Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα
Αλλά ποια «Νέα Δημοκρατία» είναι αυτή που θέλει να πέσει ως ώριμο φρούτο ο Τσίπρας, διότι δήθεν έτσι υπαγορεύει το εθνικό συμφέρον; Είναι αυτή που έχει στο πίσω μέρος του μυαλού της να χαρίσει κι άλλο χρόνο στον Τσίπρα, ώστε όταν παραλάβει ο Μητσοτάκης να μην έχει πού την κεφαλήν κλίναι και το φάντασμα της δραχμής να τον υποδέχεται απειλητικό στην πόρτα του Μαξίμου;
Τι πρέπει δηλαδή να κάνει η Νέα Δημοκρατία σήμερα; Να μην καταγγέλλει την κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου ότι εξαπατά το λαό κατά το χυδαιότερο τρόπο που έχει ποτέ κυβέρνηση εξαπατήσει τους Ελληνες από ιδρύσεως του ελληνικού κράτους; Ωχριά ο Δεληγιάννης, εξαφανίζεται ο Κωλέττης.
Κλιμάκωση χωρίς κέρδος
Η δική μου απορία είναι: Αυτοί οι «κύκλοι» πού ήταν όταν ο Τσίπρας, Δεκέμβρη 2014, χρησιμοποιώντας τον μιας χρήσεως Εφιάλτη, άνοιξε διάπλατα την κερκόπορτα των εκλογών με αφορμή την προεδρική εκλογή;
Γιατί οι δήθεν ηρακλειδείς της πολιτικής ορθότητας δεν βγήκαν τότε να καταγγείλουν το παιχνίδι του ΣΥΡΙΖΑ και να πουν στους Ελληνες ότι ήταν προς το συμφέρον τους η κυβέρνηση Σαμαρά- Βενιζέλου να εξαντλήσει την τετραετία, ως τον Μάιο 2016, να ολοκληρώσει το έργο της και τότε να κριθεί; Οπως επιτάσσει το Σύνταγμα, το οποίο αλά καρτ τώρα επικαλούνται.
Γιατί δεν κατέβηκαν στον κόσμο να του εξηγήσουν ότι η κυβέρνηση εθνικής συνεργασίας Νέας Δημοκρατίας-ΠΑΣΟΚ έπρεπε να συνεχίσει την πορεία της, ώστε να βγει η χώρα από το Μνημόνιο, να γίνουν οι προγραμματισμένες επενδύσεις, να τρέξει ζεστό χρήμα στην αγορά, να αναχαιτιστεί η ανεργία και μετά να κριθεί; Αν έμενε η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου ενάμιση χρόνο ακόμη, ο πολίτης θα σκεφτόταν δυο φορές την ψήφο του στην κάλπη.
Δεν ξέρω πώς θα αντιδράσει ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας στο σκηνικό. Αυτό που ξέρω είναι ότι ο κόσμος της Νέας Δημοκρατίας έχει εξοργιστεί. Και μπορεί οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και άλλες δυνάμεις να μη θέλουν εκλογές αλλά ο δημοκρατικός κόσμος, που βλέπει την Ελλάδα να σέρνεται πίσω από τους κατά συρροή ψεύτες και πολιτικούς απατεώνες, τις θέλει… χθες. Η ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας ας σκεφθεί για το δέον γενέσθαι.
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου