίτη που έχει καταδικαστεί για εμπόριο ναρκωτικών αναδεικνύουν τη χαμηλή ποιότητα του πολιτικού υλικού στο οποίο στηρίζεται η κυβέρνηση Τσίπρα.

Ανάλογα φαινόμενα παρατηρούνται μεταξύ των κυβερνητικών στελεχών που προέρχονται από τη λαϊκιστική πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ. Κάνουν παρεμβάσεις στα τηλεοπτικά παράθυρα κατά του φαύλου και διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος στο οποίο είχαν πρωταγωνιστικό ρόλο ιδιαίτερα σε ό,τι αφορούσε τη νομή της εξουσίας. Εχουμε φτάσει στο σημείο πρωτοπαλίκαρα και στενοί συνεργάτες του Ακη Τσοχατζόπουλου να δίνουν μαθήματα ηθικής για λογαριασμό της κυβέρνησης Τσίπρα.

Στους λαϊκιστές και τους τυχοδιώκτες που πρωταγωνιστούν στην κυβέρνηση Τσίπρα και προέρχονται απ’ το χειρότερο τμήμα της παλιάς Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ προστίθενται οι ιδιοτελείς πολιτικοί υποκριτές και οι καφενόβιοι που κυριαρχούν στον κομματικό μηχανισμό του ΣΥΡΙΖΑ για να ρίξουν ακόμη πιο χαμηλά το επίπεδο διαχείρισης της κρίσης και να ανεβάσουν ακόμη πιο ψηλά τον οικονομικό και κοινωνικό λογαριασμό για τους περισσότερους συμπολίτες μας οι οποίοι είναι συνεπείς στις υποχρεώσεις τους και δεν συμμετέχουν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο στο διαχειριστικό «πάρτι» της εξουσίας.

*Ο Γιώργος Κύρτσος είναι Ευρωβουλευτής

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής