Από την Ουάσινγκτον, Πέτρος Κασφίκης

Παλιά καραβάνα της αμερικανικής πολιτικής σκηνής, ο Γλάστρις είναι όχι μόνο άψογος γνώστης όλων των θεμάτων της επικαιρότητας, αλλά και ένας από τους λίγους ανθρώπους που έχουν βιώσει το παρασκήνιο των κρίσιμων προεδρικών αποφάσεων που παίρνονται πίσω από τις κλειστές πόρτες των σαλονιών της Ουάσινγκτον.

Τον συναντήσαμε στο γραφείο του, όπου απάντησε στις ερωτήσεις του EThe Magazine του EleftherosTypos.gr, για τα πρώτα δείγματα γραφής της κυβέρνησης Τραμπ αλλά και για το τι θα σημαίνει μια ενδεχόμενη αλλαγή της αμερικανικής πολιτικής απέναντι στην Ελλάδα, στην Ευρώπη, και στον κόσμο.

Βλέπουμε αναμφίβολα ένα έντονο ξεκίνημα. Πως εκτιμάτε την αρχή της προεδρίας Τραμπ και πως πιστεύετε ότι διαφέρει από όλες τις προηγούμενες;

Πιστεύω ότι έχει ξεκινήσει πολύ επιθετικά. Ο Τραμπ έχει επικεντρώσει την ενέργεια του στα προεδρικά διατάγματα, τα οποία στην πλειοψηφία τους σχετίζονται με την υλοποίηση προεκλογικών δεσμεύσεων. Μερικά έχουν περάσει χωρίς να προκαλέσουν κριτική, αλλά όμως έχουν προκαλέσει τρομερή αντιπαράθεση και κριτική ακόμα και από μέλη του ίδιου του κόμματος του. Σίγουρα πολλά από αυτά που έχουμε μέχρι στιγμής δει είναι λάθη ενός πρωτάρη, ενός ανθρώπου που δεν γνωρίζει το σύστημα ή ακόμα χειρότερα αδιαφορεί για τους κανόνες του παιχνιδιού. Πολλά λοιπόν από τα προβλήματα έρχονται από λάθος κινήσεις που θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί αν κατανοούσαν καλύτερα πως λειτουργεί το σύστημα.

Αναφερθήκατε στο γεγονός ότι ο Τραμπ «αδιαφορεί για τους κανόνες του παιχνιδιού». Αν κρίνετε από τις μέχρι τώρα τοποθετήσεις του, θεωρείτε ότι είναι πιθανό να συνεχίσει την πολιτική του προκατόχου του όσον αφορά την Ελλάδα και το ΔΝΤ;

Δεν πιστεύω ότι η κυβέρνηση Τραμπ θα κουνήσει ούτε το μικρό της δαχτυλάκι για να βοηθήσει την Ελλάδα ή να πιέσει το ΔΝΤ. Υπάρχουν βεβαίως ορισμένοι Έλληνες μέσα στην κυβέρνηση όπως ο Προσωπάρχης Ράινς Πρίμπους που είναι σε θέση να βοηθήσουν, αλλά όσον αφορά την πολιτική θέση των ρεπουμπλικάνων και του Τραμπ δεν θα περίμενα καμία ιδιαίτερη βοήθεια. Στην πραγματικότητα, πολλές από τις τοποθετήσεις του Τραμπ είναι υπέρ της διάλυσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και οι δηλώσεις του για την Ελλάδα ήταν του τύπου ότι ίσως η Ρωσία να πρέπει να την διασώσει. Άρα δεν έχω μεγάλες προσδοκίες. Γνωρίζω ότι ο πρόεδρος Ομπάμα έβαλε πολύ προσωπική ενέργεια για να βοηθήσει την Ελλάδα. Ήταν πολύ καθαρός για την βοήθεια την οποία πίστευε ότι χρειαζόταν η Ελλάδα. Δεν πιστεύω ότι από αυτή την κυβέρνηση θα έχουμε κάτι τέτοιο στον αντίστοιχο βαθμό.

Δεν πιστεύετε, όμως, ότι η θέση για την στήριξη της Ελλάδας ενδέχεται να περάσει μέσα από την γραφειοκρατία του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και στην νέα κυβέρνηση;

Ναι αυτό το πιστεύω. Υπάρχουν άνθρωποι μέσα στο ΔΝΤ ή το Στέιτ Ντιπάρτμεντ και το υπουργείο Οικονομικών, το οποίο ήταν πολύ αναμεμειγμένο και μιλούσε με τους Ευρωπαίους και την Μέρκελ για να βρεθεί λύση. Αυτοί οι επαγγελματίες τεχνοκράτες είναι ακόμα στις θέσεις τους και συνεχίζουν να ενδιαφέρονται και όντως θα υποδείξουν στους ανθρώπους του Τραμπ τους λόγους για τους οποίους είναι στο συμφέρον της Αμερικής να στηρίξει την Ελλάδα. Αυτό θα συνεχιστεί σε κάποιο βαθμό. Αλλά οι κυβερνήσεις δεν κινούνται αποφασιστικά χωρίς την προσωπική εμπλοκή του προέδρου. Και αυτό είναι η πρόκληση που θα συναντήσει η ελληνική πλευρά.

Το τελευταίο διάστημα υπήρχε μια έντονη κινητικότητα για το Κυπριακό με την προσωπική εμπλοκή μάλιστα του αντιπροέδρου Τζο Μπάιντεν. Πως θεωρείτε ότι θα κινηθεί η κυβέρνηση Τραμπ;

Το πρόβλημα της Κύπρου συνδέεται πάντα με τις Αμερικανοτουρκικές σχέσεις, το ΝΑΤΟ, και ευρύτερα στρατηγικά συμφέροντα των ΗΠΑ στην Μέση Ανατολή. Υπάρχει το ζήτημα του φυσικού αερίου που ίσως να τραβήξει το ενδιαφέρον του Ρεξ Τίλερσον (πρώην πρόεδρος της ExxonMobil) παραπάνω από ότι θα έκανε σε έναν άλλο υπουργό εξωτερικών. Αλλά το ευρύτερο περιβάλλον μέσα στο οποίο παίρνονται οι αποφάσεις θα καθορίζεται από την Συρία και την Τουρκία με τον Ερντογάν. Πάντως αν ο Τραμπ έχει εκφράσει μια καθαρή θέση για την Κύπρο, εγώ σίγουρα δεν την έχω ακούσει.

Η κ. Μογκερίνι που βρέθηκε στην Ουάσινγκτον κάλεσε τις ΗΠΑ να μην παρεμβαίνουν στα ευρωπαϊκά ζητήματα. Σε τι οφείλετε η ένταση που βλέπουμε ανάμεσα στην νέα κυβέρνηση και τις Βρυξέλλες;

Κανένας δεν μπορεί να προβλέψει απόλυτα τι θα κάνει αυτή η κυβέρνηση ειδικά αν σκεφτούμε ότι ο Τραμπ έχει υποστηρίξει πως του αρέσει να είναι απρόβλεπτος, Ωστόσο δεν βλέπουμε σχεδόν κανένα σημάδι από τον πρόεδρο που να υποδεικνύει μια συμπάθια για μια δυνατή και ενωμένη Ευρώπη. Βλέπουμε ακριβώς το αντίθετο. Είναι ο πρώτος πρόεδρος στην πρόσφατη ιστορία που πιστεύει ότι το ΝΑΤΟ μπορεί να εξαφανιστεί χωρίς να υπάρξουν συνέπειες, που νομίζει πως η διάλυση της Ευρώπης θα είναι καλή για την Αμερική και σίγουρα δεν έχει αναπτύξει κανονικές σχέσεις με τους Ευρωπαίους ηγέτες, όπως είχαν κάνει όλοι οι πρόεδροι κατά το παρελθόν.

Παράλληλα βλέπουμε μια επιδίωξη για αναθέρμανση των σχέσεων με την Ρωσία. Ποιες είναι οι στρατηγικές επιδιώξεις πίσω από αυτή τη νέα στροφή;

Αυτό που φαίνεται να κάνει αυτή η κυβέρνηση είναι η δημιουργία μιας συνεργασίας με την Ρωσία σε μια στρατηγική συμμαχία ανάμεσα σε δύο χριστιανικά λευκά έθνη που παλεύουν ενάντια στην ισλαμιστική τρομοκρατία. Και διαιρεί την Ευρώπη χρησιμοποιώντας το Ηνωμένο Βασίλειο, το οποίο μέσω του «Μπρεξιτ» φαίνεται να είναι πιο κοντά στην εκδοχή του Τραμπ για τις ΗΠΑ. Πιστεύω ότι θα ήθελε να δει ακροδεξιά κόμματα να ανεβαίνουν στην εξουσία στις διάφορες χώρες της Ευρώπης ακολουθώντας το παράδειγμα της Αμερικής.

Τέλος, πως βλέπετε να διαγράφεται το μέλλον των ελληνοαμερικανικών σχέσεων με τον Τραμπ στον Λευκό Οίκο;

Ελπίζω ότι η κυβέρνηση Τραμπ δεν θα κάνει κάποια ενέργεια που θα διαταράξει αυτή την σχέση. Αλλά πρέπει να θυμόμαστε ότι οι Αμερικανοί δεν σπαταλούν πολλή ώρα για να σκέφτονται την Ελλάδα. Οι μικρές χώρες όπως η Ελλάδα είναι υποχρεωμένες να σκέφτονται πολλές ώρες για την Αμερική. Οι εντάσεις του παρελθόντος ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Ελλάδα δεν ήταν χρήσιμες. Και ίσως κάποιοι από τους Έλληνες της κυβέρνησης να καταφέρουν να προωθήσουν πολιτικές που θα βρίσκονται κοντά στις ελληνικές θέσεις. Η πολιτική έτσι δουλεύει. Βρίσκεις πρόσβαση σε ανθρώπους που κατέχουν θέσεις κλειδιά ή δημιουργείς τα απαραίτητα κίνητρα για να κάνεις τους ανθρώπους να ενδιαφερθούν. Αλλά αυτό χρειάζεται χρόνο για να χτιστεί και αυτή την στιγμή δεν υπάρχει.