Γράφει η *Δέσποινα Κονταράκη

Πέρα από το ανεκδοτολογικό του πράγματος, στην εποχή της υψηλής τεχνολογίας, πολλά αντικείμενα αποκτούν τη δική τους ευφυία. Το ελληνικό πρόβλημα είναι πως ακόμα δεν έχουμε αξιοποιήσει αυτά τα οφέλη σε συλλογικό επίπεδο. Και το καταλαβαίνουμε μόνο όταν κάποιος κάνει την υπέρβαση. Οπως ο Δήμος Τρικκαίων, ο οποίος χθες εγκαινίασε τις Στάσεις Δροσιάς. Πρόκειται για μια κατασκευή η οποία εγκαταστάθηκε στη στάση λεωφορείου έξω από το δημαρχείο και η οποία με το πάτημα ενός κουμπιού πετά δροσοσταλίδες και αμέσως αλλάζει τη θερμοκρασία στο συγκεκριμένο σημείο. Πρόκειται για μία ακόμα στάση στο μαραθώνιο καινοτομίας που τρέχει ο συγκεκριμένος δήμος.

Στα Τρίκαλα οι πολίτες μπορούν να έχουν ασύρματη πρόσβαση σε υπηρεσίες του δήμου και στο Διαδίκτυο, σύστημα Εξυπνης Στάθμευσης, σύστημα παρακολούθησης περιβαλλοντικών συνθηκών αλλά και παρακολούθησης της λειτουργίας των φωτεινών σηματοδοτών της πόλης κ.ά. Παράλληλα, η Αναπτυξιακή Εταιρεία Δυτικής Θεσσαλίας περιμένει να δημοσιευτεί η πρόσκληση για το ανάλογο ΕΣΠΑ προκειμένου να υποβάλει πρόταση για μια Μονάδα Επεξεργασίας Απορριμμάτων η οποία θα διαχωρίζει το ανακυκλώσιμο υλικό, θα μετατρέπει σε βιοαέριο τα οργανικά απόβλητα της κουζίνας και θα μοιράζει το στερεό υπόλειμμα σε κομπόστ στους πολίτες!

Το ενδιαφέρον είναι ότι ο δήμαρχος Τρικκαίων Δημήτρης Παπαστεργίου αρνείται να κολλήσει στον τίτλο του έξυπνου δήμου και προτιμά τον σύγχρονο δήμο. Ο πρώτος, λέει, απολαμβάνει μόνο ό,τι του προσφέρει η τεχνολογία. Ο δεύτερος, όμως, μπορεί να κάνει τα πάντα. Οπως να προσφέρει… ντιλίβερι πιστοποιητικών. Ενα μηχανάκι με το οποίο οι Τρικαλινοί που δεν μπορούν να μετακινηθούν θα λαμβάνουν στο σπίτι τους τα έγγραφα που χρειάζονται!

Το διά ταύτα είναι ότι όποιος θέλει να δημιουργήσει μπορεί να το κάνει ακόμα και με τις δυσκολίες που έχει αυτή η χώρα. Αρκεί βεβαίως να μην υπάρχουν ιδεοληψίες για τους κακούς ιδιώτες ή θεωρίες συνωμοσίας για τα «μηχανήματα του διαβόλου». Η Τοπική Αυτοδιοίκηση είδε τις τελευταίες μέρες την εικόνα της να γίνεται… σκουπίδι. Κρίμα, γιατί έχει τεράστιες δυνατότητες που αφήνει αναξιοποίητες. Οι μικροί πρωθυπουργοί, ακόμα και χωρίς πολλά χρήματα ή εργαζόμενους, έχουν μεγαλύτερη ευελιξία από έναν περιφερειάρχη ή έναν υπουργό. Το θέμα είναι να βρουν τον τρόπο που ταιριάζει στον καθένα και να εκμεταλλευτούν και το τελευταίο ευρώ από τα κοινοτικά κονδύλια που προσφέρονται. Αλλωστε μερικές φορές το μόνο που χρειάζεται είναι ένα μηχανάκι…

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου