Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Μακάρι να ήταν σενάριο πολιτικής φαντασίας. Στην πραγματικότητα είναι καραμπινάτη απόδειξη ότι η Ευρώπη της κρίσης μοιάζει ολοένα περισσότερο στην Ελλάδα, την Τουρκία και την Ιταλία του ’60 και του ’70 , με τα αλλεπάλληλα προνουντσιαμέντα, την κοινωνική αστάθεια και τα σχέδια «Περικλής» και «Προμηθέας».

Τo NObs υπογραμμίζει ότι το σχέδιο «Προστασίας της Δημοκρατίας» ήταν εις γνώσιν στενού κύκλου υπουργών (σ.σ. οπωσδήποτε και του προέδρου Ολάντ) των αρχηγών των επιτελείων και των υπηρεσιών ασφαλείας.

«Η φιλοσοφία του ήταν να διασφαλίσει την κοινωνική γαλήνη χωρίς να παραβιάσει το Σύνταγμα, αν ξεσπούσε ακραία βία από ακροαριστερούς διαδηλωτές και η χώρα κυλούσε στο χάος», δήλωσε ανώτατη πηγή. Σε περίπτωση νίκης της Λεπέν θα συγκαλούνταν προληπτικά η Βουλή την Τετάρτη 10 Μαΐου και θα την υποχρέωνε να «συμβιώσει» ως τις βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου με τον υπηρεσιακό πρωθυπουργό, Μπερνάρ Καζνέβ, απαγορεύοντάς της να ορίσει δική της κυβέρνηση, όπως ο Μακρόν!

Το ενδιαφέρον είναι πως το σχέδιο «Προστασίας της Δημοκρατίας» θα εφαρμοζόταν ακόμη και χωρίς τις «ακραίες ταραχές», που προέβλεπαν οι αρμόδιοι. Η Γαλλία θα τίθετο σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, με τη Βουλή να κυβερνά «δικτατορικά», έχοντας μοναδική προτεραιότητα την «ασφάλεια του κράτους». Αραγε αν περνούσε ο Μελανσόν (το αριστερό άκρο) μαζί με τη Λεπέν στον δεύτερο γύρο -που δεν ήταν απίθανο- τι θα έκαναν οι «φρουροί της δημοκρατίας»; Θα ματαίωναν την εκλογή προέδρου για να σώσουν τον γαλλικό λαό από… τον εαυτό του;

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου