Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Επαφίεται στο δανεισμό των τεσσάρων ιδρυτικών Ενώσεών του, προκειμένου να καλύψει τις ανάγκες του επόμενου διμήνου, αποδεικνύοντας την ενοχική άρνηση της κυβέρνησης Τσίπρα-Καμμένου να διαχειριστεί πρακτικά και έγκαιρα τις επιπτώσεις των μνημονίων της. Οι 70.000 νεοπροσληφθέντες των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. στο Δημόσιο εξασφαλίζουν περισσότερους ψήφους από ανυπότακτους δημοσιογράφους, που τώρα βρίσκονται στο έλεος μιας εχθρικής κυβέρνησης.

Το αγωνιώδες ερώτημα «μετά τι γίνεται;» επικρέμαται ως δαμόκλειος σπάθη πάνω από τους δημοσιογράφους που με συνέπεια κατέβαλλαν -και καταβάλλουν- τις εισφορές τους για την περίθαλψή τους, για τις συντάξεις τους. Πώς έφτασε ο ΕΔΟΕΑΠ στην αδυναμία εκπλήρωσης των υποχρεώσεών του; Οι λόγοι πολλοί: Τον κατέκλεψαν. Τον κατασπατάλησαν. Τον «κούρεψαν». Και το κυριότερο: Ο ευαίσθητος κομμουνιστής Κατρούγκαλος, υπακούοντας στους θεσμούς, αφαίρεσε το βασικό πόρο χρηματοδότησης του ΕΔΟΕΑΠ, το Αγγελιόσημο, αφήνοντας έναν οργανισμό υποχρεωτικής ασφάλισης, με περίπου 18.000 ασφαλισμένους, ουσιαστικά χωρίς έσοδα.

Είναι τραγικό, ένα ταμείο-πρότυπο που προσφέρει αξιοπρεπή πρωτοβάθμια περίθαλψη σε δικές του εγκαταστάσεις να καταρρέει. Δεν θέλω να πάρω στα σοβαρά τα σενάρια συνωμοσίας ότι με αυτό τον τρόπο «τελειώνει» η κυβέρνηση τους δημοσιογράφους, ελπίζοντας να θυμάται η Κουμουνδούρου τις διαβεβαιώσεις της προς τα μέλη του Δ.Σ., που ανήκουν στο χώρο της, ότι «δεν υπάρχει πρόβλημα επειδή έχει έτοιμη λύση». Τόσο έτοιμη όσο η κατάλυση των Μνημονίων, η κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, η απομείωση του χρέους που κατέληξε και σε χρέος αυξημένο και σε τέταρτο Μνημόνιο και χωρίς χρήματα…

Εμείς, που δεν είμαστε συνδικαλιστές και παρακολουθούμε όσα γίνονται από ανακοινώσεις των οργάνων της Ενωσης και από τον πόλεμο ανακοινώσεων που διεξάγεται, εν όψει των επικείμενων εκλογών, θλιβόμαστε τα μάλα. Πώς έγινε κι ένα πνευματικό σωματείο, που αξιώθηκε να έχει μέλη του όλη τη διανόηση του 20ού αιώνα, με μακρά παράδοση υπεράσπισης των δικαιωμάτων των πολιτών, να μην μπορεί να υπερασπιστεί τα δικαιώματα των μελών του;

Πιστεύω ότι η μεγαλύτερη ζημία προκλήθηκε από τον άκρατο και ακραίο κομματισμό που εμφιλοχώρησε, ιδίως, στις διοικήσεις του. Αντί να σταθεί απέναντι στις καταστροφικές επιλογές της όποιας κυβέρνησης, η κομματική ταυτότητα δεν επέτρεπε σθεναρά αντίσταση. Αλλά στο… μιλητό, «μας το υποσχέθηκε ο Νίκος ο Παππάς, το πήρε επάνω του ο Κατρούγκαλος», φτάσαμε στη βραδινή πανταχούσα της Τετάρτης. Ηρθε η δική μας σειρά να πέσουμε από τα σύννεφα, που εμείς ετοιμάζουμε για όλους τους άλλους. Η αλήθεια είναι ότι το κλειστό κύκλωμα διοίκησης της Ενωσης απομάκρυνε τους μετριοπαθείς, μεταβάλλοντας, τους περισσότερους από μας, σε απλούς θεατές των δυσάρεστων εξελίξεων.

Οσες φορές ρωτούσα γιατί έπρεπε στις εκλογές της Ενωσης Συντακτών να κατεβαίνουν τέσσερα και πέντε ψηφοδέλτια παρατάξεων αντί ένα και από εκεί να επιλέγει ο καθένας τον ικανότερο, η απάντηση ήταν γιατί οι παρατάξεις έχουν κομματική δύναμη και γιατί έτσι υποστηρίζονται τα καλώς εννοούμενα συμφέροντά μας. Αλλά το δόγμα των «καλώς εννοούμενων» σήμαινε πως αν η κυβέρνηση ήταν ΣΥΡΙΖΑ, τότε η Ενωση με πλειοψηφία προεδρείου ΣΥΡΙΖΑ θα είχε περισσότερες κυβερνητικές προσβάσεις. Φευ της αφελείας…

Φτάσαμε στις αποφράδες μέρες που στο Ταμείο της Ενωσης ποντικός να πέσει, θα σπάσει τη μύτη του. Ο γνωστός Κατρούγκαλος, ως υπουργός Εργασίας, όχι μόνο… πραμύθιασε τους συντρόφους του συνδικαλιστές της Ενωσης, με τα συνήθη ψέματα ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και τους παρέδωσε στο πουλέν του, την Αχτσίογλου, που μας αποτελείωσε!
«Δειλοί, μοιραίοι και άβουλοι αντάμα, προσμένουμε ίσως κάποιο θάμα…», γράφει ο δημοσιογράφος Βάρναλης, συμβουλεύοντάς μας πως, όταν υπάρχει θέληση, πίστη στα ιδανικά και τις αξίες, όταν είμαστε όλοι μαζί και όχι χώρια… τότε μόνο μπορούμε να προσδοκούμε ένα θαύμα… Δεν είναι αργά…

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής