Μια αλλιώτικη Βόρεια Κορέα στην οποία πλουσιόπαιδα ξοδεύουν αφειδώς χρήματα για ρούχα και διασκέδαση, φέρνει στο φως το αποκαλυπτικό δημοσίευμα της Washington Post.

Αυτή η γενιά δεν έχει καμία σχέση με όσα γνωρίζουμε για την φτωχή κομμουνιστική χώρα και αποτελεί το 1% του πληθυσμού της. Ζουν στο Μανχάταν της Πιονγιάνγκ και τους αρέσουν τα ρούχα από τα Zara και τα H&M. Πίνουν καπουτσίνο, κάνουν βλεφαροπλαστικέςκαι πηγαίνουν στο γυμναστήριο για αν αναδείξουν τα σώματά τους. Στις κοπέλες αρέσει να φορούν κολάν και στενά τοπ και τα αγόρια προτιμούν Adidas και Nike.

Πηγαίνουν για μπόουλινγκ στο κέντρο της Πιονγιάνγκ ή κάνουν γιόγκα. Στο ίδιο κτιριακό συγκρότημα λειτουργούν ένα ακριβό εστιατόριο το οποίο διατίθεται για γαμήλιες δεξιώσεις προς 500 δολάρια την ώρα και ένα coffee shop όπου ένας καφές μόκα κοστίζει 9 δολάρια.

Η νέα τάξη των εμπόρων

Μπορεί στην κομμουνιστική χώρα ο ανώτερος μισθός να μην ξεπερνά τα 10 δολάρια το μήνα όμως τα τελευταία χρόνια παρατηρήθηκε άνθηση του εμπορίου γεγονός που δημιούργησε την εύπορη τάξη των εμπόρων. Λέγονται donju, ή «άρχοντες του χρήματος» και κατέχουν κρατικές και κυβερνητικές θέσεις στην χώρα ή το εξωτερικό. Παράλληλα όμως ασχολούνται με το εμπόριο. Εμπορεύονται τα πάντα, από επίπεδες τηλεοράσεις έως διαμερίσματα.

Ο 33χρονος Κιμ Γιοονγκ Ουν έχει κάνει προτεραιότητά του την βελτίωση του βιοτικού επιπέδου της δικής του γενιάς, αναφέρει η εφημερίδα. Εχει κατασκευάσει πάρκα αναψυχής, χώρους με πισίνες, πίστες πατινάζ, δελφινάρια, ακόμη και πίστες για σκι.

Εστιατόρια και εταιρίες ταξί

Τρεις δημοσιογράφοι της Washignton Post που επισκέφτηκαν την χώρα αυτόν τον μήνα, επισκέφτηκαν ένα «γερμανικό εστιατόριο» κοντά στον Ουρανοξύστη του Juche στο οποίο σερβίρονταν επτά είδη βορειοκορεατικής μπύρας. Στο μενού, υπήρχε μπριζόλα με ψητή πατάτα για 48δολάρια, και βιενέζικο σνίτσελ για 7 δολάρια. Στο συγκρότημα Sunrise, υπάρχει ένα σούσι μπαρ και ένα εστιατόριο μπάρμπεκιου, όπου οι Βορειοκορεάτες απολάμβαναν κρέας στη σχάρα και soju, το αγαπημένο αλκοολούχο ποτό της Κορέας.

Ενα άλλο χαρακτηριστικό στοιχείο οικονομικής άνεσης είναι το γεγονός ότι στην Βορειοκορεατική πρωτεύουσα λειτουργούν πέντε ή έξι εταιρείες ταξί, ενώ ένας δημοσιογράφος ανέφερε ότι είδε αρκετούς ανθρώπους με σκυλιά, κάτι που δεν θα είχε δει πριν από μερικά χρόνια, όταν είχε βρεθεί για πρώτη φορά στην χώρα.

Από τα 25 εκατομμύρια Βορειοκορεατών, τα 3 εκατομμύρια διαθέτουν κινητά τηλέφωνα ακόμη και smartphones.

Σολομός Νορβηγίας, βλεφαροπλαστικές και ουρανοξύστες

Σε ένα υπερσύγχρονο σούπερ μάρκετ που επισκέφτηκαν οι δημοσιογράφοι, πωλούνταν μοσχάρι Αυστραλίας, σολομός Νορβηγίας και γκρανόλα σε αστρονομικές τιμές. Την στιγμή της επίσκεψης -στις 20.00 το βράδυ – το κατάστημα ήταν άδειο αλλά υπήρχαν μαρτυρίες ότι νοτιοκορεάτες πήγαιναν εκεί για τα ψώνια τους.

Δυο αδέρφια ηλικίας γύρω στα 30, που είχαν ζήσει στην Κίνα, ανήκαν σε αυτήν την προνομιούχο τάξη της Πιονγιανγκ. Οπως εξηγούν, δεν υπάρχει η απόλυτη ελευθερία στο τι μπορεί κάποιος να φορέσει και κυρίως για τις γυναίκες, καθώς απαγορεύονται τα αμάνικα ρούχα, τα καυτά μίνι και τα βαμμένα μαλλιά. Οποιος κυκλοφορήσει με τέτοια έξαλλη εμφάνιση, η αστυνομία κρατά τα στοιχεία του και στην συνέχεια διαπομπεύεται από ραδιοφώνου.

Άνθιση παρουσιάζουν στην χώρα και οι πλαστικές εγχειρίσεις. Μια βλεφαροπλαστική μπορεί να κοστίσει από 50 έως 200 δολάρια.

Ενα από τα στοιχεία που δείχνουν ότι κάτι αλλάζει στην Πιονγιανγκ είναι η οικοδομική έξαρση. Πανύψηλα κτίρια έχουν κάνει την εμφάνισή τους στο κέντρο της πόλης. Ομως η πραγματικότητα είναι πιο σκληρή και λιγότερο εντυπωσιακή. Οπως σχολιάζει το δημοσίευμα, δεν υπάρχει λόγος να μένεις σε έναν καινούργιο ουρανοξύστη, σε μια πόλη όπου οι διακοπές ρεύματος είναι συχνές, εκτός αν θες να σου τύχει να ανέβεις στο διαμέρισμά σου πηγαίνοντας από τις σκάλες.