Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος
Επίσημοι φορείς αναγνωρίζουν ότι οι καραβιές ανθρώπων κινούνται εν πολλοίς ανεξέλεγκτα στην ιταλική επικράτεια, αφού μόνο 1 στους 3 παραμένει στα hotspots.
Οι «τρελές» αφίξεις αποτελούν μια ακόμη απόδειξη της τραγικής αποτυχίας της ευρωπαϊκής και ιταλικής πολιτικής στη Λιβύη. Oταν ο Σαρκοζί λυσσομανούσε να ανατρέψει τον Καντάφι το 2012 -και οι Aμερικανοί με τους συμμάχους τους τον σιγοντάριζαν για να διώξουν τις ρωσικές και τις κινεζικές επιχειρήσεις από τη Λιβύη- δεν είχαν τη στοιχειώδη ευφυΐα να προβλέψουν ότι το βορειοαφρικανικό κράτος θα διαλυθεί.
Στις αρχές Φεβρουαρίου η Ε.Ε. με μπροστάρη την ιταλική κυβέρνηση υπέγραψε στη Μάλτα συμφωνία με τη λιβυκή ακτοφυλακή για την ανακοπή των παράνομων μεταναστευτικών ροών. Πολιτική προτεραιότητα τόσο στη Ρώμη όσο και στις Βρυξέλλες ήταν -και παραμένει- η ανακοπή του λαϊκιστικού ρεύματος στην Ιταλία, που εκφράζεται από τη Λέγκα του Βορρά και τα Πέντε Αστέρια του Γκρίλο. Οι «Ιταλο-ευρωπαίοι» έκαναν απλώς μια τρύπα στο νερό, καθώς η κυβέρνηση-μαριονέτα της Τρίπολης διαθέτει ελάχιστη εξουσία στη χώρα.
Σύγχυση ταυτοτήτων, απώλεια ισορροπίας
Ετσι, η Κεντρική Μεσόγειος μετατράπηκε σε «κόκκινη ζώνη» για τα ιταλικό Ναυτικό, τους μετανάστες και τους ψαράδες. Μιλάμε ουσιαστικά για ένα θαλάσσιο δίαυλο εκτός ελέγχου, όπου πλέουν σκάφη του ιταλικού πολεμικού Ναυτικού, καράβια των ΜΚΟ (που κατηγορούνται συχνά για συνεργασία με τους διακινητές) και σκάφη της λιβυκής ακτοφυλακής, που ενίοτε ανοίγουν πυρ κατά ιταλικών πλοίων!
Η τελευταία καταγγελία εις βάρος ΜΚΟ (η οποία δεν κατονομάστηκε) προήλθε από τη λιβυκή ακτοφυλακή στις 10 Ιουνίου, όταν ένα φουσκωτό με 130 επιβαίνοντες ναυάγησε κοντά στις ακτές. Σώθηκαν μόνο 24 και οι υπόλοιποι πνίγηκαν. Οι Λίβυοι που συμμετείχαν στην επιχείρηση ορκίζονται ότι υπέκλεψαν ασύρματες συνομιλίες των δουλεμπόρων με ΜΚΟ, οι οποίες περίμεναν τους μετανάστες στην Ιταλία! Λίγες μέρες νωρίτερα, στις 24 Μαΐου, σημειώθηκε ανταλλαγή πυρών ανάμεσα στην ιταλική και τη λιβυκή ακτοφυλακή σε διεθνή ύδατα, 13 μίλια από τις λιβυκές ακτές. Κυριολεκτικά ένα χάος, μια Συρία σε θαλάσσια έκδοση.
Το κακό είναι ότι, αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, υπάρχει κίνδυνος τα μεταναστευτικά ρεύματα να κατευθυνθούν ανατολικότερα, προς την Ελλάδα.
Πρέπει να πούμε ότι οι περισσότεροι πρόσφυγες των λιβυκών ακτών προέρχονται από κράτη της Υποσαχάριας Αφρικής. Γι’ αυτό εκτός από τη Συμφωνία της Μάλτας η Ε.Ε. προσπάθησε να τα βρει με τις… φυλές της Νότιας Λιβύης, μήπως και ελέγξουν τα σύνορά τους. Θα γίνονταν όλα αυτά αν άφηναν τον Καντάφι στην ησυχία του; Ακόμη και ο ίδιος είχε προφητεύσει τις εξελίξεις αν τον έβγαζαν από τη μέση.
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής